Έτσι ήταν το δείλι μας

[Δημήτριος Γκόγκας]

Έπαψα να ονειρεύομαι τους τελευταίους μήνες
όπου οι μέρες τελείωναν σε ένα μαύρο κύκλο.
Έτσι ήταν το δείλι μας,
ένα τεράστιο μαύρο δάκρυ μέσα στην μελαμψή αγάπη μας.
Χάνουμε τους χρόνους σας,
μετανάστες σ΄ ετοιμόρροπα σκαριά,
με το ένα πόδι στην μπλε βελούδο της θάλασσας
και το δεξί να κρατιέται με το καρφί της ζωής σταυρωμένο στο ξύλο.
Χάνουμε τους μήνες μας,
σφαγιασμένα όνειρα μπροστά από τους δέκτες ,
μιας οθόνης θαμπής
έτοιμοι με τέσσερα δάκτυλα να χτυπήσουν ρυθμικά άλλα τέσσερα
και θα το πούμε χειροκρότημα,
συνεχώς θα το λέμε χειροκρότημα,
στους χαμένους μήνες που έρχονται,
στα σφαγεία που στήνουμε.
Χάνουμε τις μέρες μας,
ιδρωμένες φανέλες
που απλώνει η όμορφη γειτόνισσα να στεγνώσουν,
μαγεμένες σειρήνες που αφήνει ο Οδυσσέας,
να περάσουν επίτηδες .
Γιατί;
Ζωή που ξεραίνεται στον ήλιο και έρχεται μελανή η δύση του.
Κι είναι τόσο βρόχινη η θλίψη!

[Τσιανος Τακης]

Έπαψα να ονειρεύομαι τους τελευταίους μήνες
όπου οι μέρες τελείωναν σε ένα μαύρο κύκλο.

Πως σε νοιωθω Δημητρη.!!!

[Αντώνης Κατατονιακός]

εξαιρετικό !