Το παιδί, του ήλιου.

[Αρτέμης Αξαρλής]

Είμαι, το  παιδί  του  ήλιου

και,  της  άνοιξης  ο  γιός

ο  χειμώνας  όταν  μπαίνει 

νιώθω  απλώς,  σαν  παραγιός.

Το  καλοκαιράκι  θέλω

διαρκώς,  με ξαστεριά

όχι  τις  βροχές,  τα χιόνια,

η  την  μαύρη συννεφιά.

 

Είμαι,  το   παιδί  του  ήλιου

και,  της  άνοιξης  ανθός,

γεννημένος  μες  τον  Μάρτη

γνησιότατος,   κριός.

Πάντα,  αποζητώ  λιακάδες

θέλω  μπλε,  τον  ουρανό

τα  λουλούδια  σε  γιρλάντες

και,  χαρούμενο  κενό.

 

Στων  ονείρων  τα  λιβάδια

να  κυλιέμαι  ευτυχής

με  της  θάλασσας  το κύμα  

να  …παλεύω,  ολημερίς.

 Είμαι,  το  παιδί  του  ήλιου

πάντα  γιορτινά,  φορώ

και,  σε  βόρεια  βασίλεια

δεν,  θ’ άντεχα  θαρρώ.

[Nikolakakos Georgios (spartinos)]

Πολυ ωραιο!!!