Κυνηγώντας το ουράνιο τόξο

[ΧΡΗΣΤΟΣ ΑΘΑΝΑΣΟΠΟΥΛΟΣ]

Κουλουριάζεσαι κλείνεις την πόρτα

ο ήλιος κρύβεται τον σβήνουν τα φώτα

νοιώθεις άφθαρτος σε φθείρει ο χρόνος

μες τους τέσσερις τοίχους σου μόνος

 

Σε τρομάζει αυτή η καταιγίδα

μα μες τα σύννεφα υπάρχει ηλιαχτίδα

την ζωή ζωντανεύει η τρέλα

να παλέψεις σου λέει χαμογέλα

 

Κυνηγώντας το ουράνιο τόξο
είναι δίπλα σου μα πως να το δεις
έξω βρέχει προσπαθείς να κρυφτείς
τρέξε
γίνε μια στάλα 
βροχής

Στο λιμάνι σου βρίσκεται η βάρκα

περιμένει την πρώτη σου τσάρκα

στο μυαλό σου κρυμμένοι χειμώνες

μπολιασμένοι με νόθους κανόνες

 

Μη φοβάσαι της θάλασσας κύμα

στη στεριά σου φωλιάζει το κρίμα

τα όνειρα σου ύψωσε στο κατάρτι

για ταξίδια στο δικό σου το χάρτη

[Κατερίνα]

έτσι Χρήστο! έξοχο