Ιστορία μεθυσμένη

[panagiotis7]

Η νύχτα στάζει στο μυαλό μου,
χύνει το μαύρο της μελάνι,
ποτέ δεν θέλει το καλό μου,
ψάχνει γλυκά να με ξεκάνει.

Θερμές γυναίκες μου χαρίζει,
μου παραδίνουν το κορμί τους,
μαζί στο ίδιο μετερίζι,
μα αφιόνι σκέτο η δύναμή τους.

Ο χρόνος γράφει στην ψυχή μου
μια ιστορία μεθυσμένη,
δεν ξεπουλώ την εποχή μου,
είναι από πριν ξεπουλημένη.

Η νύχτα φέρνει μες το νου μου
κάποια μυστήρια ισορροπία,
τη θαλπωρή του πρωινού μου
και μια παλιά νοοτροπία.

Θερμές γυναίκες μου προσφέρει,
για να χαθώ στη μυρωδιά τους,
της αλκοόλης το νυστέρι
μου δίνουν και όχι την καρδιά τους.

Ο χρόνος γράφει στην καρδιά μου
μια ιστορία μεθυσμένη,
δεν ξεπουλώ τη μοναξιά μου,
είναι από πριν ξεπουλημένη.

Η νύχτα χύνεται σαν αίμα,
πάντα η χαρά γίνεται πόνος,
για της ανάγκης μου το τέρμα,
σαν ξημερώνει κι είμαι μόνος.

Θερμές γυναίκες μου αφήνει,
σαν πληρωμή και σαν ταξίδι
σ' ένα εσώψυχο καμίνι,
σαν διαδρομή που ξέρω ήδη.

Ο χρόνος γράφει σαν στιχάκι
μια ιστορία μεθυσμένη,
σαν Πηνελόπη στην Ιθάκη
για μια αγκαλιά που περιμένει.

Ο χρόνος γράφει σαν στιχάκι
μια ιστορία μεθυσμένη,
με κατατρώει σαν σαράκι,
σε μια ζωή ξεπουλημένη.

[Nikolakakos Georgios (spartinos)]

Εξαιρετικο!!!

καλημερα

[Ειρήνη]

Θα μου επιτρέψεις να μου το αφιερώσω.

Θαύμα!!!

[alter ego#--ξινή]

και με πένα μεθυσμένη!

Υπέροχο!!!

[Κατερίνα]

ωραιότατο Παναγιωτη!