Σκισμένα Λάβαρα ...

[ANNINOΣ ΓΙΑΝΝΗΣ]

* 

Αναύλωτο καράβι σε παροπλισμό

στης Ελευσίνας τα νερά αργοπεθαίνεις,

δόξες παλιές που πέρασαν αναπολείς 

αρχαίες θάλασσες κροσσάρεις και διαβαίνεις.

 

Είναι τ`αμπάρια σου γεμάτα από σκουριά

τα καταστρώματα χρόνια παρατημένα,

αυτά που μύριζαν μουράβια και μπογιά

τώρα αφρόντιστα και παραμελημένα.

 

Άδειες οι μέρες σου κυλούν μονότονα

άδοξα ξεψυχάς σε κάποια «ντάνα»,

νοιώθω τον πόνο σου και σε αισθάνομαι 

σα να μας γέννησε η ίδια μάνα.

 

Κι όσο κοιτάζω … λιώνω και ενώνομαι

με τα μπρακέτα σου και την ψυχή σου,

γίνομαι σώμα σου ... κι εσύ κομμάτι μου

καρδιά μου πάλλεται η μηχανή σου.

 

Ένα σκαρί κι εγώ που παρασύρομαι

στης γης τα ρεύματα και τους κυκλώνες,

με τα πανιά μου σκισμένα λάβαρα

μα να που επέζησαν μες τους αιώνες. 

 

 

* * *

 

Μη μετράς εκείνο που χάθηκε ...

δες αυτό που σου απέμεινε ...

[ANNINOΣ ΓΙΑΝΝΗΣ]

*

Η μοναξιά είναι ευχάριστη, μονάχα όταν έχεις συμφιλιωθεί με τα φαντάσματα και με τον εαυτό σου ...

.

Καλησπέρα και καλή εβδομάδα σε όλους !!! ...

[Χρήστος Σκανδάμης]

Όμορφα και βιωματικά τα δημιουργήματά σου

[Nikolakakos Georgios (spartinos)]

Καταπληκτικος οπως παντα!!!