Ασήμαντα τα βήματα που κρύβονται στα λόγια

σκέψεις που προλογίζονται λουσμένες με μετάξι

ψεύτικος είναι ο χρόνος μας που γράφουν τα ρολόγια

εάν το μυαλό σου την καρδιά σου την έχει υποτάξει

Κάλπικη λάμψη αστεριών στα όνειρα συνοδεία

ξεχάστηκες και σκόνταψες στους μάγους με τα δώρα

στέγνωσε η δόλια σου ψυχή σε χρόνια ξηρασία

σε μονοπάτια ψάχνοντας παραμυθένια χώρα

Μπροστά σου είναι ο θεός μη ψάχνεις…

Σαν έρθει  εκείνο το πρωί

που ο ήλιος πάλι θα ανατείλει

με ένα χαμόγελο στα χείλη

θα ξαναρχίσω από την αρχή

Θα διαγράψω αφεντικά

και όσους με οδήγησαν στο τέλμα

στα όνειρα μου έβαλαν πλέγμα

θα φτιάξω νέα γειτονιά

Θα χτίσω εκατό παράγκες

γα όσους τους δύσκολους καιρούς

έμεινε ελεύθερος ο νους

και στα συντρίμμια μείναν μάγκες

και όταν θα κάνει παγωνιά

δεμένοι θα είμαστε σαν…

Ψάχνουν τα όνειρα να βρουν μια χαραμάδα

και εγώ ξοπίσω να προσμένω λίγο φως

γκρίζα τα σύννεφα φοβίζουν την Ελλάδα

και έχει απομείνει σκυθρωπός ο ουρανός

Δεν είναι ο ήλιος που αρνείται να προβάλει

ούτε τα αστέρια που αλλάξαν γειτονιά

είναι οι άνθρωποι που σκύβουν το κεφάλι

κλείνουν τα μάτια και παγώνει η καρδιά

Φτωχή δεν είναι η θάλασσα οι άνθρωποι πτωχεύουν

μπερδεύονται στις σκέψεις τους και δεν…

Όσο εσύ υπάκουα  κάνεις υπομονή

και περιμένεις να φανεί το άστρο της αυγής σου

τα σύννεφα μαζεύονται και φέρουνε βροχή

και η μπόρα αυτή σαν ξεχυθεί θα πνίξει τη ζωή σου

Αφού δεν ψάχνεις μοναχός για μέρος ασφαλές

σκύβεις δειλά στις προσταγές  και αρνείσαι  να παλέψεις

θα τριγυρνάς χωρίς σκοπό εις το διηνεκές

και άλλοι θα καθορίζουνε προ που να ταξιδέψεις

Μην κάνεις τον ανήξερο πως δεν καταλαβαίνεις

κλείνεις τα…

Τούτος ο τόπος ένα μέρος μαγικό

δώρο το έφτιαξε ο θεός για τους ανθρώπους

προίκισε η φύση με πολλούς διαφόρους τρόπους

κάντο σταυρό σου που παιδεύεσαι εδώ

Ξυπνάει ο ήλιος χαριεντίζεται στη γη

διπλώνει γρήγορα το  ολόλευκο σεντόνι

φεύγει ο Χειμώνας ξανά κρύβεται το χιόνι

κάντο σταυρό σου που προσεύχεσαι εκεί

Κινείται η θάλασσα μοσχοβολάει αλμύρα

Βαθύ γαλάζιο αγναντεύοντας το γλάρο

κοιτούν τα μάτια σου…

Η υπέρτατη αξία σε τούτο τον κόσμο είναι τα δυο μου παιδιά.

Τα παιδιά κάθε πατρός ισοδύναμη έχουν αξία με τα δικά μου.

Είναι εκείνες οι στιγμές που γκρίζα σύννεφα

κυκλώνουν σκέψεις και μαυρίζουν την ψυχή σου

τραυματισμένα όνειρα και συναισθήματα

αποκομμένα από της  ζωής τη φυλακή σου

Νοιώθεις ανήμπορος να αντισταθείς στα κύματα

που ταλανίζουν το ταλαίπωρο κορμί σου

λάθη του χθες που μανιασμένα ξεπροβάλουν  σήμερα

στέκουν ανάχωμα στην κάθε προσευχή σου

Αν απορείς για όλους αυτούς που σε δικάσανε

όσα έχουν κάνει τα θωρούνε…

Η αποτύπωση του χρόνου στα βιβλία

καυτή ανάσα από πρότερους καιρούς

όσα καθόρισε για μας λεύτερος νους

ονοματίζεται του Έθνους ιστορία

Ένα χαρτί λίγο μελάνι και ένα δάκρυ

αναπαράσταση  με ήρωες νεκρούς

αυτά που κάποτε νοιαζόσουνα να ακούς

τώρα τα έκρυψες τα έβαλες στην άκρη

και ας αποτίνεις πονηρά  φόρο τιμής

με εμβατήρια γιορτές και παρελάσεις

αυτούς που κάποτε ήθελες να τους μοιάσεις

πρόθυμος…

Πρέπει  να ψάχνεις η ζωή τι σου χρωστά

και τι ο άνθρωπος μπορεί να καταφέρει

κινείται ο χρόνος και ποτέ δε σταματά

κι ανακαλύπτει ο νους στο διάβα νέα μέρη

Ένα ταξίδι είναι το βιός του καθενός

που δε γνωρίζεις πότε αρχίζει που τελειώνει

μόνο παλεύοντας θα βρεις ποιος ο σκοπός

που είναι  άνοιξη και πότε ξημερώνει

Μα όταν κρύβεσαι σκυμμένος και βουβός

κουκίδα στάσιμη σε ατέρμονη πορεία

απομακρύνεται από τα…

Εάν πιστεύεις πως όσοι κατέστρεψαν τη ζωή σου ,είδαν το φως το αληθινό και τώρα θα σε σώσουν.

Πως όλοι αυτοί που ορμώμενοι από τα προπύργια τους ποδοπατώντας τους ανυπεράσπιστους αναγνώρισαν το λάθος τους και τώρα είναι δίπλα σου.

Πως όλοι αυτοί  που με το χυμένο ιδρώτα σου γέμισαν τις κάνουλες τους με χρυσό γύρισαν το μαγικό διακόπτη και ήρθε η στιγμή να ανταμείψουν τον κόπο σου,

Δεν είσαι αισιόδοξος είσαι απλά ηλίθιος.

Μου έλεγαν δεν πρέπει να ξεφύγω απτήν γραμμή

το όνειρο μπορεί να με πληγώσει

μα νοιώθω τη ζωή μου στοιχειωμένη φυλακή

σκοτάδι και δε λέει να ξημερώσει

Μου έλεγαν να κάνω όπως όλοι υπομονή

πως πρέπει να περάσει η καταιγίδα

μα νοιώθω πως το τέλος ξαναγίνεται αρχή

πως χάνεται στο δρόμο η ελπίδα

Μου έλεγαν πως πρέπει να κοιτάω με σεβασμό

τους πρόκριτους  που θέλουν το καλό μου

μα νοιώθω πως δε θέλω όπως μου…

Σε ένα κόσμο ψεύτικο παλεύεις μοναχός

οι δαίμονες πολιορκούν το ανήμπορο κορμί σου

γυρεύεις κάπου να πιαστείς μα ο απόμακρος θεός

βγάζει και πάλι άκυρη τη δόλια προσευχή  σου

Ξεκίνησες ταξιδευτής στα πέρατα του νου

σε κάλπικη ονείρωξη  μπέρδεψες την ψυχή σου

παραπατώντας στην οργή έφηβου καλπασμού

έμεινες απροστάτευτος μπροστά στην κόλαση σου

και τώρα στέκεις άβουλος σαν ζωντανός νεκρός

προσμένοντας παράταση από…

Στον ουρανό ψηλά υπήρχε ένας λευκός αετός

 περνούσε πάνω από το σπίτι μου ολημερίς

τα αλλά ζώα νοιώθανε δέος γιαυτόν

ήταν κάτι σαν βασιλιάς της γης

Φορούσε πάντα τα ρούχα τα γιορτινά

στα άσπρα ντύνονταν λες και ήταν γαμπρός

τα άλλα ζώα τον κοιτάζανε με σεβασμό

 λες και ήταν του κόσμου ο πρωθυπουργός

Ήταν αγέρωχος όμορφος πολύ τυπάς

κάτι σαν James Dean των φτερωτών,

όποια και αν ήθελε έπεφτε με μια ματιά

ήταν…

Περίεργα τα πράγματα εκεί στη νανοχώρα

φύτρωσε το κακό παλιά και βασιλεύει τώρα

το γίγαντα τον λοιδορούν οι 300 νάνοι

στον κόσμο τον περιγελούν του φόρεσαν φουστάνι

δεν την ξεκίνησα καλά αυτήν την ιστορία

θα σας τα πω απτήν αρχή και δώστε σημασία

Μια φορά και έναν καιρό υπήρχε ένα βασίλειο

που είχε  τα αστέρια συντροφιά προστάτη του τον ήλιο

βασίλευε ο γίγαντας  Λαός ειν το όνομα του

και είχε τους νάνους δίπλα του απτήν…

Στέκεις βουβός μα με αγροικάς πατέρα

ξέρω θα το ήθελες και εσύ να αρματωθείς

να έρθεις ψηλά  να πιεις και εσύ λεύτερο αέρα   

και ύστερα αγέρωχα πύλες του νου να τις διαβείς

να πεις στη μάνα να μην κλαίει  για με πληγώνει

εδώ τα αγρίμια δε μας  τρομάζουν   ούτε αλυχτούν

να ψες το βράδυ κούρνιαζε αητός με  χελιδόνι

και οι βρυκολάκοι  ετούτα  τα μέρη δεν τα πατούν

δεν ειν η στιγμή ούτε πως το έφερε η κούφια η…

Όταν θα’ρθεί κείνο το πλήρωμα του χρόνου

θα είναι αργά πρέπει να αρχίσεις να τρομάζεις

τότε  θα πάψεις όπως τώρα να διατάζεις

Θα σε δικάσουνε  αυτοί που εσύ δικάζεις

Όταν θα’ρθεί κείνο το πλήρωμα του χρόνου

Θα έρθει η στιγμή τον Άγιο σου να αντικρίσεις

δάκρυσε τώρα τότε τσάμπα θα δακρύσεις

άδικος κόπος να θωρείς θα συγκινήσεις

Όταν θα’ρθεί κείνο το πλήρωμα του χρόνου

αν το όνειρο σου τα στολίδια έχουν…

Λόγιοι, εκπρόσωποι,  πραματευτάδες

σαν γυμνοσάλιαγκες  μετά τη βροχή

σπρώχνονται να βγουν μπρος στη σκηνή

να σπείρουν τρόμο στους μαχαλάδες

Λάμπουν τα πρόσωπα απτά φτιασίδια

πρόστυχο δάκρυ εικόνα θολή

πίσω απτά οφίτσια κλαίει το παιδί

ειν΄στο ψωμί μυρωδιά από σκουπίδια

θλίβεται ο γέροντας κλείνει τα μάτια

ακούει τις μπότες και αναπολεί

τίποτα ήταν και είναι η ζωή

δίχως ελεύθερα του νου…

Μες στα σοκάκια τριγυρνούσε η Μυρσίνη

το κόντρα μπάσο για της πόλης τους ρυθμούς

αυτούς που αρέσκεσαι το βράδυ να ακούς

απεγνωσμένα να γυρεύει εμπιστοσύνη

Εγκλωβισμένη σε φθαρμένη ιστορία

παραδομένη στης ζωής τους ατραπούς

κορμί  ζωσμένο πληρωμένους στεναγμούς

αδυνατώντας να διαβεί άλλη πορεία

και εκεί στο σπίτι το ανήλιο διχασμένη

σιωπή την έσκιαζε το κλάμα ενός μωρού

και οι ενοχές του πιο αρχαίου…

 Σε ένα ταξίδι ως τα πέρατα του νου

μέσα στις θάλασσες η αγάπη έχει καράβι

και παιχνιδίζουνε  οι σκέψεις στο γαλάζιο του ουρανού

χαμογελάει ο ήλιος διώχνει το σκοτάδι

Σαν πεταλούδες τριγυρίζουνε  ανέμελα οι ευχές

και σεργιανίζουν  στα στενά του παραδείσου

διώχνουν τα σύννεφα μακριά σου της ψυχής οι προσευχές

σου  ψιθυρίζουν  είμαι δίπλα σου κοιμήσου

Είναι ο αγέρας σύμμαχος  πιστός συνοδηγός  

σε  πάει σε μέρη…

Γυρνούσε  στα στενά σαν ξωτικό

μεγάφωνο κρατούσε υπό μάλης

του εαυτού μας το άλλο το μισό

είναι της πόλης ο τρελός τελάλης

Πολέμαγε η φωνή του τη σιωπή

έσκιαζε όλου του κόσμου το ραχάτι

στην νηνεμία ξεχασμένη αστραπή

κακός μπελάς σαν τσίμπλα μες στο μάτι

Το θράσος του δεν είχε τελειωμό

τον έβλεπα και του έλεγα σταμάτα

το μέλλον μου δε θέλω να το δω

ούτε να ακούσω άσχημα μαντάτα

Μα…