Ποιητική γωνιά

Της ψυχής μας το στέκι

Ιστολόγιο του/της ΘΑΝΑΣΗΣ ΚΡΟΥΣΤΑΛΗΣ (54)

η καραβελα και ο ανεμος (αναζητειται μελοποιηση)

Την καραβελα ο ανεμος

αγγιξε χτες το βραδυ,

και κυμματα αλαριεψαν

να κλεψουνε το χαδι.

Θε να το πανε στο βυθο

για παντα να το κρυψουν,

σ΄ενα κοχυλι μυστικο,

μαυρο να το καλυψουν.

Κι η θαλασσα αγριεψε

μπροστα στην καραβελα

σαν παθος που αντριεψε

απ΄τ΄ανεμου την τρελα.

Και τ΄αερακι φυσηξε

μακρια να την επαρει

κανεις του, που την αγαπα

να μην την ετουμπαρει,

Μα οσο φυσσα πιο… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την ΘΑΝΑΣΗΣ ΚΡΟΥΣΤΑΛΗΣ στις 24 Ιανουάριος 2010 στις 16:30 — 11 σχόλια

Στους λευκους σταυρους

Περα απ΄τα κυπαρρισια,

κει, στους λευκους σταυρους,

οι σκυνθρωπες μορφες τους

μαζευουν στεναγμους,

στα μαρμαρα τα κρυα

καθως στεκουν μπροστα,

και μια φωτογραφια

γελα αντικρυστα.

Κι ο χρονος τους κουραζει,

βουβος,βαρυς, σαν ταφος

σαν φυγαν οι χαρες τους

απ΄της Κλωθους το λαθος,

δεν εχει απομεινει

τιποτα να προσμενουν

και τη σειρα στη ληθη

με θαρρος περιμενουν.

Θαρρεις ..πως τους μιλανε,

ανεμοι σαν… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την ΘΑΝΑΣΗΣ ΚΡΟΥΣΤΑΛΗΣ στις 23 Ιανουάριος 2010 στις 20:00 — 10 σχόλια

πηρες το καλοκαιρι

Πηρες το καλοκαιρι

απ΄ το χερι,

σε στρατες ξενες,

που δεν ξερω

να διαβω,

σε πετρινο γεφυρι

αγναντευει,

τους ποθους μου

σαν κυκλους,

στο νερο.

#

Πηρες το μεσημερι

απ΄το χερι,

το απεραντο λιοπυρι

απ΄τις στρατες,

να χαθει.

και τραβηξες τη νυχτα

απ΄τ΄αστερι,

εκεινο που φωτιζει

πριν το χαραμα,

να΄ρθει.

#

Εμεινα να κοιταζω

τη ζωη μου,

σαν μια… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την ΘΑΝΑΣΗΣ ΚΡΟΥΣΤΑΛΗΣ στις 22 Ιανουάριος 2010 στις 18:06 — 10 σχόλια

Με μια κιθαρα.....

Με μια κιθαρα ξενυχταω

στα περβαζια,

που την κραταω

να μου κανει συντροφια..

..εγω κι αυτη εχουμε μεινει

στα μπουγαζια,

εγω κι αυτη, και πανω μας

η αστροφεγγια

#

Να τραγουδησω θελω τωρα (ΡΕΦΡΑΙΝ)

οπως πρωτα,

μα απο το στομα δεν μου βγαινει

πια φωνη..

,,κι η καθε νοτα μοιαζει σαν,

ονειρου ροτα

λιγο π΄αγγιζω και πεθαινει..

στη χορδη

#

Με μια κιθαρα εχω… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την ΘΑΝΑΣΗΣ ΚΡΟΥΣΤΑΛΗΣ στις 21 Ιανουάριος 2010 στις 18:00 — 13 σχόλια

Ερωτας θνησκων

Tην πορτα να ανοιξεις,

σιγα προσεκτικα,

μην φυγει η ζωη μου,

κι ο πολυελαιος να θροισει

στον αερα που θα μπει.

Ο ηλιος να κρυβει λαφυρα,

μακρια στις καταπρασσινες πλαγιες

ετουτης της μικρης γιορτης.

Εφυγε το ανθος της στιγμης

μαραινεται κρυφα ο εσπερινος,

κι εγω απομεινα,

να σου χαριζω πανσεληνους.

Σιγα να τρυπωσει η ανοιξη

σε τουτο το αγιο ρημαδιο.

Και οι καθρεφτες μας,

να χασουν τα σεντονια

που τους… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την ΘΑΝΑΣΗΣ ΚΡΟΥΣΤΑΛΗΣ στις 20 Ιανουάριος 2010 στις 1:29 — 8 σχόλια

ξαστερια ( αναζητειται μελοποιηση)

Σαν καθε βραδυ

στο λιμανι κατεβαινω,

κοιτω τα πλοια

και μοναχος περιμενω,

να σε φερουνε,

Κι ολα τ΄αστερια

με κοιτανε λυπημενα,

σαν να δακρυζουν

τρεμοπαιζουν ενα, ενα,

δεν θα γυρισεις, και το ξερουνε.

#

Ετσι γεμιζει η θλιψη μου (ρεφραιν)

την ξαστερια τους

και ενα αστερι γινομαι

κι εγω κοντα τους,

Ενα θλιμενο pulsar

μονο που αλωνιζει

στου ουρανου τους

την αλανα που γυριζει

κι… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την ΘΑΝΑΣΗΣ ΚΡΟΥΣΤΑΛΗΣ στις 19 Ιανουάριος 2010 στις 18:30 — 11 σχόλια

ακομα μια...

Αγγιξε η νυχτα το λιλα,
αποψε μιας εικονας,
και τ΄ακρογαλανα σχοινια
τεντωνω σαν δεσμωτης,

σαν πρωτη στο αγλαισμα
μικρος, βαρυς χειμωνας,
αδραξε ολα τα χρωματα
της ξεχασμενης νιοτης.

#

Δεν ητανε να γινουνε
κι αποψε ελεγεια,
τα πορφυρα που αποσταξα
τα συννεφα, του κοσμου,

κι ακομα μια εκλιπαρω,
γλυκια παλινωδια,
προικα να στεκει γι αυριο,
αν με θυμασαι, δως μου!!

Προστέθηκε από τον/την ΘΑΝΑΣΗΣ ΚΡΟΥΣΤΑΛΗΣ στις 14 Ιανουάριος 2010 στις 18:00 — 11 σχόλια

λυκαυγες

Μια πλωρη ειχα

και τη χαρισα στα κυμματα,

για να την δερνουνε

κι αυτα,

μοναχα να μην στεκουν,

Ετσι για συντροφια

στη δινη τους αναμεσα

να γνεφει στην αγρυπνια.

Πως να τ΄ανθισει

η αμοιρη που ανθισμα δεν θελουν,

λυσσομαννανε

μοναχα,

σαν φτανουν το χρησμο τους

αφηνονται παν΄στους αφρους,

και χανονται σαν εποχες

σε τουτη δω τη γυμνια.

#

Εχει και μια πανσεληνο

σαν της Σαπφους… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την ΘΑΝΑΣΗΣ ΚΡΟΥΣΤΑΛΗΣ στις 13 Ιανουάριος 2010 στις 22:30 — 8 σχόλια

στο περβολι τ΄ουρανου

Φυσηξε ενας ερωτας

μαγιαπριλα γιοματος

και γιοματαρι γιομισε

του βαρελιου ο πατος

Του βαρελιου της ανοιξης

με νεες χαρμολυπες,

..τα χερια της σαν λυκνιζε

ανθιζανε τουλιπες.

Και χερουβειμ κατεβηκαν

γεφυρια να κρατανε,

στα συννεφα που στησαμε

να μην παραπαταμε

Γεφυρες για ν΄αλλαζουνε

ονειρα οι καρδιες μας,

ν΄ακροβατουνε γελαστες

σαν σμιγουν οι ζωες μας

Καρδιες που τις εταζουνε

η μια… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την ΘΑΝΑΣΗΣ ΚΡΟΥΣΤΑΛΗΣ στις 11 Ιανουάριος 2010 στις 23:02 — 10 σχόλια

Ρωγμη

Τις νυχτες σκορπας

να μην ερχονται αγαπες,

παλιες στο μυαλο μου

γλυκιες λησμονιες,

να μεινουν ζητας

των ονειρων οι στρατες

δικες σου που να΄χουν

μικρες προσμονες

Τα χερια μου δενεις

στα μαυρα μαλλια σου

μην τυχει κι αγγιξουν

μια αλλη ψυχη.

ξανα με μαθαινεις

τα αγια φιλια σου,

ξανα σε λατρευω

και ΄γω απ΄την αρχη.

#

Μα που να βρουμε μια ρωγμη , (ρεφραιν)

για να υπαρχουμε,

ρωγμες δεν… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την ΘΑΝΑΣΗΣ ΚΡΟΥΣΤΑΛΗΣ στις 11 Ιανουάριος 2010 στις 14:06 — 9 σχόλια

Τι να πεις

Τι να πεις στεναγμε μου, μοναχος
που κοιτας τους ανεμους που κλαινε,
δεν τους εχει αγγιξει κανενας
μα, μοναχα για ερωτα λενε.

Κι ειναι ο ερωτας, οπως των γραψαν
οι μεγαλες καρδιες των αιωνων,
στο αερισμα, δυοσμοι που κλαψαν
και χαθηκαν στον κοσμο των πονων

Κι η ψυχη μου πενθει σαν αηδονι,
σε ξερο περιβολι της γης,
οτι αγγιξε τωρα , κλειδωνει
τι να πεις, στεναγμε, τι να πεις

Προστέθηκε από τον/την ΘΑΝΑΣΗΣ ΚΡΟΥΣΤΑΛΗΣ στις 8 Ιανουάριος 2010 στις 22:51 — 10 σχόλια

Κερκυρα

Ειχα καποτε μια αγαπη

και την εχασα,

ολανθιστη και μπλε

η φορεσια της.

Καντουνια με κανταδες

σαν ρυτιδες της,

Φαινοταν απ΄τα περα

η εκκλησία της.

Εκει στη μεση ,σαν σταγονα

απ΄το αιμα της,

ενας περιπατος και γω

κει στη σπιαναδα.

Κι αν πανε χρονια που χαμηλωσε

το βλεμμα της ,

μ΄αναριγα τ΄αυγουστου της

η φεγγαραδα.

Εχουν περασει χρονια που

την απαρνηθηκα,

σε πολιτειες πλανες που… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την ΘΑΝΑΣΗΣ ΚΡΟΥΣΤΑΛΗΣ στις 7 Ιανουάριος 2010 στις 16:51 — 6 σχόλια

Ονειροπαρμα

Ελα σιγα σιγα,

ν΄αλλαξουμε ονειρο.

θελω να κρατας στα χερια σου

ολακερη την υδρογειο.

Τα μαιστραλια να ανεμιζουν

τα μαλλια σου..

κι η αυρα του πρωινου

να ριγα στο κορμι σου,

σαν παρθενα στο πρωτο της αγγιγμα.

Ετσι να ξημερωνουν

οι αισθησεις μας

...σαν ευτυχισμενες

που τις κλεισαμε,

μεσα στις ψευδαισθησεις μας!!!

Εγω να ειμαι ο ηλιος σου,

ο φιλντισενιος.

Κι ολο το βουλιαγμενο… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την ΘΑΝΑΣΗΣ ΚΡΟΥΣΤΑΛΗΣ στις 4 Ιανουάριος 2010 στις 21:45 — 12 σχόλια

Μεγαλες Προσδοκιες

Τι εταξες στον πονο σου

να δωσεις...

Του κοσμου οι σημαιες αραχνιαζουν

στον ιστο τους,

καιγονται οι ιστοριες μας μεσα,

στον πυρετο τους,

..κι αν ολα σου φαινονται ,

διαδοσεις..

κρυβεις τη γυμνια σου ,

μεσα σε διαδηλωσεις.!!

Τα ματια φεγγουν κεινα,

τα παμπονηρα.

σαν που ξεχυθηκαν σκυλια

απ΄τις ντουλαπες τους,

μοιαζουν οι βρωμικες που φορεσαν,

οι καπες τους,

που΄ χουν στοιβαξει απο κατω,

..τοσα… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την ΘΑΝΑΣΗΣ ΚΡΟΥΣΤΑΛΗΣ στις 3 Ιανουάριος 2010 στις 3:30 — 7 σχόλια

Χιονιζει

Χιονιζει..

Τα λευκα της λογια,

εστρωσαν την απουσια της.

Βαμβακι απαλο το αντιο της

που απλωνεται...

Χιονιζει...

Τα βιαστικα της βηματα,

ακομα ηχουν στους

πετρινους δρομους,

της μοναξιας μου...

Χιονιζει...

Εζησα οτι μου ελαχε,

και τωρα φευγω με το λυκοφως,

εκεινο που αναβλυζε

σαν γελαγε...

Χιονιζει...

Ξημερωνει ενας Γεναρης,

αδικος χωρις αλκυωνιδες.

χωρις μια σκεψη… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την ΘΑΝΑΣΗΣ ΚΡΟΥΣΤΑΛΗΣ στις 29 Δεκέμβριος 2009 στις 17:56 — 11 σχόλια

Αναθυμια

Τι θα ηταν η ανοιξη..,

αν δεν ειχε κρυψει μες το φορεμα της

εκει το πορφυρο,

λιγο απ΄το κρυο,

..λιγο απ΄το σωμα του χειμωνα,

που κρυφα λατρευει

που διαδεχεται, υπομενοντας,

με θλιψη που ακουμπα.

Τα ανθη της π΄ανθιζει..

μια βολτα στη μερια του, αναθυμια..

εκει στη φεξη της

αγγιγμα στερνο,

..λιγο απ΄την αγαπη της να βαλσαμωσει

στου κυκλου το τελειωμα

να΄ρθει να την παγωσει

πως!! το χει μυστικο..

Πως… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την ΘΑΝΑΣΗΣ ΚΡΟΥΣΤΑΛΗΣ στις 20 Δεκέμβριος 2009 στις 1:00 — 7 σχόλια

απ'το περβαζι

Απ΄το περβαζι αντικριστα,

μυρτιες που ανασαινουν,

χτυπουν τα φυλλα σαν κρουστα

ως να ΄ρθουν ,και σωπαινουν.

Δεν φτανει εδω το βουητο,

δεν φτανει εδω το παθος,

το μαρμαρο του το βουβο

κρυο στεκει ,σαν ταφος.

Μοναχα που κραταει , παλια

μια γλαστρα απο γαζια,

που το βαραινει αιωνια

σαν να΄ναι αμαρτια.

Και εχει παρεα στον καιρο

μια σκαλιστη μετοπη,

συχνα , που κανουν ρημαδιο

του δρομου ,οι… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την ΘΑΝΑΣΗΣ ΚΡΟΥΣΤΑΛΗΣ στις 19 Δεκέμβριος 2009 στις 10:49 — 9 σχόλια

θνησις

Μικρο κι ασημαντο
κρινακι...
που ορθωσες αναστημα
στον κακκτο,
απ΄το μυαλο σου βγαλ΄το
πως θα΄χεις μερτικο ,
απ΄το νερο.

Θα παρει εκεινος
μονο....
οσο νερο του εχει λειψει,
κι οξυγονο,
στον ηλιο θα τεντωσει τις βελονες,
κι εσυ ..θα μαραθεις,
με τον καιρο.

Προστέθηκε από τον/την ΘΑΝΑΣΗΣ ΚΡΟΥΣΤΑΛΗΣ στις 17 Δεκέμβριος 2009 στις 18:18 — 8 σχόλια

Κρατα καρδια μου μια σκια

Κρατα καρδια μου μια σκια

να κατσεις σαν γερασεις,

κατω απ΄το δεντρο της ζωης

βιβλιο να διαβασεις.

Βιβλιο με αινιγματα

για των ψυχων τα τοσα,

και να σε ταξιδευουνε

στον Ολυμπο, στην Οσσα

Κρατα καρδια μου μια σκια

στης λησμονιας τον ηλιο,

απο εκει να αγροικας

της θυμησιας ,τον Νειλο.

Καραβια, σαν που πλεουνε

στη ραχη του οι νεοι,

οι ποιητες, οι σκεπτικοι,

του κοσμου οι γεναιοι.

Κι οταν θα… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την ΘΑΝΑΣΗΣ ΚΡΟΥΣΤΑΛΗΣ στις 16 Δεκέμβριος 2009 στις 18:30 — 10 σχόλια

ο θλιμενος δρακος

Στου ποτε, τη χωρα

μεσα στα βουνα

ενας δρακος τωρα

τραγουδαει βραχνα

Λεει μια ιστορια

διπλα στη φωτια

για την τιμωρια

και την ερημια

Καθεται θλιμενος

μονος και ερημος

και μιλαει χαμενος

μεσα του ο καημος.

#

Τελιωσε η ιστορια (ρεφ)

του παραμυθιου

κι η βασιλοπουλα

εφυγε για αλλου

Τον ξεχασαν ολοι

γεροι και παιδια

και το βασιλοπουλο

του περασε θηλια

#

Δρακος… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την ΘΑΝΑΣΗΣ ΚΡΟΥΣΤΑΛΗΣ στις 14 Δεκέμβριος 2009 στις 23:43 — 8 σχόλια