Τίποτα πια δεν σε φοβίζει,

όλα στο δρόμο σου τα βρήκες,

πολλές οι ήττες και οι νίκες,

όμως καμμιά τους δεν σ' ορίζει.



Τίποτα πια δεν σε γλυτώνει,

σε άδειο γήπεδο θα παίξεις,

και δεν σε παίρνει να διαλέξεις,

τι σε σκορπά και τι σε σώνει.



Τίποτα πια δεν σε φοβίζει,

είναι η ζωή σου ένα ποτάμι,

μικρός θεός σε μια…

Όλος ο κόσμος σ' ένα δάκρυ

πάνω σε μάγουλο που απλώνει,

φωνή που φτάνει ως την άκρη,

ταξιδεμένο χελιδόνι.



Μέσα στα χέρια μας η πλάση,

με αράχνης κόκκινο υφάδι,

θεός που θέλει να κεράσει

όλη τη γη σ' ένα πετράδι.



Τρέφεται ο νους μ' ένα παιχνίδι,

''δημιουργώ και καταρρέω'',

σε διαμαντένιο…

Σ' άρεσε πάντα να πετάς

με τα φτερά της νιότης,

να χάνεσαι στα αρώματα,

στα χρώματα της γης,



στα παραμύθια των παιδιών,

ονειροταξιδιώτης,

ξορκίζοντας στα λόγια σου

τα χρόνια της οργής.



Σ' άρεσε πάντα να πετάς

στην αγκαλιά τ' ανέμου,

σκουπίζοντας στα πρόσωπα

το αίμα των…

Πριν την κραυγή του πανικού σου

δεμένος σε άσχημο μανδύα,

μετράς τις ρίζες του κακού σου

σε μια παράφορη κηδεία.



Πριν το απόκοσμο σημάδι,

μαζεύεις ήλιους για να αντέξεις,

ένα ταξίδι για τον Άδη

και δυο ψυχές για να διαλέξεις.



Πριν το κατάλευκο σεντόνι

σου καταστρέψει τη γαλήνη,

ό,τι θυμάσαι σε…

Τίμια γενιά μου αληθινή,

πάνω στο χάρτη σου ριζώνω,

όνειρα χίλια σου χρεώνω

και σε κρατάω ζωντανή.



Είσαι μια θάλασσα πλατιά,

μια συννεφούλα που με σώζει,

τα όνειρα του καραγκιόζη

με μια παράξενη ματιά.



Με ένα παλιό ακορντεόν,

και με του Παύλου την κιθάρα,

με τα σκληρά, βαριά…

Ελεύθερος να μείνω προσπαθώ

σε κόσμο που πουλά και τη σιωπή του,

έχω ανάγκη για να θυμηθώ

την άδολη κι ανόθευτη μορφή του.



Πετάω σαν γεράκι στο βουνό,

τα σύνορα του κόσμου να περάσω,

να φτάσω σ' ένα τόπο ταπεινό,

να φτάσω στην αρχή προτού γεράσω.



Το ψέμα αυτού του κόσμου δεν μπορώ

και ψάχνω αποθέματα να…

Παιχνίδια παίζονται με μίσος κι απονιά,

μαύρες σημαίες παζαρεύουν την οδύνη,

καίνε το θύμα κι αγαπάνε το φονιά,

θάβουν ελπίδες σε μια πένθιμη ειρήνη.

Παιχνίδια παίζονται σε φόντο γαλανό,

μέσα στο ψέμα και τη λάσπη που τους τρέφει,

σερβίρουν κόλαση για απέραντο ουρανό,

κερνούν κρεμάλα για αλλαγή που επιστρέφει.

Παιχνίδια παίζονται σε πλάτες δουλικές,

παιχνίδια φόβου με μια απόπνικτη ζαλάδα,

τον λόγο παίρνει σιδερόφραχτος λακές

και αποτελειώνει…

Στου καφέ το κατακάθι,

βλέπω φυλακές και λάθη,

βλέπω σέρτικα τσιγάρα

και στο βάθος μια κιθάρα.

Στων ονείρων το ταξίδι,

βλέπω αυτά που ξέρω ήδη,

βλέπω αντίγραφα θανάτων,

των φτωχών, των αδυνάτων.

Πάνω στ' άγραφα των μύθων,

πάνω στις γραφές των λίθων,

βλέπω τα παιδιά να κλαίνε,

και μετά όλα μου φταίνε.

Στου καφέ μου το ταξίδι,

βλέπω μέσα μαύρο φίδι,

την ελπίδα να ξερνάει

και στο τέλος να γυρνάει.

Πίσω απ' τις γραμμές…

Κάρφωσα τη νιότη μου στον τοίχο

δίπλα σε μια φράση αναρχική,

κλείνω τη ζωή μου σ' ένα στίχο

και μένω ως το τέλος μου εκεί.

Πούλησα την τρέλα μου στο δρόμο,

κι αγόρασα μια αφόρητη σκιά,

δεν χωράει η αλήθεια σ' ένα νόμο,

ούτε έχει η αγάπη γιατρειά.

Χρεώνω τη ζωή μου στα τσιμέντα,

στης πόλης τους αφόρητους ρυθμούς,

αιχμάλωτος σε απρόσωπη πατέντα,

να κρύβω τη ζωή μου σε αριθμούς.

Μέθυσα το χρόνο με αντιφάσεις

μιας μαύρης απροσάρμοστης…

Ως το τέρμα του δρόμου σαν φτάσεις,

θα γυρέψεις σαν ήλιος να δύσεις,

δεν θα βρείς πληρωμένες ειδήσεις,

ούτε βάρκα θα ' βρεις να περάσεις.

Ως το τέρμα του δρόμου σαν φτάσεις,

τους νεκρούς, ζωντανούς θ' αντικρίσεις,

την παλιά σου ζωή θα γνωρίσεις

και θα θέλεις ξανά να γεράσεις.

Ως το τέρμα του δρόμου σαν φτάσεις,

θα ανταμώσεις παιδάκι να κλαίει,

για ένα μέλλον χαμένο θα λέει

και ποιος είσαι μεμιάς θα ξεχάσεις.

Ως…

Το παρελθόν σου είναι λευκό,

ασήμι και διαμάντι,

όνειρο μοιάζει μαγικό

και κόλαση του Δάντη.

Το παρελθόν σου είναι φωτιά,

πειρατικό ιστιοφόρο,

μοιάζει με μαύρη σαιτιά,

σε στοχευμένο χώρο.

Το παρελθόν σου φανερό,

καράβι στολισμένο,

σέρνεται ο χρόνος στο νερό,

με μάτι ζαλισμένο.

Το παρελθόν σου φυλακή,

σε τόπο μεγαλείο,

είναι για μένα προσευχή,

πολύτομο βιβλίο.

Το παρελθόν…

Η νύχτα στάζει στο μυαλό μου,

χύνει το μαύρο της μελάνι,

ποτέ δεν θέλει το καλό μου,

ψάχνει γλυκά να με ξεκάνει.

Θερμές γυναίκες μου χαρίζει,

μου παραδίνουν το κορμί τους,

μαζί στο ίδιο μετερίζι,

μα αφιόνι σκέτο η δύναμή τους.

Ο χρόνος γράφει στην ψυχή μου

μια ιστορία μεθυσμένη,

δεν ξεπουλώ την εποχή μου,

είναι από πριν ξεπουλημένη.

Η νύχτα φέρνει μες το νου μου

κάποια μυστήρια ισορροπία,

τη θαλπωρή του πρωινού μου

και μια…

Ζωή που τρέχει στα πεζοδρόμια,

που κολυμπάει στην προσμονή,

είναι όλα ίδια, μα και ανόμοια,

όλα είναι πόνος και ηδονή.

Ζωή που τρέχει μες τις πλατείες,

έρχεται, φεύγει μέσα στο φως,

οικείες και ξένες οι αλητείες,

όλα είναι ίσως κι όλα σαφώς.

Ζωή που τρέχει μέσα στα μάτια,

που σιγοκαίει αίμα ζεστό,

κόβεται η μέρα χίλια κομμάτια,

μα η νύχτα ενώνει σ' ένα ιστό.

Ζωή που τρέχει στις αρτηρίες,

οσμή του δρόμου, του…

'Οταν γεννιέται ο άνθρωπος,

αλλάζει χρώμα η μέρα,

ο πόνος γίνεται χαρά,

βγάζουν τα όνειρα φτερά

και οδηγούν πιο πέρα.

Όταν γεννιέται ο άνθρωπος,

φυτρώνει ένα λουλούδι,…

Εγώ απόψε σαν θλιμμένος μετανάστης,

σε αφιλόξενη πατρίδα προδομένος,

εσύ αυτόκλητος του σήμερα δυνάστης,

ένας αγύρτης, κυβερνήτης διορισμένος.

Εγώ απόψε σαν αιχμάλωτος του δρόμου,

θλιμμένο ενέχυρο σε γη που ξεπουλιέται,

εσύ υποκρίνεσαι τον άρχοντα του τρόμου

σε έναν κόσμο που μεθά και ξεγελιέται.

Εγώ απόψε σαν απόκληρος δραπέτης

στημένης μοίρας που ποτέ της δεν αλλάζει,

εσύ απροκάλυπτος του κόμματος επαίτης

με σάπιο αντάλλαγμα δουλείας που…

Κάτω απ' τον ίσκιο των στιγμών,

πάνω στο κρύο χώμα,

χιλιάδες ώρες τρέχουνε

σε ατέλειωτο παζάρι,

τα στοιβαγμένα όνειρα

που κρύβονται στο στρώμα,

ζαλίζουνε το θάνατο

πριν έρθει να με πάρει.

Μέσα στη φλέβα του κορμιού

κυλά το μαύρο αίμα,

χωρίς το χρώμα της γιορτής,

του δέρματος τη λάμψη,

και σμίγει το παράπονο

στο μεθυσμένο βλέμμα,

με μια οσμή καλοκαιριού

που μέσα μου έχει γράψει.

Πάνω στη στάχτη του…

Οι ώμοι σου βαρύναν,

μα εσύ δεν ξεπουλάς

το αίνιγμα του κόσμου και τα πάθη,

ανθρώπων αμαρτίες

στην πλάτη κουβαλάς,

πηγαίνοντας στα πέρατα, στα βάθη.

Τα χέρια σου πληγώνουν

αμέτρητα καρφιά,

του σήμερα ρουφιάνοι, καταδότες,

τριάκοντα αργύρια

παιγμένα στα χαρτιά,

παιγμένα μοιρολόγια μ' άθλιες νότες.

Τα μάτια σου δακρύζουν

σ' αιώνια ερημιά,

τον κόσμο διαφεντεύουν φαρισαίοι,

διασύρουν την ψυχή σου,

σε άψυχα…

Τα καρδιοχτύπια σου υψώνω για σημαία

εγώ αλήτης, της ζωής μου ναυαγός,

εσύ κρυμμένη θεατής στην προκυμαία,

εγώ ρεμάλι, καταρρέων αρχηγός.

Κρύβω τα δάκρυα σου στου νου μου το βαγόνι,

για να δροσίζουν της ψυχής μου τα στενά,

θα σε θυμάμαι όταν κάτι με πληγώνει,

όταν η νύχτα δεν με βγάζει πουθενά.

Μέσα στ' αυτιά μου ανεμίζουν οι φωνές σου,

σαν είμαι μόνος και φοβάμαι τη σιωπή,

πάντα θυμάμαι τις αιώνιες εμμονές σου,

δεν θα ξεχάσω όλα αυτά που μου…

Πάνω στο χώμα του καιρού μου θα φυτρώνω,

θα ξεπερνάω το βοριά και το αγιάζι,

τους βασιλιάδες θα γκρεμίζω απ' το θρόνο

και όσα κι αν χάσω στη ζωή μου, δεν με νοιάζει.



Μέσα στην έρημο κι αν βρίσκομαι μονάχος,

θα ξαποσταίνω στου μυαλού μου τις οάσεις,

θα αντιστέκομαι στον άνεμο σαν βράχος

έλα μαζί μου, μην αργείς, θα με προφτάσεις.



Πάνω σε…

Ένα λούτρινο φεγγάρι μες τη θάλασσα, στο χώμα,

χίλια πέτρινα αστέρια το παρόν λιθοβολάνε,

ένας τοίχος σε μια πόλη που θ' αλλάζει πάντα χρώμα

σ' ένα διάφανο πλανήτη που οι πάντες δεν γελάνε.



Συννεφάκι μολυβένιο, μια ριπή από αστέρια,

τα μυστήρια των ονείρων ξεκλειδώνουνε το μέλλον,

οι αχτίδες απ' τον ήλιο οδηγούν τα μεσημέρια,

φυλακή και ελευθερία μες τα λόγια των…