Ιστολόγιο του/της ANNINOΣ ΓΙΑΝΝΗΣ (239)

Αναχρονιστικό δοκίμιο ...

*

Σε μια γωνιά θέλω της Ύδρας να βρεθώ

σε κακοτράχαλο ξερακιανό λιθάρι,

την Αφροδίτη ν` ανταμώσω στο Βλυχό

κρυφά να σμίξουμε στης χάσης το φεγγάρι.



Να ανασάνω την αλμύρα της ζωής

ένας ημίθεος στο πάνθεο να γίνω,

ο κληρονόμος ιερής περγαμηνής

σοφίας ρήματα απλόχερα να δίνω.



Με μια βουτιά να ξαναγγίξω του βυθού

τα άσπρα βότσαλα και τα σεπτά κογχύλια,

ιεροφάντης κάποιου άχραντου ναού

γι` αυτόν ταξίδεψα εννιά χιλιάδες… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την ANNINOΣ ΓΙΑΝΝΗΣ στις 10 Μάιος 2013 στις 14:38 — 6 σχόλια

Ο επικήδειος μιας πόρνης …

*

Την αρετή σου ψάχνεις μα προδίδεσαι

στης πρέζας την χαρμάνα βουτηγμένη ,

με δουλοπρέπεια να σέρνεσαι χαμένη

στους φαύλους εραστές σαν παραδίνεσαι .



Μιά κιβωτός που διάλεξε να μπει το φως

από τις γρίλλιες σκονισμένου παραθύρου ,

έτσι γεννήθηκες ... στην μήτρα του απείρου

του αληθινού και του ωραίου ουραγός .



Σε φθόνησε ο ευνούχος που σε βάφτισε

σταλαγματιές από λουλά μεταλαβαίνεις ,

κάνοντας έργα , διχως να ...… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την ANNINOΣ ΓΙΑΝΝΗΣ στις 10 Μάιος 2013 στις 14:30 — 25 σχόλια

Σύζευξη ...

*



Στο πίσω μέρος του μυαλού μου έκρυβα

άλυτο ξόρκι, κρατημένο μυστικό,

προγνωρισμένο από ιερό χρησμό

ένοιωθα θλίψη … το κεφάλι έσκυβα.



Μέσα μου το αγρίμι κατοικούσε

ονειροπόλος , οργισμένος μαχητής,

ραδιουργός … προσωπικότητας διττής

που να αδράξει την ζωή καραδοκούσε.



Κέρινο ξόανο, μορφή ανέκφραστη

με πόθους ευσεβείς φυλακισμένους ,

ανεκδιήγητους και παραγκωνισμένους

μοναχικός ταξιδευτής στην έκσταση.



Ένας… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την ANNINOΣ ΓΙΑΝΝΗΣ στις 9 Μάιος 2013 στις 8:00 — 4 σχόλια

Οι Μουσικοί της Bourbon Street ...

*



Νέγρος ξυπόλυτος , σαξοφωνίστας …

της Bourbon Street ο τυφλός τραγουδιστής ,

μέλος απόκρυφης βουντού ορχήστρας

βέβηλης αίρεσης χρισμένος σαλπιγκτής.



Με πάθος άκρατο χάλκινους ήχους

στην περιρέουσα αχλή διασκορπά ,

έμμετρος βρυχηθμός γδέρνει τους τοίχους

το γόνυ κλίνει ... η ψυχή σε προσκυνά.



Φρουρός αρχέγονος μοιραίου λάθους

με στόμφο ρήτορα κρυφής συναγωγής ,

κάλφας και πρόμαχος άμετρου πάθους

σε τύμβο πελιδνό… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την ANNINOΣ ΓΙΑΝΝΗΣ στις 7 Μάιος 2013 στις 22:30 — 9 σχόλια

Βοσπορίτης ...

*

Μέσα  στο  καταχείμωνο  βουτούσε  ο  Αντώνης

στου  Βόσπορου  τα  πορφυρά  νερά  γιά  να ψαρέψει,…

Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την ANNINOΣ ΓΙΑΝΝΗΣ στις 25 Μάρτιος 2012 στις 22:00 — 11 σχόλια

Χαμαιτυπείο ...

Σε  ρυπαρό χαμαιτυπείο ξενυχτήσαμε

πίνοντας ώρες το βοτάνι του θανάτου

και το πρωί τους δαίμονές μας εξορκίσαμε

ζητώντας την συγχώρεση του Αθανάτου.



Σε παρανοϊκές φαντασιώσεις έρμαιοι

κι από σκύλες χαοτικές τριγυρισμένοι,

αναίτια την ύπαρξή μας εξοντώσαμε

σε κολασμένες ηδονές προσκολημένοι.



Με τα φαντάσματα του νου ξιφομαχήσαμε

καταρακόνοντας τελείως την ψυχή μας,

στων ενοχών την θάλασσα άγκυρα ρίξαμε

ποντίζοντας κάθε αρχή…

Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την ANNINOΣ ΓΙΑΝΝΗΣ στις 24 Μάρτιος 2012 στις 19:34 — 22 σχόλια

Οριογραμμές ...

*

Επάνω  στη  διαχωριστική  γραμμή

γιά  λίγο  στάθηκα  πρωτού  αποφασίσω,

ποιούς  να  αφήσω  και  ποιούς  θέλω  να κρατήσω

θανάτου  σάλπιγγα ... τραχειά  φωνή … βραχνή.

 

Η  ώρα  των  μοιραίων  αποφάσεων

του  διχασμού  και  της  υπέρτατης  ευθύνης,  

της  επανάστασης  του  είναι  ...  της  ειρήνης

... ανυπερβάτων  ανακατατάξεων.

 

Η  ώρα  της  επόμενης  ανάστασης

του  ανεξήγητου  ...  του  λάθρου ... του …

Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την ANNINOΣ ΓΙΑΝΝΗΣ στις 23 Μάρτιος 2012 στις 9:23 — 17 σχόλια

Ήρθε …

*



Ήρθε η ώρα να σιωπήσουν οι σοφοί

τα λεοντάρια και οι τίγρεις να μιλήσουν ,

το χθες ξανά με το παρόν μονομαχεί

τα ξόρκια μου το αίνιγμα θα λύσουν .



Ήρθε η ώρα οι νεκροί να εγερθούν

οι ήρωες περίλυπα να τραγουδήσουν ,

να δοξαστούνε οι πανάρχαιοι χρισμοί

του Σολομώντα οι σφραγίδες να ανοίξουν .



Ήρθε η ώρα να παφλάσει ο ποταμός

το Φως να γεννηθεί το σκότος να γκρεμίσει ,

να βασιλέψει της θυσίας ο υιός

νέους απ` τα…

Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την ANNINOΣ ΓΙΑΝΝΗΣ στις 23 Μάρτιος 2012 στις 9:00 — 18 σχόλια

Εν κρυπτώ ...

*

Μέσα  στη  γη  μου  φιλοξένησα  λαθραία…

Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την ANNINOΣ ΓΙΑΝΝΗΣ στις 21 Μάρτιος 2012 στις 22:58 — 8 σχόλια

Δώρα ...

 

 …

Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την ANNINOΣ ΓΙΑΝΝΗΣ στις 21 Μάρτιος 2012 στις 0:00 — 11 σχόλια

Μπορεί ...

*



Μπορεί να ήταν της ψυχής τα σύννεφα

που τον ορίζοντά μας έκαναν θολό ,

μπορεί να ήταν τα βαρειά μας βήματα

που κάναν το ταξίδι μακρυνό .



Μπορεί τα πλάνα της καρδιάς τα σήματα

που μας οδήγησαν σε λάθος αγκαλιές ,

μπορεί τα οργισμένα μπλάβα κύματα

που μας παρέσυραν σε έρημες ακτές .



Μα ήταν όλα τα μικρά που ζήσαμε

ότι μας μάγεψε ... παντού σ`αυτή τη γη ,

κι όσες πιστέψαμε κι αγαπηθήκαμε

όλες μας χάρισαν μιά ανοικτή…

Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την ANNINOΣ ΓΙΑΝΝΗΣ στις 20 Μάρτιος 2012 στις 23:28 — 21 σχόλια

Πρωτότοκος …

Σαν αετός παράτολμα θα ανεβώ

στα υψηλά ρεύματα του αιθέρα

και σαν αρχάγγελος θα μεταρσιωθώ

θα ενσωματωθώ με τον αέρα.



Ευθυτενής ... περήφανος θα εγερθώ

εν μέσω πλήθους ... Πάτερ !!! ... να φωνάξω ,

κι ύστερα στης ψυχής μου το κενό

θ`αποσυρθώ και γοερά θα κλάψω .



Στο χρόνο θα εισβάλω αναιδέστατα

της ιστορίας σκίζω τις σελίδες

αμφισβητώ τα τότε και τα έσχατα

προσβάλω ήρωες και ηρωίδες .



Γκρεμίζω όλα τα…

Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την ANNINOΣ ΓΙΑΝΝΗΣ στις 19 Μάρτιος 2012 στις 9:30 — 29 σχόλια

Υλη ερωτική ...

*

Από τα μύρια της αυγής δροσάτα χρώματα ,

διάλεξα το μενεξεδύ να βάψω ,

τα όνειρά σου και τους στίχους που σου έγραψα

και στα κοχύλια γιά τη μουσική να ψάξω .



Αιχμαλωτίσθηκε η σκέψη μου στο χθες θαρρείς ,

για ένα φιλί τα χείλη διψασμένα ,

πόθος και ηθική γεννούν αισθήματα ,

ακαταμάχητα , ένοχα , διχασμένα .



Γοργόνα γίνεσαι πάντα στη σκέψη μου ,

γλυκειά φωνή που φτερουγίζει στο μυαλό μου ,

ύλη του έρωτα , μέσα μου πλάθεσαι…

Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την ANNINOΣ ΓΙΑΝΝΗΣ στις 17 Μάρτιος 2012 στις 0:54 — 24 σχόλια

Ακόμη ...

*

Κι αν τα φτερά μας με τρισίλιο ματίσαμε ,

στους ματωμένους ώμους μας σε κάποια ράδα ...

και τις πληγές μας με ψαρόλαδο αλείψαμε ,

δίπλα σε βράχια που `σκαψε η σοροκάδα ...



Κι αν τα κορμιά μας σε σειρήνες παραδώσαμε ,

στου παραλογισμού την έκσταση και την κρεπάλη ...

και με ψαλμούς τους δαίμονες μας αφορίσαμε ,

ακροβατόντας στης απόλαυσης την ζάλη ...



Κι αν διοπτεύσεις σε νεκρά αστέρια πήραμε ,

και φάλτσα στίγματα μας ρίξανε…

Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την ANNINOΣ ΓΙΑΝΝΗΣ στις 13 Μάρτιος 2012 στις 21:30 — 22 σχόλια

Εγώ ...

*

Στάθηκα  μπρος  τον  εαυτό  μου  δικαστής 

με  ύφος  βλοσυρό  και  οργισμένος ,

κι   όταν  στα  μάτια  κοιταχτήκαμε  ξανά

τότε  τον  ρώτησα  ...  προς  τι  το  μένος .

 

Αίφνης  εννόησα  ποιός  είμαι  τελικά

τι  με  κρατάει  δέσμιο  του  έλους ,  

πως  χάθηκαν  τόσα  ιδανικά  ...

το  ρόλο  μου  στη  φύση  επιτέλους .

 

Είμαι  λοιπόν  ένας  δειλός  ...  κοινός  θνητός ,

στου  κόσμου τη  ροή …

Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την ANNINOΣ ΓΙΑΝΝΗΣ στις 13 Μάρτιος 2012 στις 19:18 — 28 σχόλια

Ομοούσιος …

*

Άπ την ίδια ουσία πλασμένοι ,

ο γυαλός , το καράβι κι εγώ ,

πριν χιλιάδες αυγές γεννημένο ,

το κοχύλι που ψάχνω να βρώ .



Το κορμί μου πατρίδα φευγάτη ,

ένας μόλος στην άκρη της γης ,

μία πόλη που έσβησε ο χρόνος ,

κάποιας άλλης παλιάς εποχής .



Ξεχασμένη σε κάποιο καρνάγιο ,

η ψυχή μου αιώνες μετρά ,

ενωμένη με κείνο το πνεύμα ,

που μαζί της , δειλά ξαγρυπνά .



Κυκλωμένη με θέλω και πρέπει ,

φυλακή που να…

Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την ANNINOΣ ΓΙΑΝΝΗΣ στις 23 Φεβρουάριος 2012 στις 7:39 — 17 σχόλια

Jezabel ...

*

Aφιόνι  κάπνιζες  ...  σνιφάριζες  κοκό

κι  ήταν  η  όψη  σου  φρικτά  χαρακωμένη ,

από  χατζάρι  μαροκίνικο,  γαμψό ...    

πρόστυχα  γρύλιζες  ... με  πρέζα  χαυνωμένη ...

 

Μορφή  ανέκφραστη,  του  πόθου  αδελφή …

του  χάρου  γκόμενα ... στο  έρεβος  ταγμένη,

είχες   την  σύφιλη  γιά  θάρρος  οπλιστεί 

στο  τρίτο  στάδιο  ...  πολύ  προχωρημένη ...

 

Στεκόσουν  ανακούρκουδα …

Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την ANNINOΣ ΓΙΑΝΝΗΣ στις 23 Φεβρουάριος 2012 στις 7:37 — 19 σχόλια

Κρίσις …

*

         

Ο  κόσμος  μάτωνε  ...  κάποιος  τον  λάβωνε ...

βοήθεια  ζήταγε ... Eσένα  κοίταγε ,

χάος   πλανιότανε ... το  φως  χανότανε ...

θολοί  ορίζοντες  ...  παντού  γνωρίζοντες ,

της  γης  τα  βήματα  ... φιδίσια  σχήματα ...

αίμα  που  στάλαζε  ... χρώματα  άλλαζε ,

φάλτσο  στερέωμα ... φαύλο  περέωμα ...

στιγμές  παράλογες  ... ρότες  παράτολμες ,

ψυχές  και  σώματα ... λάσπες  και  χώματα…

Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την ANNINOΣ ΓΙΑΝΝΗΣ στις 11 Οκτώβριος 2011 στις 21:00 — 8 σχόλια

Η μοναξιά των ποιητών ... ( αφιέρωμα / ευχαριστώ στον Στιχοπλάστη )

*



Γεννήθηκες με χάρισμα απ' τό Θεό σταλμένο,

ό κόσμος μέσ' τα μάτια σου, λουλούδι ανθισμένο.

Από μικράκι ήξερες τις λέξεις να τις πλάθεις,

μά η κοινωνία σ'εκανε πολύ νωρίς να μάθεις..



Άν σκάρωνες μια εύκολη για κάποιον κοροϊδία,

τότε τα διπλανά "μυαλά" σου δίναν σημασία.

Μα άν έγραφες ποιήματα με ομορφιά και χάρη,

σε κοίταγαν παράξενα λες κ' ήσουν απ' τον Άρη..!!



Κι έτσι πιά, το έκρυβες.., βαθειά μέσ' την ψυχή σου,

το χάρισμα… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την ANNINOΣ ΓΙΑΝΝΗΣ στις 10 Οκτώβριος 2011 στις 14:15 — 26 σχόλια

Τίγρης από Δράκο ...

*



Σε  κάποιο  βράχο  άνυδρο  γεννήθηκα

στον  ομφαλό  της  γης  προσαρτημένος,

οι  μούσες  μου … οι  μοίρες  που  με  μοίραναν

της  ευλογίας  γυιός  ... αγρός  σπαρμένος.

 

Με  τ` αετού  το  γάλα  αναθράφηκα

αγάπησα  την  κόρη  της  σκορπίνας,

σε  παραλίας  κρύπτη  ανδρειώθηκα…

Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την ANNINOΣ ΓΙΑΝΝΗΣ στις 6 Οκτώβριος 2011 στις 8:44 — 16 σχόλια

Στατιστικά ιστοσελίδας


Βίντεο

Σήμα

Γίνεται φόρτωση...

Φόρουμ

ΤΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ ΜΟΥ

Ξεκίνησε από τον/την Βαγγέλης Βουτσίνος 10 Φεβ. 0 Απαντήσεις

Η Ποίησή μου

Ξεκίνησε από τον/την Βαγγέλης Βουτσίνος 10 Φεβ. 0 Απαντήσεις

ἡ κατάρα τῆς Ἀθηνᾶς

Ξεκίνησε από τον/την Ἰάνης Λὸ Σκόκκο Ιουν 29, 2023. 0 Απαντήσεις

μαζὺ μὲ τὴν ἐπάνοδό μου, αὐτό

Ξεκίνησε από τον/την Ἰάνης Λὸ Σκόκκο. Τελευταία απάντηση από τον/την Ἰάνης Λὸ Σκόκκο Ιουν 19, 2023. 1 Απάντηση

© 2024   Created by Nikolakakos Georgios (spartinos).   Με την υποστήριξη του

Διακριτικά  |  Αναφορά προβλήματος  |  Όροι χρήσης

SEO Services