Ποιητική γωνιά

Της ψυχής μας το στέκι

Ιστολόγιο του/της Νίκη-Αννα Π. (96)

ΠΑΡΑΛΗΡΗΜΑ...

Συρφετός εξαθλίωσης

Σ’ ένα στίβο παράνοιας,

Αλλοτρίωσης, ισοπέδωσης!

‘’Τίτλοι’’ χωρίς αντίκρισμα,

Λόγια για τα Λόγια!...

Έκλειψη ήλιου και σελήνης

Αστέρια στη λάσπη…

Ουρανός ώρα μηδέν!

Πλανητική διαστροφή,

ανοργασμικοί εγκέφαλοι,

ιοί φιλαυτίας,

ακατέργαστης ‘’μαγκιάς’’…

παλικαριά της δεκάρας!

Ξεπεσμός με ωδές βούρκου,

Ύμνοι του ΤΙΠΟΤΑ!

Υποκλίσεις σε θεούς

‘’Άνευ χαρτοφυλακίου’’.

Εμπαιγμοί πίσω από… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Νίκη-Αννα Π. στις 30 Ιανουάριος 2009 στις 15:30 — 10 σχόλια

ΚΑΠΟΙΟ ΔΙΑΛΕΙΜΜΑ...(Μελοποιημένο)

Δροσοσταλίδες της αυγής η θύμησή σου

Κι ένα φεγγάρι λησμονιάς μέσα στο χρόνο.

΄Αγνωστο άκουσμα ο ήχος της φωνής σου

Και η μορφή σου στου μυαλού την πλάνη μόνο!

Ξεθωριασμένες πινελιές τα γράμματα σου ,

Η απουσία σου κενό που ισοπεδώνει,

Να’ μουνα εικόνα σμιλεμένη στα όνειρά σου

Κι αυτό το ‘’τσακ’’ που τη στιγμή απογειώνει!

΄Όμως δεν ήμουν ούτε όνειρο, ούτε αλήθεια,

Ήμουνα φαίνεται για σένα ένα παιχνίδι,

Και κάθε λέξη σου ειπωμένη από… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Νίκη-Αννα Π. στις 27 Ιανουάριος 2009 στις 22:30 — 10 σχόλια

ΤΟ ''ΚΤΗΝΟΣ''!...

Το κτήνος βρυχάται…

κάθε ώρα , κάθε στιγμή,

κάθε λεπτό!

Ρουφά το αίμα σου,

την ψυχή σου,

την ανάγκη σου

και …χαίρεται!

Φουσκώνει από αγαλλίαση!

Δηλώνει άνθρωπος,

μα είναι τέρας…

Κι εσύ στωϊκά εκεί!

Είναι στιγμές

που θες να το λιώσεις!

Μα, περιμένεις τη στιγμή,

που θα το δεις να πέφτει,

κατάχαμα…

να σωριάζεται,

πάνω στη δική του οργή…

Μόνο που η στιγμή αργεί…

Σιγοτραγουδάς,

Κόντρα στο βρυχηθμό… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Νίκη-Αννα Π. στις 26 Ιανουάριος 2009 στις 10:49 — 12 σχόλια

ΑΥΤΗ ΕΙΝΑΙ Η ΖΩΗ ΣΟΥ.

Μια μοιραία στιγμή,

η στιγμή που σε είδα,

Λατρεμένη γιορτή

κι όμως ήταν παγίδα.

Ναι… σε άφησα φως μου,

στης ζωής σου το ψέμα,

Σιωπηλός ο καημός μου,

ζωγραφίζει στο βλέμμα.

Σε συνάντησα πάλι

Η στιγμή ήταν τυχαία,

Εσύ ήσουν με άλλη

Κι εγώ δίχως παρέα.

Σε προσπέρασα δήθεν

Με αδιάφορο βλέμμα,

Όμως δεν έχει κλείσει

Και με καίει το θέμα.

Ρεφραίν

Πως μπόρεσα και σ’ άφησα

Να ζεις στη φυλακή… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Νίκη-Αννα Π. στις 22 Ιανουάριος 2009 στις 14:00 — 8 σχόλια

ΜΙΑ ΑΝΑΣΑ ΖΩΗΣ!

Μια ανάσα ζωής

απ' τα χείλη μου πήρες,

και ξυπνήσαν θαρρείς,

κοιμισμένοι κρατήρες!

Μια σταγόνα δροσιάς,

το δικό σου το χάδι.

Πινελιές ζωγραφιάς,

σ' ένα άχαρο βράδυ!...

΄Ενα διάλειμμα πες,

σε μια άχρωμη μέρα,

ήταν Τρίτη μου λες

κι όμως ήταν Δευτέρα.

Σ' αγαπώ μου' χες πει,

κι εγώ σ' είχα πιστέψει,

όμως κάποιο πρωϊ,

είχες φύγει πριν φέξει!...

Στο κελί σου σκυφτός,

ξαναγύρισες φως μου,

τι κι αν… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Νίκη-Αννα Π. στις 20 Ιανουάριος 2009 στις 15:30 — 9 σχόλια

ΧΛΩΜΑ ΧΑΜΟΓΕΛΑ...

Χλωμά χαμόγελα και άδεια πορτοφόλια,

χρώματα γκρίζα και παράθυρα κλειστά,

οι υποσχέσεις πάντα μένουνε στα λόγια,

και οι καημοί πίσω από κάθε κλειδαριά!

Περνάς διαβάτη σκυθρωπός και όλο τρέχεις!

πρόσωπα ανέκφραστα στο δρόμο συναντάς...

σπρώχνεις, σε σπρώχνουν,πώς μπορείς και το αντέχεις,

πάνω στο άρμα των παθών σου να γερνάς;

Πλαστές εικόνες της ζωής σε ξεμυαλίζουν,

σου τις χαρίζουν για να νιώθεις δυστυχής.

Τα όνειρά σου στο συρτάρι… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Νίκη-Αννα Π. στις 18 Ιανουάριος 2009 στις 18:30 — 13 σχόλια

ΑΛΛΟΣ ΕΝΑΣ ΧΕΙΜΩΝΑΣ... (Μελοποιημένο-ζεϊμπέκικο)

Το σκοτάδι σκεπάζει

κάθε τι που αγγίζω.

Ο θυμός με τρομάζει

και τα ενθύμια σχίζω.

Να χανόμουν στη νύχτα...

σε μιαν άλλη αγκαλιά,

δίχως πια να με καίνε,

τα δικά σου φιλιά.

=====

Ναι, σε ψάχνω στ' αστέρια

και απλώνω τα χέρια,

μα περνούν τόσα βράδια

και αυτά μένουν άδεια.

Μου θολώνουν τη σκέψη,

οι δικές μας στιγμές,

δεν το έχω πιστέψει,

πως θα μείνουν στο χθες.

Ρ

΄Αλλος ένα… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Νίκη-Αννα Π. στις 15 Ιανουάριος 2009 στις 22:00 — 12 σχόλια

ΚΑΘΕ ΑΥΓΟΥΣΤΟ!

Μια παλιά φωτογραφία,

που με καίει σαν αμαρτία,

χρόνια τώρα ξεχασμένη στο συρτάρι.

Γράμματα κιτρινισμένα,

μου ξυπνούν απωθημένα,

κάποιας νύχτας με ολόγιομο φεγγάρι.

Μια συνάντηση τυχαία,

μία σύμπτωση ακραία,

που σημάδεψε για πάντα τη ζωή μου.

Και κατέληξε μοιραία,

να βρεθούμε οι ΄δυο παρέα

και να κλέψεις το μυαλό και τη ψυχή μου!

Ρ

Και του έρωτα τα βέλη,

μας σημάδεψαν λαθραία,

τα κορμιά και οι καρδιές… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Νίκη-Αννα Π. στις 13 Ιανουάριος 2009 στις 8:00 — 12 σχόλια

ΒΟΛΕΥΕΣΑΙ...

Βαριά η διάθεση, όλα σου φταίνε,

βουτάς και χάνεσαι σε κάθε βήμα,

όλοι τριγύρω σου λάθη που καίνε,

κι εσύ βολεύεσαι να νιώθεις θύμα!

Κάθε σου μέρα, βαρύ φορτίο,

όλα ανάποδα λες πως σου πάνε,

κατακαλόκαιρο και νιώθεις κρύο,

βρίζεις τα ''βάσανα'' που σε γερνάνε!

Θυμώνεις με όλα και με το χρόνο,

με τη ζωή σου, το διπλανό σου,

μες το καβούκι σου βιώνεις πόνο,

μα εσύ φυλάκισες τον εαυτό σου!

΄Εξω η ζωή σε… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Νίκη-Αννα Π. στις 11 Ιανουάριος 2009 στις 19:39 — 10 σχόλια

ΕΝΑ ΒΟΤΣΑΛΟ ΣΤΗ ΛΙΜΝΗ...

Δυο κεριά μισοσβησμένα,

τα ρολά κατεβασμένα

και το σπίτι βυθισμένο στο σκοτάδι...

Μοιάζουν να θρηνούν για μένα,

που, παρά τα δεδομένα,

μένω ακόμα να ζητώ ένα σου χάδι.

Στου μυαλού μου τον καθρέφτη,

μας κοιτώ, δε βλέπω φταίχτη,

μα μετράω στο κορμί μου τα σημάδια.

Λες κι έχουν περάσει χρόνια,

τι κι αν άλλαξα κολόνια...

η καρδιά μου μακριά σου μένει άδεια.

Ρ

Η δική μας ιστορία,

ένα βότσαλο στη… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Νίκη-Αννα Π. στις 10 Ιανουάριος 2009 στις 10:00 — 14 σχόλια

ΔΕΝ ΕΧΕΙΣ ΦΑΝΤΑΣΙΑ...

Σε άπαιχτη ταινία της καρδιάς σου

ρόλο ζητώ να πάρω και να παίξω.

Μα εσύ δε λες ν' ανοίξεις τα χαρτιά σου,

δεν ξέρω άν και πόσο θα αντέξω.

Σ' απάτητα δρομάκια της ζωής σου

θέλω να κάνουμε τα βήματα παρέα,

να γίνω χορηγός της έμπνευσής σου

και ενιαίο να συστήσουμε φορέα!

Ρ

Μες την Ανώνυμη Εταιρεία σου κρυμμένος/η

στα καλντερίμια της ζωής σου μπερδεμένος/η,

δεν έχεις έμπνευση, δεν έχεις φαντασία

κι από το έργο έχεις χάσει την… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Νίκη-Αννα Π. στις 8 Ιανουάριος 2009 στις 15:00 — 9 σχόλια

ΝΑ ΠΕΣΕΙ ΜΙΑ ΒΡΟΧΗ...

Βαριανασαίνει η αντοχή,

και το σχοινί τεντώνει.

Θεέ μου να πέσει μια βροχή

να ξεπλυθούν οι πόνοι.

Η κουρασμένη η καρδιά,

το λυτρωμό γυρεύει,

αγάπη και παρηγοριά

μα η πίκρα διαφεντεύει!

Ξεσηκωμένη η λογική,

ορμάει και ξεσπαθώνει,

Κι έτσι και σπάσει το σχοινί…

ο λογισμός παγώνει!

Αχ, να’ χε στόμα το χαρτί και τούτη εδώ η πέννα,

θα’ χε ραγίσει η σιωπή, θα ράγιζε κι… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Νίκη-Αννα Π. στις 5 Ιανουάριος 2009 στις 11:30 — 12 σχόλια

ΕΙΠΕΣ ΠΩΣ ΕΦΥΓΑ...

Είπες πως έφυγα μα είμαι πάντα εδώ,

εσύ προσπέρασες χωρίς να με κοιτάξεις,

κι εγώ που πίστευα σε γνώριζα καιρό,

αναθεώρησα του νου μου τις διατάξεις!

Είπες πως χάθηκα μα ήμουνα εκεί,

σιωπηλά σε μια γωνιά να περιμένω,

η παρουσία σου φιγούρα μαγική,

μέσα σε όνειρο που μοιάζει στοιχειωμένο!

Τώρα θυμήθηκες τα ρέστα να ζητήσεις,

για ένα κεφάλαιο που θέλησες να κλείσεις!!

Τώρα το σκέφθηκες να βγεις και από πάνω…

στην ίδια θέση θα με… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Νίκη-Αννα Π. στις 3 Ιανουάριος 2009 στις 11:30 — 9 σχόλια

ΣΚΟΡΠΙΕΣ ΣΚΕΨΕΙΣ...

‘’Κάθε Πρωτοχρονιά θυμάμαι… κάθε Πρωτοχρονιά ελπίζω… κάθε Πρωτοχρονιά κλείνω λογαριασμούς! Απολογισμός και νέο ξεκίνημα!!’’ Κάπως έτσι πιστεύω πως είναι για τον καθένα μας αυτή η μέρα, πέρα από τα ψώνια, τη γαλοπούλα, το ρεβεγιόν και ότι άλλο σχετικό που μας απορροφά εν όψει αυτών των ημερών κάθε χρόνο.

΄Ενας χρόνος φεύγει άλλος έρχεται! Είναι δημιούργημά μας, ναι… για να μας θυμίζει την ανατολή και τη δύση της ζωής, την αρχή και το τέλος, το θάνατο και τη γέννηση, για να μας κρατάει… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Νίκη-Αννα Π. στις 1 Ιανουάριος 2009 στις 11:00 — 9 σχόλια

ΣΤΗ ΓΩΝΙΑ...

΄Ονειρα σκόρπια στη σιωπή,

Και το ραδιόφωνο να παίζει,

Είναι μια μέρα γιορτινή,

Μα …ένα πιάτο στο τραπέζι!

΄Ένα δεντράκι γιαλαντζή,

Λίγα φωτάκια και στολίδια,

Ένα ποτήρι με κρασί,

και το μυαλό παίζει παιχνίδια!

Κι ενώ ένα δάκρυ αργά κυλά,

Έξω κοιτά απ’ το παραθύρι,

Βλέπει ένα γέρο στη γωνιά,

Δίχως φαϊ, δίχως ποτήρι!

΄Ενιωσε πόνο και ντροπή,

Βάζει στη τσάντα απ’ ότι έχει,

τρέχει στο δρόμο στη στιγμή,

και… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Νίκη-Αννα Π. στις 29 Δεκέμβριος 2008 στις 12:00 — 11 σχόλια

ΝΑΙ...

Ναι…είναι ν’ απορείς,

Πόσο εύκολα ξεχνά κανείς,

Ότι αγάπησε…

Και από σχέση μιας ζωής,

Θηρίο γίνεται θαρρείς,

Που επαναστάτησε!

Ναι…είναι να απορείς,

Πώς ότι έζησες μισείς

Και το σκοτώνεις!

Στο όνομα βαθιάς πληγής,

Πέφτεις, κυλιέσαι κατά γης,

…το ισοπεδώνεις!

Μα ναι λοιπόν, μην απορείς,

Αν το κενό μες τη ζωή σου μεγαλώνει…

Αφού το χθες σου το μισείς…

Ούτε στο σήμερα θα ζεις,

Γιατί η ψυχή σου δίχως χθες… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Νίκη-Αννα Π. στις 28 Δεκέμβριος 2008 στις 11:30 — 9 σχόλια

AΠΟ ΤΟ ''ΚΟΡΙΤΣΑΚΙ ΜΕ ΤΑ ΣΠΙΡΤΑ''

Δίπλα στα φώτα στη μεγάλη την πλατεία

Φτωχά παιδιά, αθώα, κάνουν επαιτεία ,

Δώστε αγάπη, ζεστασιά και κάποιο κέρμα

Μην τα πετάτε στα αζήτητα σα δέμα.

Μες τα σαλόνια κολακείες και αστεία

Φράκα και λούσο, εγωϊσμός, αδιαφορία,

Το κοριτσάκι με τα σπίρτα στην πλατεία,

Η άλλη όψη, η ερημιά κι η δυστυχία.

Ποιος να νοιαστεί για σένα κοριτσάκι,

Ήπιες νωρίς της πίκρας το φαρμάκι,

Έμεινες μόνο και κρυώνεις στο παγκάκι,

Σαν τρομαγμένο, πεινασμένο… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Νίκη-Αννα Π. στις 24 Δεκέμβριος 2008 στις 11:30 — 10 σχόλια

ΤΙ ΘΑ ΠΕΙ ''ΣΥΓΝΩΜΗ''

Κάθησε φίλε να σου πω μια ιστορία,

Δεν είναι δώρο ή ουϊσκυ η ‘’συγνώμη’’,

Είναι καθήκον ιερό, ιεροτελεστία

Και όχι Τρόπαιο που στόματα φιμώνει!

Σαν βγαίνει μέσα απ’ την ψυχή,

Κι αν όντως έχεις καταλάβει…

Το σφάλμα που έχει διαπραχθεί,

Τη λες απλά και με σκυφτό κεφάλι!

Δε θέλει όργανα και τυμπανοκρουσίες,

Θέλει ευθύνη και συνέπεια μετά!

Με έπαρση, ζιζάνια κι ιστορίες,

Μοιάζει να ειπώθηκε απλά για να ΒΟΑ!

Δεν είν’… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Νίκη-Αννα Π. στις 19 Δεκέμβριος 2008 στις 10:52 — 11 σχόλια

Ο ΘΥΜΟΣ ΤΗΣ ΠΟΛΥΘΡΟΝΑΣ!...

Βαθιά μεσάνυχτα κι ατέλειωτος χειμώνας,

στα ακατοίκητα μυαλά και στις καρδιές,

λόγια παράλογα, θυμός της πολυθρόνας,

αλαλαγμός στους δρόμους και ‘’πολέμου’’ ιαχές!

Πολλοί μιλάμε για ντροπή και για συγνώμη!

μα λίγοι νιώθουμε στ’ αλήθεια τι θα πει !...

Η όλη στάση μας δεν το τεκμηριώνει…

Η κάθε λέξη μας και πράξη είναι ΝΤΡΟΠΗ!

H κάθε μέρα μας με βία και θυμό,

σπρωξιές, βρισιές στο δρόμο, στη δουλειά,

κριτές αδέκαστοι στου άλλου τον… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Νίκη-Αννα Π. στις 17 Δεκέμβριος 2008 στις 11:00 — 10 σχόλια

ΣΚΟΡΠΙΕΣ ΣΚΕΨΕΙΣ...

Να έριχνες Θεέ μου μια βροχή να ξέπλενε όλη τη ντροπή! Μα και πάλι δεν νομίζω ότι ξεπλένεται…γιατί απλά ‘’η τσίπα’’ χάθηκε! Αντιστράφηκαν οι όροι: σήμερα ντροπή είναι να βγάζω τίμια το ψωμί μου, να είμαι φιλήσυχος, νομοταγής, σωστός οικογενειάρχης και όλα αυτά που μάθαμε κάποτε από τους γονείς μας.

Οπότε η βροχή που θα πέσει εμάς θα βρέξει…οι της αντίπερα όχθης, έχουν γίνει ένα με βροχή και λάσπη, δεν έχουν να φοβηθούν τίποτα, δεν καταλαβαίνουν τίποτα, όλα είναι… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Νίκη-Αννα Π. στις 15 Δεκέμβριος 2008 στις 15:30 — 13 σχόλια