Του γέρου του τρελού η φυσαρμόνικα

[ΧΡΗΣΤΟΣ ΑΘΑΝΑΣΟΠΟΥΛΟΣ]

Είναι του γέρου του τρελού η φυσαρμόνικα

που βγάζει κεινους τους περίεργους τους ήχους

και πλημυρίζουν την καρδιά σου συναισθήματα

όταν παντρεύονται με ερωτευμένους στοίχους

Σαράντα χρόνια σε φιλόξενη κωλότσεπη

γνώρισε έρωτες χαμόγελα και δάκρυ

αγόγγυστα σαν έγνεφε του ερχότανε

και του κρατούσε συντροφιά   από άκρη σε άκρη

Τώρα που όλοι οι φίλοι τον ξεχάσανε

στέκει εκεί αγέρωχη και περιμένει

να νοιώσει μέσα της και πάλι την ανάσα του

καρτερικά να φύγουνε προσμένει

Συνταξιδιώτης σε αναμνήσεις παιχνιδιάρικιες

σε μονοπάτια χαρμολύπης μπερδεμένες

η αγάπη που τα σπλάχνα του του χάριζαν

χαρές  συμφέροντος σημαδεμένες

Σφιχτά μέσα στα χέρια του πήγε και φώλιασε

μα το άγγιγμα του απαλό σαν σε λουλούδι

απτήν ψυχή του μια πνοή γλυκά τη δόνησε

το τελευταίο του φίλος πιστός είπε τραγούδι

[Βασίλης Ασπρογειάτης]

Πολύ πολύ ωραίο!!!!!!!!

Με μιά γοητευτική μελαγχολία!!!!!!!!!!!!!

Γεια σου Χρήστο...

[Δημήτρης Φάββας]

Συγκινητικό και όμορφο Χρήστο!!!

[diji grampsas]

Πολύ καλό !!!!!!!!

[Nikolakakos Georgios (spartinos)]

Υπεροχο!!!

καλημερα

[Ειρήνη]

Έχεις τον τρόπο να συγκινείς και να συναρπάζεις!!!!!

Θαύμα το ποίημα, όλα υπέροχα Χρήστο, όλα!!!!!!!

[Ειρήνη]

[Παντελής]

έχεις μεγάλη καρδιά Χρήστο και φαίνεται στα όμορφα ποιήματα σου.

 

καλησπέρα!!!!

[Liontas]

Βαθύτατα ανθρώπινο και ευαίσθητο, με πολύ καλή ροή λόγου και εξαιρετικά λεκτικά σχήματα!

Περισσότερο μου άρεσε το δίστιχο "Συνταξιδιώτης σε αναμνήσεις παιχνιδιάρικες

                                                     σε μονοπάτια χαρμολύπης μπερδεμένες"

Μπράβο, Χρήστο.