Ποιητική γωνιά

Της ψυχής μας το στέκι

Ιστολόγιο του/της ΘΑΝΑΣΗΣ ΚΡΟΥΣΤΑΛΗΣ (54)

μαυρη πανσεληνος

Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την ΘΑΝΑΣΗΣ ΚΡΟΥΣΤΑΛΗΣ στις 10 Ιούνιος 2010 στις 15:01 — 7 σχόλια

οι αργιες στην πλατεια

Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την ΘΑΝΑΣΗΣ ΚΡΟΥΣΤΑΛΗΣ στις 10 Ιούνιος 2010 στις 15:00 — 6 σχόλια

κι αντιβοα ακομα

Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την ΘΑΝΑΣΗΣ ΚΡΟΥΣΤΑΛΗΣ στις 30 Απρίλιος 2010 στις 9:27 — 6 σχόλια

ο θρηνος του Σεπτεμβρη

Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την ΘΑΝΑΣΗΣ ΚΡΟΥΣΤΑΛΗΣ στις 13 Απρίλιος 2010 στις 19:03 — 5 σχόλια

Σονετο της ημισεληνου

Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την ΘΑΝΑΣΗΣ ΚΡΟΥΣΤΑΛΗΣ στις 13 Απρίλιος 2010 στις 19:01 — 6 σχόλια

της στιγμης η θυμησια

Μια της στιγμης

κεραυνοβολα θυμησια,

κι οι δυο μορφες μας

που φανταζαν συμφωνιες

με τσελα ,αρπες

τυλιγμενα κι αρμονιες

εγιναν λαφυρα

και θελξης , μοιρασια.!!

Μοιαζει κοντσερτο

που δεν εφτασε κανεις,

σαν απ΄του Μοτσαρτ

που ξεπηδησε, την πενα,

σαν τα βιολια…

Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την ΘΑΝΑΣΗΣ ΚΡΟΥΣΤΑΛΗΣ στις 17 Μάρτιος 2010 στις 16:30 — 9 σχόλια

μιαν αυραν...

Μιαν αυραν του πελαου νυχτερινη

που εκινησεν κι αρμενισε

ως να ΄ρθει απ΄τα περα,

κι απ οτι εχω ζησει ,..τη φοβερα,

εφυσηξεν κι αλλαξαν οι καιροι.

με αλμυρα και παραξενη βροχη

ποτιστηκεν και λασπωσε

η σκονη της ψυχης μου

κι αλλαριεψαν οι φτερες της αυλης μου

κι εγινικεν γλυκια, η…

Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την ΘΑΝΑΣΗΣ ΚΡΟΥΣΤΑΛΗΣ στις 7 Μάρτιος 2010 στις 5:30 — 6 σχόλια

Δεν βλεπω πια

τα ματια σου,

Τα πηρε θαρρεις

ενα χαρτινο αεροπλανο

σαν απο ΄κεινα

που φτιαχνουν τα παιδια.

Τα πηρε μακρια

και πισω απο τα αστερια,

δεν φτανουν

στη χαρα μου

περιστερια

απ τη δικη σου την ποδια.

Δεν βλεπω πια

τα ματια σου,

και κεινα ψαχνουν

αραγε εμενα?

τρεμουν γυρω… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την ΘΑΝΑΣΗΣ ΚΡΟΥΣΤΑΛΗΣ στις 5 Μάρτιος 2010 στις 16:27 — 6 σχόλια

Ακρόφως (για εκεινη)

Τα αστερια που φωτιζουν

τον αιωνιο ουρανο

θα ξεκρεμασω

και σκιες θα στερεωσω

στις πληγες του

κει ψηλα να τρεμοπαιζουν

Της νυχτιας ολα τα ονειρα

σε αποχη

θα δαμασω

να μην φτανουν στις καρδουλες

που…

Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την ΘΑΝΑΣΗΣ ΚΡΟΥΣΤΑΛΗΣ στις 26 Φεβρουάριος 2010 στις 3:30 — 7 σχόλια

ξερεις;

Ξερεις πως ανθιζουν

τα λουλουδια,οταν λειπεις;

Απ την αρχη μαραινονται

απ την αρχη δεν ζουν..

μοναχα λιγο πεταριζουν

πεταλα στις αισθησεις

και στεκουν ολομοναχα

κι αν ρθεις ..να τα μυρισεις.

Ξερεις πως σερνει ο ανεμος

σε τουτο δω το…

Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την ΘΑΝΑΣΗΣ ΚΡΟΥΣΤΑΛΗΣ στις 25 Φεβρουάριος 2010 στις 14:19 — 10 σχόλια

σαραντα μπαλαλάικες

Χανεται ο χορός

απο τα χερια,

στα στενα του δρομου,

και των ψυχων

ο καλπασμος

απο την μερια του τρομου.

Κλεινουν τα συνορα

της ζηλευτης μου

αγριας νιοτης

και σεργιανουν

τα ματια στα ανηλια

της σκεψης μου της…

Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την ΘΑΝΑΣΗΣ ΚΡΟΥΣΤΑΛΗΣ στις 19 Φεβρουάριος 2010 στις 0:43 — 11 σχόλια

γυρισε... με τη βροχη

Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την ΘΑΝΑΣΗΣ ΚΡΟΥΣΤΑΛΗΣ στις 13 Φεβρουάριος 2010 στις 9:52 — 11 σχόλια

μελαγχολια

Θα ξαναδουμε αραγε

ποτε ξανα μαζι..;

.τις πορπες του ανεμου..

να γαντζωνονται,

στα πεσμενα φυλλα του Σεπτεμβρη ;

Ακομα αντιβοα

ο μικρος χαρτινος ηχος

μιας λυπημενης θαλασσας.

Κι η στερνη σου ανασα

με αφηνει

μαζι με τα τελευταια…

Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την ΘΑΝΑΣΗΣ ΚΡΟΥΣΤΑΛΗΣ στις 9 Φεβρουάριος 2010 στις 16:44 — 13 σχόλια

Συμφορων Γενεσις

Στους Τροχους της γης βαθια

καλα κρυμενοι απο το φως

στεκουν οι κηποι..

που γεννουν τις συμφορες,

εκει π΄ανθιζουν ο καημος

κι η αβυσσος..

Πισω απο μελανες μετοπες

στεκουν οι μεγαλες οι αλυσιδες

που κλειδωνουν..

..και τις πορτες ασφαλιζουν

για να ζουν…

Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την ΘΑΝΑΣΗΣ ΚΡΟΥΣΤΑΛΗΣ στις 7 Φεβρουάριος 2010 στις 13:30 — 12 σχόλια

Της κορης που κοιμαται...

Παρε με μικρη,
στην προσευχη μου,
παρε με μακρια
απ΄τη ζωη μου,
εχει τ΄ αποβραδο
ακομα να χαραξει
κυριακες.

Μην ξεχαστεις
στον πηγαιμο σου,
κατι κρατω που
ειν΄ δικο σου,
που ακομα ο υπνος
δεν σου ταιριαξε
μαθες

Να σου μιλησω
θα..σε ξυπνησω
να σε αγγιξω
θα ..θυμηθεις.
Μενω μοναχα
διπλα να στεκω
σαν κοιμηθεις!!

Προστέθηκε από τον/την ΘΑΝΑΣΗΣ ΚΡΟΥΣΤΑΛΗΣ στις 30 Ιανουάριος 2010 στις 5:30 — 9 σχόλια

το τραγουδι των γρυλλων

Τις αυγουστιατικες νυχτιες

η νυχτα αυτη μου φερνει,

εκεινες τις αλλιωτικες

εκεινες τις παλιες

μια θυμησια που αρχολογα

που αλλες σκεψεις φερνει,

εκει στων αλλων των καιρων

περα τις φυλλωσιες.

#

Τι ομορφα που ανθιζαν

στο σουρουπο οι ιβισκοι

και τρεμοπαιζαν οι ανθοι

στο ξεγνιαστο αερακι

του νυχτολουλουδου η οσμη

π΄ευωδιαζε πανωρια,

των γιασεμιων ολανθιστο

εστεκε το… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την ΘΑΝΑΣΗΣ ΚΡΟΥΣΤΑΛΗΣ στις 29 Ιανουάριος 2010 στις 22:30 — 10 σχόλια

Καποτε..

Καποτε θα γραψουν

οι οριζοντες για μας,

γραμμες περηφανες

θολες και τεθλασμενες,...

...θα αλλαζουν το ρολοι

οι αιωνιες εποχες

κρυφα !!,να μην τις δουν

οι περασμενες.

#

Καποτε, αναστημα

στη νυχτα τους,

θα ορθωσουνε

ακομα κι οι σκιες...

...την καλημερα,ναι!!

επιτελους, καποτε

θα την γλυκαινει

μονον ο καφες!!

#

Καποτε ο Ανταρης

θα φεγγει ,χρωμματα

εκει που… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την ΘΑΝΑΣΗΣ ΚΡΟΥΣΤΑΛΗΣ στις 29 Ιανουάριος 2010 στις 3:30 — 11 σχόλια

..βρεχει...

Αποψε βραδυασε νωρις

και οι σταγονες της βροχης

μια μελωδια αρχισανε

στης πολης τις σκεπες

ειν΄η δικη μου ερημια

που σεργιαναει στη γειτονια

και σιγονταρει

το τραγουδι του χιονια

#

Και ποιος να ξερει (ρεφραιν)

το τραγουδι αν θα ακουσεις

αν θα σ΄αγγιξει αποψε

ο γκριζος ουρανος

κλαιει η μοναξια

στα ποδια μου

κι αυτο το βραδυ..

κλαιει κι αποψε

απο λυπη

κι ο… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την ΘΑΝΑΣΗΣ ΚΡΟΥΣΤΑΛΗΣ στις 27 Ιανουάριος 2010 στις 22:44 — 9 σχόλια

Πενθιμο πρωινο

Του μαγιού το πρώτο

χελιδόνι,

άνοιξε τα φτερά του,

σήκωσε τα μάτια του

στο φως...

Κι αναρριγήσαν τα γραπτά μου,

στο γραφείο...

Έφηβος, τρέχει στη σκόνη,

ανασταίνεται

βουβός...

μιας χαραμάδας ο μικρός,

ο θησαυρός,

που αναστατώνει τις σκιές

και θνήσκει,

ο όνειδος

#

Σαν της αύγης μαραίνονται ,

ο χρόνος κι ο θυμός ,

που μετρούν τα πράγματα τους

δυο,… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την ΘΑΝΑΣΗΣ ΚΡΟΥΣΤΑΛΗΣ στις 25 Ιανουάριος 2010 στις 21:00 — 13 σχόλια

δεν ητανε

Δεν ητανε, να γινει ο ηλιος ..
τοπος για αγαπες αξημερωτες.
Αληθεια, πως;

Δεν ητανε, να κρυψει ο τρυγος,..
το γυμνο του σωμα,
μεσα, στο πεταγμα των λιγοστων
περιστεριων.

Με τις μεγαλες τους ρομφαιες,
τρυπουν οι λεπτοδεικτες..'
το πρωινο που τολμησε να εισβαλει..

Δεν ητανε, κι εγω να σ΄ανταμωσω..
κοιμησου!!! δεν ηρθες...
δεν υπαρχεις!!!!

Προστέθηκε από τον/την ΘΑΝΑΣΗΣ ΚΡΟΥΣΤΑΛΗΣ στις 25 Ιανουάριος 2010 στις 6:22 — 7 σχόλια