Συνθήματα στους τοίχους,

μηνύματα εποχής,

ζωγραφισμένα μαύρα

τα λόγια της ψυχής



γι' αυτούς που 'ναι δεμένοι

σ' ονείρου διαδρομές

ασπρόμαυρες εικόνες

με έγχρωμες στιγμές



απόμακρα κατάρτια,

ανήλιαγες γωνιές,

κακογραμμένα χρόνια

σε γκρίζες γειτονιές



με τα φτερά τ' ανέμου,

κοιτάς από ψηλά

τους μακρινούς χειμώνες,

με μάτια πιο θολά.



Συνθήματα στους τοίχους

με κόκκινη μπογιά,

ελπίδα που ξεφεύγει,

χαρίζει… Συνέχεια

Ο ένας ζει σ' ένα βουνό

σε μια σπηλιά μονάχος

μαζί με αρχέγονη βοή

μέσα στη γάργαρη ροή

σαν ερημίτης βράχος



ο άλλος ζει, θαλασσινός

στου καραβιού την πλώρη

έχει του γλάρου τη ματιά

παίζει στο διάλειμμα χαρτιά

και αναπολεί μια κόρη



ο άλλος χρόνους κυνηγά

σε μια μεγάλη πόλη

μες του γράφείου την αγκαλιά

μηχανοκίνητη λαλιά

καθορισμένοι ρόλοι



ένας ακόμη ξεκινά

σήμερα τη ζωή του

είναι στην κούνια ένα…

Συνέχεια

Συνέχεια

Μέσω δραμάτων και κωμωδίας,

ένας κομπάρσος, ένας θεός,

αρχαίος μύστης κι αντιρρησίας,

τη μια σκοτάδι, την άλλη φως



εν μέσω κόπων και καιροσκόπων,

εν μέσω τρέλας και λογικής,

για ένα ψέμα στημένων τρόπων

και μιας αλήθειας, μοναδικής



σαν ιερέας αρχαίου μαντείου,

σαν ένας Θέσπης υποκριτής,

πίσω από λόγια του προσωπείου

φτηνός αλήτης και ποιητής



αυγές του κόσμου, σε ξενιτεύουν,

οσμές του Μάη σε προσκαλούν,

ρωγμές…

Συνέχεια

Μες του τρελού τα όνειρα

παίρνουνε σάρκα και οστά

όμορφες ξανθές γυναίκες

με χαμόγελα ζεστά



μες του τρελού τα όνειρα

δεν μας γερνούν τα χρόνια

δεν μας αγγίζουν οι βροχές

και αγαπάμε αιώνια



μες του τρελού τα όνειρα

οι άνθρωποι μιλάνε

μόνο για αγάπη και φιλιά

το χρήμα δεν κοιτάνε



γι' αυτό ο τρελός όταν ξυπνά

μ' αυτά που βλέπει, φεύγει

ο κόσμος του φανταστικός

μες τα όνειρά του τρέχει



και το μυαλό…

Συνέχεια

Χορεύει η θλίψη φυσαλίδα του θανάτου,

μικραίνει η φλόγα απ' την ανάσα των θηρίων,

μες στους διαδρόμους νεκρικών κοιμητηρίων

στριφογυρνάς σαν ναυαγός στο πέρασμά του.



Πεθαίνει η μέρα μ' ένα φύσημα τ' ανέμου,

σ' ένα υπόγειο ξεχασμένο το φυτίλι,

τίποτα πια δεν περιμένεις να σου στείλει

να ξαναζήσεις την ανάσα του πολέμου.



Χορεύει η θλίψη ένα μπλούζ των κρεμασμένων,

κρατάς συνθήματα των τοίχων στη μασχάλη,

σπάζεις στο τοίχο ένα…

Συνέχεια

Ετάιζα τά χρόνια μου με αγαπημένο ψέμα,

το αίμα μου σκαρφάλωνε αρτηριακούς σωλήνες,

φουρτουνιασμένη θάλασσα, συννεφιασμένο βλέμμα

παιχνίδι αγαπημένο μου οι όμορφες σειρήνες.



Φορτώθηκα στους ώμους μου χιλιόμετρα πορείας

τρέχοντας πάντα γρήγορα στα πέρατα του νου μου,

με μιαν αρχαία συνταγή παγκόσμιας ιστορίας

μα χάθηκα στα πέλαγα, στα δάση του μυαλού μου.



Παρέα με τα χρόνια μου, στου χάρτη τα σινιάλα,

η γη μου κατά πρόσωπο, κοινωνικό…

Συνέχεια

Μες τα παράλογα του κόσμου

με μια ασπρόμαυρη παλέτα,

μεταμορφώνεις άδειους τοίχους

με μια σειρά από στιλέτα



η ελπίδα κείτεται στο χώμα

με πληγωμένη καρωτίδα,

θες να ξορκίσεις στείρους φόβους

με μια σκουρόχρωμη κροτίδα



με ένα χαμόγελο μαχαίρι,

σπασμένο δόντι στις χορδές σου,

μαύρος καπνός να σε τυλίγει

και να σε κρύβει απ' τις ορδές σου



φοράς τις όπλες των ονείρων,

ξέφρενες κούρσες δίχως άκρη,

ισορροπείς με…

Συνέχεια

Αυτός ο λόγος σε κρατάει απ' το χέρι,

κατεστραμμένοι πειρατές για συνοδεία,

δεμένο μάτι και κατάμαυρο μαχαίρι,

θλιμμένα λόγια σε μια μαύρη μελωδία



αυτός ο λόγος σου χαράζει το σημάδι,

ένα παράπονο να κρέμεται απ' το στόμα,

μια προσευχή που ψυθιρίζεις στο σκοτάδι,

για κάποια θάλασσα που σε θυμάται ακόμα



αυτές οι λέξεις μεθυσμένων νοημάτων,

σαν τη φωτιά κυκλώνουνε το νου σου,

είναι τα βέλη και οι σφαίρες αισθημάτων,

μες τα…

Συνέχεια

Σε γοητεύει το άγριο κύμα,

της κυριακής η μοναξιά,

είσαι ο θύτης και το θύμα,

μέσα στο φως και στη σκιά



οικείο φως που αντιφεγγίζει

μες τον καθρέπτη τ' ουρανού

και η ψυχή να φτερουγίζει

μες τους παράδεισους του νου



σε συντροφεύει η ανάσα

από τον ήχο του νερού,

όλα τα πρίμα και τα μπάσα

της μουσικής και του χορού



όλη η ζωή σαν μια εικόνα

θάλασσα απλώνεται γυμνή,

μια χαραμάδα στο χειμώνα

και μένει η ελπίδα…

Συνέχεια

Ξεχασμένο πιστόλι

σε παλιά αποθήκη,

φυλαγμένες οι σφαίρες

σ' ένα μαύρο συρτάρι



που χαθήκανε όλοι?

βουβαθήκαν οι λύκοι,

βουλιαγμένες γαλέρες

ματωμένο φεγγάρι.



Μεθυσμένη σειρήνα

που τα λόγια ξεχνάει,

θολωμένος αέρας

η οσμή του σε πνίγει,



μια σπασμένη βιτρίνα

και η μέρα περνάει

μα της μνήμης το τέρας

με τη νύχτα σου σμίγει.



Αρρωστιάρα πατρίδα,

η ψυχή πληγωμένη,

κατακόκκινο…

Συνέχεια

Άνοιξε τα μάτια σου,

πέτα στον αέρα,

κάνε το ταξίδι σου,

γίνε ουρανός



όλη τη μαυρίλα σου,

σκόρπισε την πέρα

πάνω από τα κύματα,

μείνε ζωντανός



ύψωσε το βλέμμα σου

πάνω από τους τοίχους

βγες από τον τάφο σου

βάλε του φωτιά



τη ζωή σου ανάστησε

άλλαξε τους ήχους

φτιάξε φρέσκα όνειρα

μ' άλλη μυρωδιά



άπλωσε τα χέρια σου,

πιάσε τη σελήνη,

διάλυσε το σύννεφο

που 'χεις στην…

Συνέχεια

Το μονοπάτι της φωτιάς και των θαυμάτων

εν μέσω φόβων κι οραμάτων φαντασίας

δοσμένος τόπος για μια τέλεση θυσίας

κάψιμο εικόνων, ριπογόνων θεαμάτων



το μονοπάτι λογισμού και ελευθερίας

μέσα στα δίχτυα των κριτών και των σωτήρων

ας γίνει τόπος για εξάγνιση μαρτύρων

από απόβλητες σημαίες ευκαιρίας



το μονοπάτι της ανόθευτης ειρήνης

μέσα στα λάθη, υπολείμματα του πόνου

τα τελευταία αποθέματα οξυγόνου

για τις ανάσες της απόλυτης…

Συνέχεια

Απ' τις ουλές που σχηματίζουνε τα χάδια,

πάνω στα μάγουλα, στα χέρια και στο σώμα

φτιάχνονται δρόμοι που διασχίζονται τα βράδυα

από ορμές που σε ζητάνε λίγο ακόμα.



Από τα κόκκινα τα χείλη των στιγμών σου,

ένα απόμακρο τραγούδι αργοπεθαίνει,

κυλάει στα μάτια το ποτάμι των καημών σου,

μα είναι ο χρόνος φυλακή και περιμένει.



Από τα βάθη της απρόσιτης σελήνης,

από τα έγκατα της άγνωστης πλευράς σου

πνοές ξεχύνονται σαν λάφυρα…

Συνέχεια