Άχνη * (Απόσπασμα)

[Δημήτριος Γκόγκας]

 (* Αρχαία Ονομασία της Κάσου) 

Η Κάσος

Είπανε έριξε η Θεός

μια πέτρα στο Αιγαίο
και έκανε την Κάσο μας

ένα νησί ωραίο.

Μοίρα καλή τη στόλισε

με χίλια εκκλησάκια
κι αμέτρητα καμπαναριά

με γκρίζα πετραδάκια.

Γνώρισε δόξες και τιμές

φουρτούνες και πολέμους.
Σκορπίσανε τα τέκνα της

στους τέσσερις ανέμους.

Ένα τραγούδι απόμεινε

στου Μούτσουνα* τα ύψη
η Κάσος τ΄ όμορφο νησί

ποτέ να μην τους λείψει.

Γιατί είναι μέσα στην καρδιά 

βαθιά μες στο μυαλό τους
μια διαμαντόπετρα χρυσή 

στο μέσο δάκτυλό τους.

Που τη φυλούν ακοίμητη

οι κάτοικοι της Κάσου
κι όπου πατείς λουλούδι μου 

βαλέ την  στην καρδιά σου.

***

Κάσος

 

Ο ήλιος ξαποσταίνει μες στο δειλινό,

της Κάσου αγναντεύει το βασίλειο.

 

Πίσω απ΄ το Φρυ  και μέσα   στα βουνά,

στην αγκαλιά χορεύει ενός θεού Σκυλά.

 

Ξεπηδούν γοργόνες μέσα από τα νερά,

ψάχνουνε να βρούνε των Κασίων τα παιδιά.

 

-Που είστε,

που είστε,

που είστε βρε παιδιά;

-Μέσα στις λέξεις της ζωής , στα αστραπόβροντα.

 

-Ναι είμαστε εδώ,

είμαστε εδώ,

είμαστε εδώ.

 

-Πάνω στις χιονισμένες μας κορφές

στις ανθοστόλιστες μας εκκλησιές

στις δροσερές πηγές, στα αλμυρά νερά

γεύοντας σιτάκα, δρίλα κι ΄  αλευρά.

 

-Φίλε,  απ΄ των αιώνων τις γραφές

των Κασιωτών  πλάθονται οι ψυχές

και σαν τ΄  αστέρια τ΄ ουρανού,  φεγγοβολούν

μάνες , ηρώων παίδων, αγρυπνούν.

 

 

 

 

-Που είστε ,

Που είστε,

Που είστε βρε παιδιά ;

-Μέσα στο ροΰκιο της ζωής , στα μαύρα δάκρυα.

Στην Αγιά Μαρίνα, πάνω στα βουνά

στις εκκλησιές και στ΄ αγιοκλήματα

 

-Στο Αρβανιτοχώρι, στο Φρυ στην Παναγιά

στον όρμο της Χελάτρου που βγαίνουν ξωτικά,

μια μυρωδιά τριγύρω από δρακοντιά,

Χειμώνα ευωδιάζουν μαρτολούλουδα.

 

-Κάσος , πατρίδα όλων των ακριτών,

των δοξασμένων άγρυπνων φρουρών.

Πού θε να σκύψω να προσευχηθώ

πως με της γης τα κρίνα να αρμαθιαστώ.  

 

***

Ήλιε πως χάθηκες

 

Ήλιε πως χάθηκες,

μου το είπανε πως χάθηκες

και δεν γυρίζεις πίσω

 

και γω που τους πίστεψα

ψέμα κι αν ήταν πίστεψα

και σαν κλαδί λυγίζω.

 

Ήλιε πως χάθηκες,

μου είπαν πως κουράστηκες,

να φέγγεις τους ανθρώπους

 

στη Κάσο ξενιτεύτηκες,

εκεί που ονειρεύτηκες

να βρεις ήρεμους τόπους.

 

Ήλιε πως άντεξες,

να με αφήσεις άντεξες

στην Άχνη* και  να φύγεις

 

για μια στιγμούλα μύρισε

τον κόσμο. Πίσω γύρισε,

στον ώμο μου να γείρεις,

 

στο αλμυρό το δάκρυ μου,

βαθειά μέσα στο μάτι μου,

μια ελπίδα να μου σπείρεις.

 

 

 η συλλογή όλη βρίσκεται στη σελίδα: http://www.easywriter.gr/ebooks/item/344

[Τσιανος Τακης]

ΚΑΛΗΜΕΡΑ ΣΕ ΣΕΝΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΚΑΣΟ!!!

[Δημήτριος Δημητρίου]

ΠΟΛΥ ΚΑΛΗ ΔΟΥΛΕΙΑ 

[Αντώνης Κατατονιακός]

POLY KALA KAI TA TRIA POIHMATA