Ποιητική γωνιά

Της ψυχής μας το στέκι

Με πλήγωσα

Με πλήγωσα όταν σταμάτησα να πιστεύω

σ' εμένα.

Όταν στη δύναμη κάποιου άλλου αφέθηκα

δεν μπόρεσα να σταματήσω την καταστροφή.

Σαν κύμα ασυγκράτητο μού πέταξε

ό,τι βαθιά μέσα μου κρατούσα

και τρόμαξα στην άδεια μου τη θέα !

Με πλήγωσα όταν σταμάτησα να πιστεύω

στους άλλους.

Σαν άνεμος τους φέρθηκα σκορπίζοντας

τα φύλλα τους μακριά μου.

Λύγισα τα δέντρα τους μα πρόλαβα

να κρατήσω τις ρίζες δικές μου.

Θα με κρατήσω λίγο ακόμη στον ήλιο.

Μετά ας κρυφτεί,να μην με ξαναβρεί.

Είναι που

δε θέλω πια να βλέπω μόνο "εμένα" στις σειρές.

Έχω ανάγκη να πιστέψω κι αλλού.

Ίσως δε με πλήγωσα αρκετά …

Προβολές: 70

Σχόλιο από τον/την Κωνσταντίνος Μαλάμος στις 21 Αύγουστος 2011 στις 8:46: Ωραιότατο ..............!!!!!!!!!!!!!!!!!!

Καλημέρα !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

Σχόλιο από τον/την Nikolakakos Georgios (spartinos) στις 21 Αύγουστος 2011 στις 10:03: Εξαιρετικο!!!

καλημερα

Σχόλιο από τον/την Βασίλης Ασπρογειάτης στις 21 Αύγουστος 2011 στις 10:09: Θαυμάσιο Μανώλη!!!!!!!!!!!!!

Θίγεις με πολύ ωραίο τρόπο,

ένα ακανθώδες θέμα για τον καθένα!!!!

Το δε ποίημα,

Κλιμακώνεται αρμονικά

κι έχει ένα κλείσιμο εξαιρετικό!!!!!!!

Συγχαρητήρια!!!!!!!!!!!!!!

Την καλημέρα μου...

Σχόλιο από τον/την Manuel Adams στις 22 Αύγουστος 2011 στις 12:43: σας ευχαριστώ πολύ όλους!!! :)

Σχόλιο από τον/την Παντελής στις 16 Σεπτέμβριος 2011 στις 21:42: για να ζεις Μάνουελ έχεις περίσσευμα αγάπης.

όμορφο το ποίημα σου.

καλό Σαββατοκύριακο φίλε.