ΈΡΜΑ

Στον  Κόσμο  αυτό σ' αντάμωσα

με χώρο στην Ευθύνη

μιας Άνοιξης το Όνειρο

και δόγμα που σου τείνει . . .

Δώσε στα Μάτια σου το Φως

εκείνο που σου δίνει

του Κόσμου το Ανέσπερο

σαν χρώμα που αφήνει . .

Άνοιξε τα χέρια σου

να νοιώσουν Εύλογία

απ' του Αέναου το άγγιγμα

και Πνεύμα Φαντασίας . . .

Μια Μυροβόλα Πρόθεση

που αρχίζει απ' το…

ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΘΩΡΙΑ ΜΟΥ

Ξέφωτο !

Η Φαντασία κι αν εξέφυγε

μέσα από την Θωριά  μου

ο Ουρανός Γονάτησε

μπροστά στα Γονατά μου . .

Πλήθηκε το Όνειρο

με Αθάνατο Νερό

μες της Καρδιάς   το Ξέφωτο

που Δείχνει το ΘΕΟ . . .

Ξεπέρασαν τα Όρια

της Σκέψης που Κοιμάται

ο Θάνατος που αφήνεται

στο Αλώνι και βρυχάται  .

ΠΡΩΤΟΤΥΠΗ ΑΝΑΡΤΗΣΗ   !

ΜΙΑ ΚΑΡΔΙΑ ΠΟΥ ΧΤΥΠΑ

Μιά Καρδιά που χτυπά

μόνο για σένα

γίνεται Προσευχή μπροστά

στο Ένα που υπάρχει

μόνο για ΣΕΝΑ -

Ταξίδι είναι η Ζωή που

τρέχει μπροστά σε σ' σένα

με βήμα θεϊκό

πριν από ΣΕΝΑ ,

Μες στο μυαλό σου υπάρχει

η Χάρη που γίνεται

για σε θεϊκό Δοξάρι ,

Μόνη διέξοδος η Ανάσα

που σου χαρίζει όλα τ' ΆΣΤΡΑ . . .

ΠΡΩΤΟΤΥΠΗ ΑΝΑΡΤΗΣΗ . .

ΜΙΑ  ΕΥΛΟΓΙΑ ΠΟΥ ΞΕΧΝΑ

Πάρε  από τα Χέρια μου Νερό

να πιείς να ξεδιψάσεις

μ' ένα Ολογάλανο Ουρανό

στο Γιόμα να προφθάσεις . .

Δίνω στα Χέρια σου Ευχή

να ντύσουν τα Μαλιά σου

με μια σταγόνα από Βροχή

που ανοίγουν τα Όνειρά σου . . .

Στα Πόδια σου  αφήνομαι

χωρίς την αμαρτία

Πρωταπριλιάς το Ξύπνημα

και Γνώση μιας Σοφίας . .

Μια  Ευλογία που ξεχνά

στου Κόσμου…

ΜΕΙΝΕ ΣΤΟ  ΑΟΡΑΤΟ

Ανέμελα  ξεκούρασες

του Ήλιου την Διχόνοια

σε μια Καρδιά που χώρεσε

του Δρόμου τα Σεντόνια . .

Μείνε στο Αόρατο που ζει

στου Κόσμου την Ικμάδα

με μια Ανέμελη Ευχή

στου Χρόνου την Συστάδα . . .

Στο Μεταίχμιο του Ανώφελου

που δείχνει μια Σταγόνα

ρήξε το ζάρι του (Θεού)

και κρύψε μιαν  Εικόνα . .

Κάνε το Όνειρο Στοργή

στου Αέρα το…

ΔΙΑΛΕΙΜΜΑ





Τα χρόνια σου είναι διάλειμμα

που μου άγγιξε το χρόνο

ραγίζοντας το κρύσταλλο

που έδενε το χώρο,

σαν σώμα που κομμάτιαζε

το έρμα του πάνω στο χωροχρόνο.

Τα χρόνια σου ένα διάλειμμα

λεπτών του ρολογιού οι δείκτες,

Αγάπη που την μοίραζες

χωρίς να βλέπεις πίκρες.

Αν δεν άφηνες τα χρόνια σου

σε ένα διάλειμμα που τώρα

βιαστικά το προσπερνάς,

θα άγγιζες τα πέλαγα

σε έκτη…

ΑΛΗΘΕΙΑ ΠΟΥ ΔΙΚΑΖΕΙ

Κλείνω το μάτι  στην Ελπίδα

και ανοίγει το Όνειρο σαν Καταιγίδα

Δρόμος που ανέβηκε στο Χθές

σ' ένα Ημείτονο  ημητελές

Μια Τεθλασμένη στη Γωνεία

που προσκυνάει μιαν  Οξεία

και ένα άδειο Πυροφάνι

μέσα στη Θάλασσα που ψάχνει

του Αέναου το Φως

σαν επουράνια Επωδός

Κι ένα Γρανάζι ξεχασμένο

σ' ένα Χέρι Διχασμένο

απ' την Αλήθεια που Δικάζει

σ'…

ΧΡΟΝΙΑ  ΔΟΞΑΣΜΕΝΑ

Χρόνια Δοξασμένα

στ' Αμώνι της  Ανάστασης

μια μολυβιά στο τέλμα

που δείχνει μια Κατάστασης

Συν -Πλην το Αιώνιο

στου Πόθου Κοσμοδρόμιο

αφήνει την Διάσταση

σε μεσοπέλαγου Ανάταση

Πάρε το Ένα που μεθά

στου Σύμπαντος την Θέση

και Άκου γλυκά την Μέθεξη

σ' αυτόν που έχει Προστρέξει

Δώσε το Δεύτερο γλυκά

σε Θεία μελωδία

μια Μουσική που…

ΚΑΝΕ ΜΟΝΑΧΑ ΜΙΑ ΕΥΧΗ





Τα δυό σου χέρια πήρα στα χέρια μου

κι άνοιξαν τα ουράνια,

κι ο κόσμος όλος έλαμψε

σαν ν' ήταν επιφάνεια.



Δυό λόγια μου 'πες τρυφερά

σα νά 'τανε αργία

και η ζωή μου αναστήθηκε

σαν ν' ήτανε ευλογία.



Πήρα του δρόμου το στενό

που θα με φέρει εμπρός σου,

κι ο ήλιος μας ανέτειλε

μες τη ζωή μας φως μου.



Κάνε μονάχα μια ευχή

όταν γλυκοχαράζει,

να…

ΚΡΥΨΕΜΕ ΣΤΟ  ΝΟΥ  ΣΟΥ

Προσπαθώ να σε μισήσω

κι άλλο τόσο σ΄Αγαπώ

είναι  ο Ήλιος που με δένει

με του χώρου το (Θεό) . . .

Είσαι Κρίνο που Ανθίζει

μες τη βαρυχειμωνιά

και  η Αύρα σου σκορπίζει

των Αγγέλων ζεστασιά . .

Δώσε μου γλυκά τα χέρια

για να σμίξουν οι καρδιές

και ο Χρόνος να ξεφύγει

απ του Αγέρα τις πληγές  .

ΜΙΚΡΗ ΣΙΩΠΗ





Ο ήλιος βούτηξε στην αέναη θάλασσα της νύχτας ..

Πέτρωσαν τα χαμόγελα των παιδιών…

Ο αγέρας προσκύνησε τη χαρμολύπη.

Το τίποτα ανασηκώθηκε από τη μικρή-μεγάλη θέση του ..

Το ξαφνικό γονάτισε μπροστά στην ησυχία του πανδαμάτορος χρόνου…

Ένας ήχος ξάφνιασε με την ηχώ του τον εαυτό του που αναγεννήθηκε..

Η σιωπή ένοιωσε στο πλάϊ της την δημιουργική ηρεμία.

Η χαρά έσμιξε με τη ριζοβόλω θέση του χώρου…

ΟΙ  ΔΡΟΜΟΙ ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΛΟΙ

Ένα το Χελιδόνι

και οι δρόμοι είναι πολλοί

την Άνοιξη σαν φέρει

σε τούτη τη Ζωή . .

Και αν στο Μυαλό κοιτάξης

που είναι του χρόνου η Καρδιά

το Πνεύμα θα (Δικάσεις)

χωρίς την ξεγνοιασιά . . .

Μίλα μου τ΄ απόβραδο

χωρίς την Προσμονή

να νοιώσω πιο Αγέροχος

χωρίς την εμμονή . .

Πάρε απ΄το χέρι μου πηλό

και φτιάξε δύο Κρίνα

να…

Χρώματα σε ΣΥΝΗΘΕΙΑ

Χρώματα σε Συνήθεια

στου Αέναου την Αλήθεια

μικρές Πηγές Ενόρασης

και του Δρόμου εκεί Συμπόρευσης . . .

Μες του Ουρανού το Άγγιγμα

που κλείνει δυό σταγόνες

σε ενός Χορού το Όνειρο

που αφήνει δυό Χειμώνες ,

να νοιώσουνε περήφανοι

μιας Άνοιξης που κτώνται . .

Μικρό το Κατευώδιο

μιας Πλάνης που χωρίζει

ενός Ανθού τον Αναστεναγμό

και μιας Αυγής που…

ΠΡΟΣΚΥΝΗΤΕΣ  ΤΟΥ  ΚΟΣΜΟΥ

Στης  Δόξας  την Ανάσταση

Προσκυνητές του  Κόσμου

στου  Έρεβους το Διάσελο

και της Πνοής σου Φως (μου) . . .

Πρώτη Ζωή στο Έναυσμα

μιας Χάρις που μετράει . .

και  του Σωστού που  Φλέγεται

και από Έρωτα μεθάει .

ΠΡΩΤΟΤΥΠΗ  ΑΝΑΡΤΗΣΗ  ! .

ΚΡΑΤΑΙΑ  Η  ΓΝΩΣΗ

Ανέμελα  ξεκούρασες

του Ήλιου την Ελπίδα

σαν Όνειρο που ξέφυγε

στου Σύμπαντος την  Πατρίδα . . . .

Κραταιά η Γνώση

που αφέθηκε στου  Χρόνου την Διάνοια

σαν Πνεύμα που Δοξάσθηκε

στου Όλου την Συνάφεια . . . ! )

ΤΙ ΚΙ ΑΝ ΔΕΝ Σ’ ΑΝΤΑΜΩΣΑ







Τι κι αν δεν σ’ αντάμωσα

εσένανε θυμάμαι,

ρίχνω βαθιά μια πινελιά στη σκέψη σου

και πάλι σε θυμάμαι.



Είναι ο χώρος που ‘σβησε

στο λίγο από τα ίχνη,

ένα κομμάτι μοναχά

εκείνο που δεν σε δείχνει..



Μέσα σε μια απόφαση

χωράνε δύο σκέψεις,

είναι του ανέμου η μια φορά

κινούμενη από ζήλια,

και είναι η άλλη της καρδιάς

που ζει απ’ την ελπίδα.…

ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΣΟΥ ΣΤΑ ΜΑΤΙΑ ΜΟΥ !







Είναι ο Χρόνος (φυλακή)

κι ο χώρος που μεγαλώνει,

όταν ξυπνάς τα πρωϊνά

κι ο Αέρας σε μαλώνει.

Φτάχνεις καφέ να πιείς γλυκό

κι η γεύση είναι χάλια

κοιτάς το χρώμα της ζωής

και γίνεται βεντάλια.

Κάνεις δυο βήματα μπροστά

και ένα βήμα πίσω

για να προλάβεις με χορό

του Ονείρου να μεθύσω΄

να πιώ τ' Αθάνατο Νερό

απ' την πηγή που ρέει,

και να κατέβω…

ΔΟΞΑΣΙΑ ΣΤΟ ΔΗΜΙΟΥΡΓΟ





Στα πέτρινα Χρόνια που Άνθισαν

δίνοντας τον ανέγγιχτο καρπό της Λαχτάρας..

Μια Αναμονή αταλάντευτη στο χρόνο

με μια υπομονή που χάρηκε τη Γέννηση της

μέσα από τον ιστό της Αναγέννησης…

Φως απ’ το Σύμπαν που πεθύμησε τα χρόνια του,

το Σκοτάδι που δάγκωσε στο αχνό-φέγγισμα

του φεγγαριού την ουρά του..

Ένας κομήτης άφησε τον εαυτό του στην τροχιά του Σύμπαντος,

για μια συνάντηση με το…