Να έριχνες Θεέ μου μια βροχή να ξέπλενε όλη τη ντροπή! Μα και πάλι δεν νομίζω ότι ξεπλένεται…γιατί απλά ‘’η τσίπα’’ χάθηκε! Αντιστράφηκαν οι όροι: σήμερα ντροπή είναι να βγάζω τίμια το ψωμί μου, να είμαι φιλήσυχος, νομοταγής, σωστός οικογενειάρχης και όλα αυτά που μάθαμε κάποτε από τους γονείς μας.
Οπότε η βροχή που θα πέσει εμάς θα βρέξει…οι της αντίπερα όχθης, έχουν γίνει ένα με βροχή και λάσπη, δεν έχουν να φοβηθούν τίποτα, δεν καταλαβαίνουν τίποτα, όλα είναι μπίζνες!
Δεν ιδρώνει το αφτί τους με τίποτα! Και γιατί άλλωστε; Καθιερώθηκε και κατοχυρώθηκε πλέον η απάτη, η ψευτιά, το ‘’κλέψε να’ χεις’’, το ‘’έχεις λεφτά είσαι Κύριος’’ και τα τοιαύτα! Κι εμείς, όλοι εμείς, ή οι όποιοι εμείς, το ανεχθήκαμε για χρόνια, το χειροκροτούσαμε, το στηρίζαμε, συνεπώς εμείς το αφήσαμε να καθιερωθεί! Kαι πάλι …σε λίγο καιρό που θα κληθούμε να ψηφίσουμε, πάλι θα το στηρίξουμε! Γι’ αυτό και κανείς δε νοιάζεται επί της ουσίας πια, δεν ντρέπεται για τίποτα, αφού όλα έγιναν καθημερινή ενασχόληση και η Ελλάδα όλη ένα ατέρμονο ‘’κατιναριό’’, πέρα ως πέρα!!! Αυτό μόνο, κουτσομπολιό, βρισιές, αντιπαραθέσεις, παράθυρα, στρογγυλές τράπεζες, και… πράξη ή στάση/αντίσταση ζωής, στο μηδέν!!!
Επικρατεί ένα χάος και μέσα σ’ αυτό, ακυβέρνητο σκάφος η χώρα που μπάζει από παντού! Κι αυτό δεν είναι κάτι που μπορεί να συμβεί από τη μια στιγμή στην άλλη! Θέλει χρόνο, θέλει τρόπο, θέλει στρατηγική!...Δε γίνεται με έναν, γίνεται με πολλούς, με αλυσίδα ατόμων, τακτικής και νοοτροπίας!
Το ‘’τσεπόσημο’’ είναι το άτυπο παράβολο που από τότε που καθιερώθηκε, άρχισε η φθίνουσα των πάντων! Εσωτερική κατάρρευση του συστήματος, απαξίωση, χρέη, χρέη, χρέη! Χρεοκοπήσαμε…αυτό είναι και πάρτε το χαμπάρι! Και οικονομικά και ηθικά…εκτός από κάποιους βολεμένους και είναι αυτοί που καθορίζουν το παιχνίδι!
Κι εμείς στην πολυθρόνα ακόμα; Κι αυτά τα ‘’σκουπίδια’’ που βλέπουμε; Γιατί τα βλέπουμε; Μήπως γι’ αυτό τα βάζουν; Για να μας πουν ότι αυτό είμαστε; ΄Η μήπως ακόμη για να δουν ως που έχει κατέβει ο δείκτης αυτοεκτίμησης του λαού; Μας εξευτελίζουν μήπως; Κι εμείς ανεβάζουμε την ακροαματικότητα επιβεβαιώνοντας τις ‘’σφιγμομετήσεις’’ και τις επιδιώξεις τους;
Εν όψει μιας χρεοκοπίας φίλοι μου, ανατρέπονται τα πάντα! Αλλάζεις τρόπο ζωής, περιορίζεις τα πάντα στο ελάχιστο δυνατό, ξεκινάς από την αρχή, από το τίποτα! ‘’Το δισάκι σου στον ώμο, για το δρόμο’’ που λέει και το τραγούδι! Και ποιος , πείτε μου ποιος είναι διατεθειμένος για κάτι τέτοιο; Ακόμα και όλοι ‘’εμείς’’ οι οργισμένοι πολίτες, θέλουμε, ζητάμε, φωνάζουμε, περιμένουμε αλλαγή, αλλά πώς; Μα φυσικά χωρίς ‘’να ματώσει η μύτη μας’’! Μα δεν θα πέσει το μάνα εξ ουρανού!
Ποιος είναι αυτός που θα πάρει το βούρδουλα να ξεκαθαρίσει το τοπίο; Πολύ φοβάμαι κανείς!
Είναι τεράστια τα συμφέροντα και τόσο μακριά η αλυσίδα, που η άκρη δύσκολο έως ακατόρθωτο να βρεθεί και όσους κρίκους και να σπάσει κανείς, δε σπάει!..
Πριν χρόνια έλεγα πως πιάσαμε πάτο, τώρα βλέπω ότι πάτος δεν υπήρχε στο βαρέλι… οπότε ούτε που είναι ο πάτος της καθόδου, δεν μπορούμε να ξέρουμε!
Αναρωτιέμαι αν διάγουμε εποχή ισχνών αγελάδων, ή απλά πλησιάζουμε σ’ αυτήν!…
Σας χάλασα τη μέρα θα μου πείτε…ναι, μόνο που είναι χαλασμένη από μόνη της και καιρός να βγάλουμε τις παρωπίδες, μπας και δούμε τι θα κάνουμε!
====================================
ΝΙΚΗ-ΑΝΝΑ Π .
(Δημοσιεύθηκε 28/11/08 Εφημ. ''Η ΝΙΚΗ'' αρ. φύλλου 1110)
Πρέπει να είστε μέλος του Ποιητική γωνιά για να προσθέσετε σχόλια!
Γίνετε μέλος του Ποιητική γωνιά