Ποιητική γωνιά

Της ψυχής μας το στέκι

Σονετο της ημισεληνου

Στο φως της ημισεληνου
μαυρη ψυχη
αλυχτισα,
κι απλωνονταν στα ποδια της
μια σιγαλια
αλητισσα.

Καθενα, που ξεπροβαλαν
τ' αστερια
απ την κρυψωνα τους,
σιγα, να ερχονταν κι Αυτη,
σαν αγιο φως
στ΄αλωνια τους.

Μαυρο το πεπλο της στιγμης
σε γκρι θαμπο
που χανεται,
λυκνιζεται τους, στις κορφες
ο αερας πανω
αισθανεται..

Σαν της νυχτιας ο αρπισμος
χορευει με την
πλαση,
ετσι θωρω τα χναρια Της,
τ΄αγια ,
που εχω χασει.

Προβολές: 73

Μου αρέσει

Αυτό αρέσει σε 0 μέλη

Σχόλιο από τον/την Nikolakakos Georgios (spartinos) στις 13 Απρίλιος 2010 στις 19:34: Πολυ ωραιο!!!
καλησπερα

Σχόλιο από τον/την Ειρήνη στις 14 Απρίλιος 2010 στις 0:34: τα χναρια Της,
τ΄αγια ,

Πανέμορφο είναι!!!

Σχόλιο από τον/την Κατερίνα στις 14 Απρίλιος 2010 στις 1:13

Σχόλιο από τον/την Αννέτα στις 14 Απρίλιος 2010 στις 19:32: Σαν της νυχτιας ο αρπισμος
χορευει με την
πλαση,
ετσι θωρω τα χναρια Της,
τ΄αγια ,
που εχω χασει.

Πολύ ωραίο!!!
καλησπέρα

Σχόλιο από τον/την morsecode στις 14 Απρίλιος 2010 στις 21:48: ενα ωραιο ποιημα αλλα οχι σονετο.το σονετο πρεπει να εχει 4 στροφες.πρωτη ,δευτερη απο 4 στιχους,τριτη, τεταρτη απο 3 στιχους.συνολο 14.ομοιοκαταληξια πλεκτη 'η σταυρωτη.επαναλαμβανω οτι ειναι πολυ ωραιο αλλα μορφικα δεν συμπιπτει με τον τιτλο του.ελπιζω να μη σε στεναχωρω...