Σαν είμαι μόνος...

[panagiotis7]

Σαν είμαι μόνος,
δεν φεύγει ο χρόνος,
δεν προσπερνάει
με ξαγρυπνάει ...

Ξερνάει τη μοίρα,
κερνάει μπύρα,
με κουβεντιάζει
και με ταράζει.

Σαν είμαι μόνος,
δεν φεύγει ο χρόνος,
με βασανίζει
και με κερδίζει.

Αφήνει σκόνη
και με κλειδώνει,
με εκτοξεύει
και με μαζεύει.

Σαν είμαι μόνος,
δεν φεύγει ο χρόνος,
με κατακτάει
και με μετράει.

Καπνός και δάκρυ,
δεν βρίσκω άκρη,
βαριά ανασαίνω
και αργοπεθαίνω.

Σαν είμαι μόνος,
δεν φεύγει ο χρόνος,
μόνο πετάει
και με κυττάει.

Καπνό και ουίσκι
πάντα μου βρίσκει
και εγώ μαθαίνω
να αργοπεθαίνω.

Σαν είμαι μόνος,
δεν φεύγει ο χρόνος,
βουβά με τρέφει,
με καταστρέφει.

Στη μοναξιά μου,
είναι κοντά μου,
με συντροφεύει,
με ξεπαστρεύει ...

[Παντελής]

καλημέρα σου Παναγιώτη!!!

[Nefeli riga]

Πιστευω οτι το ποιημα σου αντιπροσωπεύει πολλούς/λες, γιατι η μοναξιά χτυπάει την πορτα  σε ολους μας, και η παρεα της κρατα αρκετα, στην ουσια δεν φευγει,  παραμερίζεται  λιγο απο καποιες αλλαγες στην συναισθηματική ζωη μας. 

Πάρα πολύ ωραιο.!!!