Λες και τρελάθηκε η πένα

και γράφει λόγια μεθυσμένα.

Χωρίς ειρμό λέξεις καρφώνει

μέχρι που το χαρτί ματώνει.



Την έχει πιάσει μια μανία,

ανοίγει τρύπα στην τελεία,

με τα καρφιά και με τα βέλη

έκανε το χαρτί κουρέλι.



Μια πένα έχω οργισμένη

με ό τι γύρω της συμβαίνει.

Μια πένα έχω δολοφόνο

μα το χαρτί σκοτώνει μόνο.

------



Δεν είμ' εγώ, είναι αυτή

που γράφει πάνω στο χαρτί.



Η πένα μου η…

Ήλιε της Δικαιοσύνης,
άδραξε την ευκαιρία,
στο σκαμνί για να την κρίνεις,
βάλε την υποκρισία.


Δεν ακούς που αλαλάζουν
και κρατούν τα τρόπαια?
Την αλήθεια τη δικάζουν
ένοχη, τα όρνεα.


Τα βραβεία τους κραδαίνουν,
με χωρίς ίχνος ντροπής,
άφρονες λύνουν και δένουν
Μ' ΕΝΑ ΠΕΠΛΟ ΣΙΩΠΗΣ

Βρείτε περισσότερη μουσική σαν κι αυτή στο Poihtikh gwnia

 perpatiteseirini.mp3

Της νύχτας οι περπατητές

είναι ονειροπόλοι,

ούτε σκιές τους κυνηγούν,

ούτε και οι διαβόλοι.



Κάνουν στην πάντα τα στοιχειά

και προσκυνούν τ' αχνάρια,

κι όπου υπάρχει ατυχιά

σπέρνουν μαργαριτάρια.



Μοιάζουν οι καθημερινές

όπου…

Εγώ 'μαι κοίτα,

κλείσε τα μάτια κι άγγιξέ με,

τα χέρια σου γύρω μου σφίχτα,

κρυώνω τόσο, ζέστανέ με....



Άκου μιλάω....

Κλείσε τ' αυτιά και άκουσέ με...

δεν έχω πού αλλού να πάω,

γλυκά - γλυκά νανούρισέ με....



Άκου το χτύπο....

άκου....τακ -τακ το όνομά σου

'πο δίπλα σου ποτέ δε λείπω

σκιά μαι πάνω στη σκιά σου.....



Κράτα με τρέμω....

σκοτάδια και με κυνηγάνε,

κάποιοι με μάλωσαν το έρμο

κει έξω με…

Αν είναι ανελέητο

εκείνο το μαχαίρι

που σου 'χει καταφέρει

χτύπημα φοβερό,

μην ψάχνεις μέσα στους εχθρούς,

θα βρεις το δολοφόνο,

όσο κι αν έχει πόνο,

σ' ό τι είχες ιερό.



Αν ίσως επί πίνακι

ζητήσουν το κεφάλι,

είναι εκείνος πάλι

που δίνει εντολή,

γιατί δεν αποκρίθηκες

στα δόλιά του έργα

σου στήνει την ενέδρα

μ' οχιάς ιοβολή.



Ο μασκοφόρος δήμιος

δεν είναι παραπέρα

μα στη δική σου…

Υπάρχουνε κάποιες ψυχές

που ο Θεός σταμπάρει,

του κόσμου όλα τα βάρη

νά 'χουν επωμιστεί,

κάποιες ψυχές παράφρονες

που στων καιρών τις δίνες

παίρνουνε τις ευθύνες

για ό τι γκρεμιστεί.



Υπάρχουνε κάποιες ψυχές

μες του βοριά το μάτι,

στου πόνου το παλάτι

τους βγάζει το στρατί,

μπροστά τους του ορίζοντα

τα τέσσερα σημεία

το άδικο κι η βία

όπου επικρατεί.



Υπάρχουνε κάποιες ψυχές

που τρων όλη τη…

Απ' τα δεκάξι
διαπιστώνω,
δεν έχω αλλάξει
μέσα στο χρόνο.

Όλα 'ναι ίδια,
καρδιά και σώμα,
χωρίς φτιασίδια,
παιδί ακόμα.

Ψυχή που σφύζει
από ζωνιάνια,
φτάνει και σχίζει
τα επουράνια.

Της εφηβείας
έχω τη λάμψη,
ίχνος κακίας
δεν μ' έχει σκάψει....

Δεν με λαξεύει
του χρόνου σμίλη,
δεν με ξοδεύει
κάθε σκαμπίλι.

Άναψε ένα λυχνάρι

στου μυαλού μου το αμπάρι,

για να ξαναθυμηθεί

όσα είχα αρνηθεί.



Σε μια άκρη στριμωγμένα

όνειρα αραχνιασμένα,

ξεκινήσαν εν χορώ

το δριμύ κατηγορώ.



Τη σιωπή τους έχουν σπάσει

όσα είχα προσπεράσει

κι οργισμένα μ' εγκαλούν

στα υπόγεια του μυαλού.



Μες του νου την αποθήκη

με περάσαν από δίκη,

με ισόβια ποινή

κάτι δικαστές στυγνοί.



Στου μυαλού μου τα αμπάρια

βγήκαν από τα…

Να 'μουν της νύχτας όνειρο,
της μέρας ξυπνητήρι,
η γύρη που για πρωινό
θα πίνεις στο ποτήρι.

Το γεύμα του μεσημεριού,
νέκταρ και αμβροσία,
να μ' αγναντεύεις, δειλινό
νά 'μουν, στη Θηρασία.

Να ήμουνα η όαση,
γη της επαγγελίας,
να σ' αγκαλιάζω, πάπλωμα,
νύχτες θεομηνίας.

Να 'μουν για σένα της Λαμπρής
ο ήχος της καμπάνας,
λάλημα του αηδονιού,
το κοίταγμα της μάνας.

Είχα να σε δω ζαμάνια,

της καρδιάς μορφή γλυκιά,

αφού πια στα επουράνια

ζεις, σε άλλη κατοικιά.



Όπως ήσουνα κιμπάρης,

σε εικόνα ζωντανή,

μες την πλάτσα να βορτάρεις,

σ' έστειλαν οι ουρανοί.



Σ' είδα να περιδιαβαίνεις,

με τα μάτια μου θολά,

μες τον καφενέ να μπαίνεις

κι η καρδιά μου ξεκολλά.



Μπρος μου πέρασαν καλέ μου

καθημερινές σκηνές

κι εγώ πίστεψα Θεέ μου

ότι είναι τωρινές!…

Με φόρεμα κυματιστό,

μπάλο, χορό αντικρυστό,

σ' ένα Κυκλαδονήσι,

τα δυο μας ονειρεύομαι

μια νύχτα να χορεύομε

μπροστά σ' ένα ξωκλήσι.



Ένα χορό ερωτικό

και το βιολί νησιώτικο,

γλυκούς σκοπούς να βγάζει,

στου ουρανού την οροφή,

όταν θα παίρνω τη στροφή,

φως μου να σ' ανεβάζει.



Εγώ τη μέση να κρατώ,

πάνω στη γη να μην πατώ

κι εσύ σαν το αγρίμι,

να με κοιτάς κατάματα

και η καρδιά να σταματά

σε κάθε σου…

Στο ξωκλήσι τ' άι Λια

ανεβαίνω κάθε δείλι

και ανάβω το καντήλι.



Μόλις πάρω τ' ανηφόρι,

ένα όμορφο αγόρι

με γλυκαίνει με φιλιά



Στο ξωκλήσι τ' άι Λια





Μ'έχει πάρει αγκαλιά

όσο φτιάχνω το φιτίλι

κι ύστερα γυρνά στα χείλη.



Στο λαιμό μετά το χάδι,

αχ, μου χύνεται το λάδι

κι έχω χάσει τη λαλιά!



Μ' έχει πάρει αγκαλιά.



Μ' αγκαλιάζει πιο σφιχτά,

την εικόνα προσκυνάμε

και οι δυο…

Σ' ένα λόφο από άμμο,

χθες οι δυο βρεθήκαμε,

εκαθόμασταν κει χάμω

και τα ξανα-είπαμε.



Σε απέραντο λιβάδι

σε ξανασυνάντησα,

και σου πήρα ένα χάδι

κι ένα 'γω σου χάρισα.



Δίπλα μου εσύ κι εμπρός μου

το ηλιοβασίλεμα

κι ένιωσα όλα εντός μου

τα θηρία ήρεμα.



Όπως τότε, κοριτσάκι

στην ποδιά σου χώθηκα,

στο χωμάτινο σκαμνάκι,

κι απελευθερώθηκα.



Σε Παράδεισου τοπίο

στ' όνειρο…

Με του φεγγαριού τη χάση

στήνεται τρελό γιορτάσι

στου βουνού την κορυφή

που 'χει μια σπηλιά κρυφή.



Παίρνω πάλι τ' ανηφόρι

που τ' ανέβαιν' από σπόρι,

τ' αγριμάκια στη σειρά,

χαιρετάνε την κυρά.



Σέρνουν κάτω απ' τα πρίνα

τα βιολιά και τα κλαρίνα,

στις μουσούδες τα κρατούν

και πετούν, δεν περπατούν.



Του Θεούλη τα ελέη

άφθονα κι o οίνος ρέει,

άιντε κι αμάν-αμάν,

σαν τον γάμο στην…

Σου έχω μία άνοιξη

μάτια μου φυλαγμένη,

αν έχεις χειμωνιάτικη

καρδιά και χιονισμένη.



Μία βροχούλα κράτησα

αν πέσει ξηρασία,

ανασεμιές να ζεσταθείς

όταν πλακώσουν κρύα.



Για την ψυχή σου φύλαξα

ένα ουράνιο τόξο

αν τη σκεπάσει καταχνιά

μ' αυτό να σου τη διώξω.



Για τα σκοτάδια χαραυγές

έχω για σένα κρύψει,

βάλσαμο, εάν ανοιχτούν

πληγές, να σου τις νίψει.



Έχω και ένα όνειρο

για να το…

Μια νύχτα τα ουράνια



που χύναν μαύρα δάκρυα



και η δική μου γέννα.



Μια νύχτα που με όριζε



και που το προοιώνιζε



να πάω στα χαμένα.







Η νύχτα που με γέννησε,



στο μαύρο της με έντυσε,



να είμαι κατ' εικόνα.



Άνοιγε απ' τα σπάργανα



ο δρόμος για τα βάσανα



και το βαρύ χειμώνα







Παντού να είμ' αταίριαστη,



με τη ψυχή αγέλαστη,



ποτέ να μη…

Ήρθες και η αλυσίδα



της σκλαβιάς έχει λυθεί



σαν να βρήκα την πατρίδα



που 'χα χρόνια στερηθεί.





Φλόγα του επαναστάτη,



λιονταριού περπατησιά,



ένας φάρος στο Αιγαίο



που φωτίζει τα νησιά.





Έλιωσες τους παγετώνες



της καρδιάς έαρ γλυκύ,



των αγγέλων λεγεώνες



πια μου παίζουν μουσική



---------



Tων Αγγέλων κι εσύ ένας



θεϊκής καταγωγής



ένιωσα…

Αν νιώσεις ένα φίλημα
ανάλαφρο στα χείλη
είναι του αχ το φύσημα
που βγαίνει με το δείλι.

Αν τα μαλλιά σου μια πνοή
τ' αέρα, αναδέψει,
είναι στο αχ η εκπνοή
που έχει ταξιδέψει.

Το αχ είναι της πεθυμιάς
ένα απαλό αγέρι,
μ' από το βαχ της ερημιάς
φυλάξου το μαχαίρι.

Αν ίσως έρθει μια ριπή
και σε αναταράξει,
κλείσε το στόμα να μη μπει
στα στήθη και τα κάψει.

Καποιος γιορτάζει (Λάζαρε)

Κάποιος γιορτάζει σήμερα,

ένα στιχοαδέρφι.

Γεμίστε τα ποτήρια σας

να έρθομε στο κέφι.



Κάποιος έχει γενέθλια,

μαζί ελάτε όλοι

για να γιορτάσουμε παιδιά

του Λάζαρου τη σχόλη.



Φέρτε γλυκά, φέρτε φαγιά,

πιοτά με το βαρέλι

κι εγώ ρε για την πάρτη του

θα ρίξω τσιφτετέλι

(μ' ένα κορμί σαν χέλι) χαχαχαχα



Σκοπό Απεραθίτικο

θα παίξει το βιολί μου

να σύρει, θέλω, το χορό

όμως η…

Άγονο το χωράφι, είναι χέρσο,

αδιαπέραστο, δεν θα μπορέσω

μέσα να μπω.

Μια ερημιά το 'χει καλύψει

κι ολόγυρα κοιτά με θλίψη,

βλέμμα θαμπό.



Εκείνος που ζωγράφιζε στο χώμα

κι απ' άκρη σ' άκρη γέμιζε με χρώμα,

ανθούς, καρπό,

δεν είν' εδώ να το σκαλίσει,

-ξερό- το χώμα να δροσίσει,

είναι απών.



Αυλάκια σκαλισμένα με μεράκι,

καθάριο απ' τη στέρνα το νεράκι

πια δεν κυλά.

Και η ψυχή δεν γαληνεύει,

καθώς…