Ποιητική γωνιά

Της ψυχής μας το στέκι

μαυρη πανσεληνος

Μαυρη πανσεληνος φθονει
τη νυχτα π΄αγαλιαζει
απ τ΄αψηλα σαν τη θωρρει
απ τ΄αψηλα , τη σφαζει.

Σαν απο πολεμο ψυχων
σηκωνεται η μαυριλα
Νεμεσις μοιαζει, των ευχων
τουτη η ανατριχιλα

Που πας μονος αγορι μου;
που περπατας στα νεφη;
εστρωσε η μοιρα τις οχιες,
δεν βλεπεις που σου γεφει;

Μη τα ακους τα λογια της
της φθονερης Σεληνης,
αναμεσα στα ποδια της
τα ματια σου ,μην κλεινεις

Κρατα για λιγο, την ορμη,
κρατα και την ψυχη σου,
να δωσει, να ΄ρθει το πρωι
και να μαστε μαζι σου.

Προβολές: 90

Μου αρέσει

Αυτό αρέσει σε 0 μέλη

< Προηγούμενη καταχώριση

Σχόλιο από τον/την Nikolakakos Georgios (spartinos) στις 10 Ιούνιος 2010 στις 15:11: Πολυ ωραιο!!!
καλησπερα

Σχόλιο από τον/την Τάσος Π. Δασκαλάκης στις 10 Ιούνιος 2010 στις 15:22: Πάρα πολύ καλά μας τα γράφεις!!!
Τάσος

Σχόλιο από τον/την Παντελής στις 10 Ιούνιος 2010 στις 18:31: Ξοτικά.......

Σχόλιο από τον/την Γιάννης Ποταμιάνος στις 10 Ιούνιος 2010 στις 20:11: Το φεγγάρι μας επηρέασε και τους δυό

Πανέμορφο και ρυθμικό το ποίημά σου!!!!
Μπράβο Θανάση
Καλό βράδυ

Σχόλιο από τον/την Ειρήνη στις 11 Ιούνιος 2010 στις 2:06: "να δωσει, να ΄ρθει το πρωι"

Ναι!!!!! Φο βε ρό!!!!!!

Σχόλιο από τον/την Αννέτα στις 11 Ιούνιος 2010 στις 11:54: Που πας μονος αγορι μου;
που περπατας στα νεφη;
εστρωσε η μοιρα τις οχιες,
δεν βλεπεις που σου γεφει;

Θαυμάσιο!!!