Φτιάχνεις όλη μέρα σχέδια στο χαρτί,

γράφεις, μουτζουρώνεις πια το κάθε τι.

Λόγια του αέρα τρέχουν στο γυαλί

και την πόρτα κλείνεις σαν φυσάει πολύ.

Πλαστικές σημαίες κρύβουνε τη γη,

γίνανε σκουπίδια μέχρι την αυγή.

Άνθρωποι που μοιάζουν σαν αγάλματα,

γέλιο πια δεν βγάζουν, ούτε κλάματα.

Άδειοι είναι οι τοίχοι και άγρια η λησμονιά

και δεν ξημερώνει πια στη γειτονιά.

Γράφεις όλη μέρα γράμματα σκυφτός,

άδειος από λέξεις, άσημος…

Μέσα στη ζάλη των ποιημάτων,

με αναμνήσεις παλιών ασμάτων,

γόνατο βάζω πάνω στο χώμα,

σηκώνομαι όρθιος για λίγο ακόμα.



Μες τα μοντέρνα τα καλοκαίρια

φτύνω τζιτζίκια τα μεσημέρια,

χύνω στους τοίχους μελάνι μαύρο,

μες τους ρεμπέτες αλήθειες θα 'βρω.



Είμαστε ωραίοι, είμαστε λίγοι,

μέσα στο νέφος που μας…

Του πρωινού η διάσταση

αλλάζει και εξαρτάται,

από εκείνον που ξυπνά,

ή άλλον που κοιμάται.

Ο ένας ξημερώματα

γυρνάει από ξενύχτι,

εγκλωβισμός σε αρώματα

και σε γυναίκας δίχτυ.

Κι ο άλλος τα χαράματα

ξυπνάει για να μετρήσει

τα χίλια μεροκάματα

και ύστερα να σβήσει.

Του πρωινού τον θάνατο

τον έζησαν χιλιάδες,

άλλον τον κάνει αθάνατο

και άλλους σαν ραγιάδες.

Ο ένας χτίζει τ' όνειρο

σε μάρμαρο και πέτρα,

μα σε…

Τώρα που βρήκες την Ιθάκη,

σαν Οδυσσέας ναυαγός,

σαν βετεράνος κυνηγός

με άγριο βλέμμα σαν γεράκι.

Τώρα που έπεσε ο αέρας,

μπήκε στου αιόλου το ασκί,

πίνεις μονάχος σου ρακί

μέχρι τη δύση της ημέρας.

Δεν έχουν μείνει πια μνηστήρες,

η Πηνελόπη πια γριά

και δεν υπάρχει γιατρειά

ούτε υπάρχουν πια σωτήρες.

Τι κι αν τη σπίθα σου έχεις δώσει

στου Τηλεμάχου τη ματιά,

του τόξου σου τη σαιτιά

άλλος κανείς δεν θα τη νιώσει.

Ο…

Ήλιος Θεός, Ήλιος Χριστός,

Ήλιος Μωάμεθ, Βούδας,

σκοτάδι βγαίνει ο θάνατος,

Εφιάλτης και Ιούδας. 



Κρατάω τα μάτια μου ανοιχτά,

πίνω τη μέρα φως μου,

κάνω τα δάκρυα όνειρα

μες τις καρδιές του κόσμου.



Ήλιος θεός, Ήλιος θνητός,

Σωκρατικός προφήτης,

φωτιά που πέφτει από ψηλά,

κι ένας Θεός…

Αυτό που φαίνεται σιωπή,

σαν παγωμένο χιόνι,

πουλιά πάνω στα σύρματα

της μουσικής μου οι τόνοι.



Αυτό που απλώνει σαν φωτιά

σε ξεραμένα φύλλα,

αντίδοτο στα θαύματα,

σκουλήκι μες τα μήλα.



Αυτό που γράφω με οργή

και με μελάνι μαύρο,

συμβολικό παράπονο,

τη λευτεριά μου να…

Η θλίψη ξαναφάνηκε σαν γέρικη φιγούρα,

σε ένα προφίλ του μέλλοντος, σκιά του διαδικτύου,

αρρωστημένος άνεμος που κίνησε μια σβούρα

σε μια σελίδα εικονική ηλεκτρικού φορτίου.

Η θλίψη τώρα κάθεται σαν μύγα στην οθόνη,

σε πληκτρολόγιο απρόσωπο που δεν μιλά, μα γράφει,

η μοναξιά ξανάρχεται μ' άλλη μορφή σκοτώνει,

καλωδιωμένος θάνατος με μυρωδιά από θειάφι.

Τα όνειρα μπαγιάτισαν, τα μάτια πια δεν κλαίνε,

σ' ένα στημένο διάκοσμο ακίνητων…

Οι δικές σου θεωρίες

και οι δικές μου από κοντά,

ξάφνου γίνονται κυρίες

με τα πόδια ανοιχτά.



Ξεπουλούν την παρθενιά τους

σε μια δύσκολη στιγμή

και τα εύκολα κορμιά τους,

σε μια ανοίκεια πληρωμή.



Οι δικές σου θεωρίες

και οι δικές μου από κοντά

γράψανε τις ιστορίες,

μα βουλιάξαν στα…

Είδαν πολλά τα μάτια μου

στου ουρανού τον θρόνο,

τη μια γινόμουν συννεφιά,

την άλλη υδάτινα καρφιά

πάνω στη γη καρφώνω.

Είδαν πολλά τα μάτια μου

σαν γλάρος του πελάγου,

πάνω από πέτρινα νησιά,

τα βαφτισμένα θαλασσιά

απ' την πνοή ενός μάγου.

Είδαν πολλά τα μάτια μου

σαν λεύκα και πλατάνι,

με χαραγμένο τον κορμό,

με μια καρδιά για λυτρωμό,

ψυχούλα να ζεστάνει.

Είδαν πολλά τα μάτια μου

σε φορτηγά καράβια,

στων…

Μες τις αυλές των ποιητών μας,

ριζώνει ο χρόνος και επιμένει,

μέσα στα φύλλα του οι θλιμμένοι,

αντιγραφές των εαυτών μας.



Γυάλινα σώματα διαφάνειας,

καρδιές, αιμάτινες θυρίδες

να μαρτυρούν αυτά που είδες

μες τους καθρέπτες της αφάνειας.



Κερνάει ο νους αυτό το κάτι,

που αναζητάς παντού και πάντα,

μες την…

Πόσα ταξίδια κάναμε στις γειτονιές του Άδη,

σημαδεμένα σώματα, νευρώσεις του μυαλού,

ώρες που 'γράψαν θάνατο, που μύρισαν σκοτάδι

γιατί απ' αλλού κινήσαμε και φτάσαμε αλλού.



Πόσα ταξίδια κάναμε σε νοητούς λιμένες

με δυο ρουθούνια γυάλινα σε τόπους μακρινούς,

ζωές που παραδόθηκαν σε ψεύτικους ποιμένες

σταθμοί που γράψαν θάνατο για τους…

Μες τις ανάσες άγριων ζώων θα ανατέλλεις,

μέσα απ' τα δόντια πεινασμένων κροκοδείλων,

πάνω στα λόγια των εχθρών, μα και των φίλων

για μια στιγμούλα πανικού που πάντα θέλεις.



Μέσα στα λόγια των νεκρών λίγο πριν φύγουν,

μέσα στα δάκρυα των δικών τους των ανθρώπων,

πάνω στα χώματα των ξεχασμένων τόπων

σ' άγρια λουλούδια που φυτρώνουν και…

Της τρέλας τα ανορθόγραφα

με ανύποπτες διαθέσεις,

της λογικής αυτόγραφα

ψυχούλας καταθέσεις.



Του χωρισμού τα ανείπωτα,

τα λόγια τα μεγάλα

φλερτάρουν με το τίποτα

σε ραγισμένη γυάλα.



Του έρωτα τ' αντίγραφα

φτιαχτά από πλαστελίνη

φαντάζουν ψευδεπίγραφα

σε απόκρυφη…

Σε κυβερνούσε ο καιρός, σε κατακτάει ο χρόνος,

μικρά σημάδια του χαμού βαραίνουν τα φτερά σου,

σε ένα ακόμα χάραμα θα ταξιδέψεις μόνος

σε έναν τόπο δανεικό που κλέβει τη χαρά σου.



Είχες τα όνειρα οδηγούς για μονοπάτια άλλα,

κρατώντας τα πατήματα που δεν αφήνουν ίχνη,

σε αστεριών πατώματα, σε οράματα μεγάλα,

μα αλλά γράφει η καρδιά κι άλλα η ζωή σου…

Μέσα στα χρόνια τα πεζά,

μέσα σε νότες ξένες,

βρίσκω τα λόγια μου χαζά,

σε πίστες στολισμένες.



Μέσα στη ζάλη των ρυθμών

σιωπώ, δεν αντιλέγω,

σε μια γενιά των αριθμών

εγώ τι να γυρεύω.



Μέσα στη θλίψη του καιρού

παλιό μικρό γεράκι,

ψάχνω να βρω του καθαρού

του κόσμου το…

Μετράω τα λόγια ανωνύμων μεθυσμένων,

χαμένα όνειρα γυρεύουν στα ποτήρια,

κρατάω ατάκες των ευαίσθητων χαμένων,

σκιές των μπαρ χωρίς αγάπες και χατήρια.



Μετράω τα λόγια των φτωχών και των απόρων,

κρατάνε όνειρα του δρόμου σαν τσιγάρα,

μέσα στη βρώμικη χαρά των άθλιων χώρων,

ψελλίζουν λέξεις να ξορκίσουν την κατάρα.



Μετράω τα λόγια παρανόμων…

Μέσα στη νιότη πάντα ψάχνω για το χρόνο,

σ' αυτή που σε 'φερε στους ώμους μου γεράκι

ξερνούν τις φλόγες τους της μέρας μου οι δράκοι

μέσα απ' τα έγκατα της γης που θα ματώνω.

Μες την ομίχλη, του καιρού μαργαριτάρι

πυκνά τα νέφη που σκεπάζουν μαύρα μάτια,

κρύβουνε δάκρυα της ψυχής τα μονοπάτια

και το μεγάλο της ζωής το αλφαβητάρι.

Τα καλοκαίρια τη ζωή μου θα αντιγράφω

πάνω σε φύλλα λεμονιάς, ροδιάς και δυόσμου,

τραγούδια ανθίζουν στα ραδιόφωνα του…

Το ΑΛΦΑ γράφει την αλήθεια

χωρίς φραγμούς και καταδότες,

χαλάκι βρώμικο η συνήθεια,

το καθαρίζουν πάντα οι νότες.



Το ΒΗΤΑ τρέχει για βοήθεια

κατατρεγμένων και αλλήλων,

χωρίς κακούς και κακοήθεια

να ΄ναι η ζωή εχθρών και φίλων.



Το ΓΑΜΑ μοιάζει με τη γη μου

που ασφυκτιά και αναστενάζει

έχει έναν πόνο η οργή…

Πάνω σε στίχους που με θέλουν ζωντανό

πλανιέται απόψε περασμένη μελωδία,

αυτά τα λόγια τώρα γράφω σε πανό,

τα τραγουδώ με τα παιδιά σε χορωδία.



Τρέχουν οι λέξεις σαν νερά απ' τις πηγές

και καθρεπτίζουν των ματιών το άδειο βλέμμα,

λόγια βοτάνια που γιατρεύουν τις πληγές,

γραφές των τοίχων με μελάνι και με αίμα.



Ζεστά τραγούδια με μια λάβα…

Μέσα στα χέρια μου σε βρίσκω ξαπλωμένη

να ονειρεύεσαι, να κλαις και να κοιμάσαι,

στην αγκαλιά μου θα ξυπνάς ερωτευμένη

και εγώ θα νοιώθω αν μ' αγαπάς κι αν με θυμάσαι.

Μέσα στα μάτια μου σε βρίσκω δακρυσμένη

για το παρόν σου που γερνά και σε πλακώνει,

στην αγκαλιά μου θα αγαπιέσαι ευτυχισμένη

με μιαν αγάπη που το σύμπαν αυλακώνει.

Μέσα στο όμορφο ταξίδι που με δένει,

που με κλειδώνει στη δική σου φυλακή,

μαζί με μένα δεν θα είσαι πια…