Θρίλερ...

[panagiotis7]

Χορεύει η θλίψη φυσαλίδα του θανάτου,
μικραίνει η φλόγα απ' την ανάσα των θηρίων,
μες στους διαδρόμους νεκρικών κοιμητηρίων
στριφογυρνάς σαν ναυαγός στο πέρασμά του.

Πεθαίνει η μέρα μ' ένα φύσημα τ' ανέμου,
σ' ένα υπόγειο ξεχασμένο το φυτίλι,
τίποτα πια δεν περιμένεις να σου στείλει
να ξαναζήσεις την ανάσα του πολέμου.

Χορεύει η θλίψη ένα μπλούζ των κρεμασμένων,
κρατάς συνθήματα των τοίχων στη μασχάλη,
σπάζεις στο τοίχο ένα γυάλινο μπουκάλι,
σκόρπια μηνύματα θαλασσινών χαμένων.

Χωρίς διλήμματα, χωρίς επαναλήψεις,
μόνο μια απόμακρη φωνή σε διαπερνάει,
σε καταπίνει, σε τρελαίνει σε πονάει,
μα αντιστέκεσαι στου ονείρου τις αφίξεις.

Χορεύει η θλίψη σ' ένα thriler του σαββάτου,
κρύβεται ο χρόνος τρομαγμένος στο συρτάρι,
φωτιά φουντώνει και τυλίγει το φεγγάρι
μπροστά σου απλώνεται η σκοτεινή πλευρά του.

Ξεθωριασμένος κωδικός σ' ένα φλιτζάνι,
στο κατακάθι του αυτό που σου 'χει λείψει,
μέσα στον άνεμο χορεύει τώρα η θλίψη,
χωρίς καφέ, χωρίς τσιγάρο και μελάνι.

[Nikolakakos Georgios (spartinos)]

Εξαιρετικο!!!
Καλο μηνα

[Αννέτα]

Πεθαίνει η μέρα μ' ένα φύσημα τ' ανέμου,
σ' ένα υπόγειο ξεχασμένο το φυτίλι,
τίποτα πια δεν περιμένεις να σου στείλει
να ξαναζήσεις την ανάσα του πολέμου.

Πολύ ωραίο!!!

καλησπέρα

[Ειρήνη]

Πανέμορφο είναι!!!

[Κατερίνα]

ωραίο Παναγιώτη!

[Τάσος Π. Δασκαλάκης]

Οι αφίξεις των ονείρων μάς κρατούν για ένα νέο κύλο κωδικών στο φλιτζάνι του γέλιου των χειλέων μας....!!!

Καλό σου απόγευμα, Παναγιώτη.

[Παντελής]

τι να πω για το γράψιμο σου,
έλα παππού να σου δείξω τα αμπέλια σου!!!!!!!