Ποιητική γωνιά

Της ψυχής μας το στέκι

Ατιμασμένοι Ήλιοι

Φως...
Φως δοσμένο
σε ημεδαπές κι αλλοδαπές διαθέσεις,
που αφέθηκαν
ν' αψηφίσουν επιδεικτικά
το βάρος των ματιών...
Για κάθε ατιμασμένο ήλιο,
η κόλαση
πετούσε ένα ένα τα πέπλα της
και τώρα,
υπό το φως ΌΛΩΝ,
έχει κολλήσει το απεχθές κορμί της,
-γεμάτο τύψεις-
πάνω στη συνείδηση,
με σκοπό την καταναγκαστική συνεύρεση.

Προβολές: 59

Μου αρέσει

Αυτό αρέσει σε 5 μέλη

Σχόλιο από τον/την Βασίλης Ασπρογειάτης στις 8 Δεκέμβριος 2011 στις 17:33: Καλησπέρα στη γωνιά μας

Σχόλιο από τον/την Katia στις 8 Δεκέμβριος 2011 στις 17:48: Ποδαρικο εγω σημερα? Ετσι επρεπε..

Μαζι σου Βασιλη! Ακριβως αυτο που μας περιγραφεις

με τον μοναδικο σου τροπο.. αυτο ειναι η κολαση!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

Καλησπερα κι απο μενα ποιητη!

Σχόλιο από τον/την Nikolakakos Georgios (spartinos) στις 8 Δεκέμβριος 2011 στις 18:48: Πολυ ωραιο!!!

καλησπερα Βασιλη

Σχόλιο από τον/την Ειρήνη στις 8 Δεκέμβριος 2011 στις 22:06: Αυτή η ευρηματικότητά σου Βασίλη!!!!

Το είπα και το ξαναλέω, είσαι φαινόμενο!!!!

Καλησπέρα!

Σχόλιο από τον/την Κατερίνα στις 9 Δεκέμβριος 2011 στις 1:13: ξεχωριστές σκέψεις που βάζουν σε σκέψεις!

μοναδική η γραφή σου Βασίλη

Σχόλιο από τον/την Τάσος Π. Δασκαλάκης στις 9 Δεκέμβριος 2011 στις 7:17: .

Πολύ καλό !!!!!!!!!!!

Επειδή τα γράφεις ωραία

θα `χουμε το νου μας

να διαψευστούν στη στόχευση.....

Καλημέρα Βασίλη!