Μοναξιά

Μέσα στους τοίχους  τρεμουλιάζει μιαν ανάσα

μόνη παρέα ένα άψυχο παιχνίδι

της μοναξιάς το πρώτο αλλάδερφο στολίδι

μέλι  μου απόρριξε στη γέννα η  μελάσα

Θρόισμα ανέμου περιμένει και σιωπάει

ξάγρυπνο βλέμμα προσδοκάει ένα σπουργίτι

να βρει το δρόμο μυστικά απ’το φεγγίτη

αυτή σκέψη ζωντανή θα την κρατάει

Βλέπει τις  στάλες της βροχής καθώς  χορεύουν

Θεέ μου μια στάλα το κορμί μου να…

Παράπλευρη απώλεια

Χρυσάφι πλούτη κραυγές και οράματα

μπερδεύονται αμφίπλευρα σε στείρα συγγράμματα

το στέμμα  φιλεύσπλαχνο μοιράζει στεφάνι

κοσμεί μελλοθάνατο που ζει πριν πεθάνει

Τα άμφια πάλλονται στον ίσκιο λικνίζονται

ψυχές σκοτεινές  με το αίμα  εξαγνίζονται

σκεπάζονται με άχυρο να κρύψουν τα πάθη τους

παράπλευρη απώλεια το όνειρο σου το αγκάθι τους

Η αντίδραση σε τσέπες φθηνές…

Όλοι μαζί θα κατακτήσουμε τα αστέρια

κρατάν τα χέρια μας βιολιά και  όχι μαχαίρια

ένα ζουρνά ζωσμένο θα έχουμε στην πλάτη

τους φίλους τρέφει η καρδιά ψωμί και αλάτι

Όλοι μαζί θα προσκαλέσουμε τον ήλιο

για να ζεστάνουμε  το νέο μας βασίλειο

μήνυμα κάλεσμα θα στείλουμε με στίχους

για να γκρεμίσουμε στις γειτονιές τους τοίχους

Όλοι μαζί θα ξαναβρούμε  το φεγγάρι

σύντροφο φως μας οδηγό και μαξιλάρι

δρόμους θα…

Μικρό παιδί βλέπει το φως και αγροικάει

πάντα θα υπάρχει εκεί ψηλά ένα αστέρι

και όταν Χριστούγεννα φωλιάζει η καρδιά

θα σε κρατάει Χριστός σφικτά από το χέρι

μελομακάρονα θα φτιάχνει με το νου

και όποιον στο διάβα του θα βρει θα τον μελώνει

κάθε χαμόγελο φτωχού περαστικού

και πιο πολύ κείνο το φως θα μεγαλώνει

και θα φωτίζει τα πιο απόκρημνα στενά

σκέψη πιστού ένα τρεμάμενο καντήλι

θα αποκαλύψει του παραδείσου…

Πρώτος έλυσες τον κάβο σε κουράσανε τα μπράβο

όποιος σου έφτιαξε λιμάνι βάλθηκε να σε πεθάνει

στα πελάγη βάζεις πλώρη δεν στεριώνεις με το ζόρι

είσαι εσύ άγρια ράτσα δε γουστάρεις τη μπουνάτσα

Προλογίζουνε το μνήμα με το πιο όμορφο σου ποίημα

να ειν’τα λόγια σου αφράτα να σου βάλλουν και γραβάτα

τριγυρίζουν ορθοστάτες να στηρίζονται οι διαβάτες

εσύ δε θα δοκιμάσεις δε το θέλεις να τους μοιάσεις

Είναι ο…

Ανθρωπότητα είναι οι άνθρωποι

Οι άνθρωποι που ζουν στη γη

Οι άνθρωποι που έχουν οικογένειες

Οι άνθρωποι που ζουν σε διάφορες περιοχές της γης

Ανθρωπότητα είναι και τα ζώα

Τα ζώα μπορεί να μην καταλαβαίνουν

Τα ζώα είναι καλύτερα από τους ανθρώπους   

Τα ζώα όταν κάνουν κακό το διορθώνουν

Ανθρωπότητα είναι τα ζώα και οι άνθρωποι

Τα ζώα φέρονται σαν άνθρωποι

Οι άνθρωποι φέρονται σαν ζώα

Τα ζώα και…

Είναι η ζωή  τόσο απλή

μια πρόχειρη ψιχάλα

στάλα βροχής δάκρυ ψυχής

του παραδείσου η σκάλα

Γέλιο παιδιού ,χελιδονιού

το πρώτο πέταγμα του

ματιές του νου μπλε του ουρανού

το αθώο κοίταγμα του

Χώμα νερό φτιάχνει πυλό

το όνειρο απ’το κύμα

με ένα σκοπό γεννά ρυθμό

να καταπιεί το κρίμα

Σκόρπιες πληγές μένουν στο χθες

στο φύσημα του ανέμου

γίνονται οι ευχές ,οι…

Στης ψυχής μας το στέκι δε χωράνε τα πρέπει

δεν υπάρχουνε  ίσως ούτε ανθρώπινο μίσος

οι καρδιές ανταμώνουν και οι σκέψεις ζυμώνουν

των ονείρων ταξίδια του μυαλού μας παιχνίδια

δίχως αίσθηση φόβου καρτελάκια εισόδου

γράφω ότι και αν νοιώθω για ανθρώπινο πόθο

μουσικές συζητήσεις  σκόρπιες περιπλανήσεις

κάθε νότα εικόνα ήλιος μες το χειμώνα

απτού κόσμου τα βάθη των ανθρώπων τα πάθη

ξεπερνούνε τον τοίχο ταξιδεύουν στον…

Μαύρο το πέπλο σύννεφα σκόνη

σκυφτοί οι άνθρωποι νοιώθουνε μόνοι

γκρίζες εικόνες μελαγχολία

ψυχές στοιβάζονται πάνω σε πλοία

Στερείται βρέφος  της μάνας γάλα

μάτια θλιμμένα άδεια κουτάλα

κοράκια γλείφονται ίδιες οι φάτσες

σε τριγυρίζουνε  πλάνες μπουνάτσες

Φύσηξε αέρας και άιντε να δούμε

μη μας αγγίξει και σηκωθούμε

άιντε να ανοίξουμε πάλι τα μάτια

να ξαναδέσουμε σκόρπια…

Μες  τα φθαρμένα μου παπούτσια  τριγυρνώ

 μέσα στης πόλης τα στενά Σάββατο βράδυ

κάπου να νοιώθω το φεγγάρι αναζητώ

για με φοβίζει η νυχτιά και το σκοτάδι

Ζωσμένος  βρίσκομαι με νάιλον μπουφάν

που έχει χτυπήσει η βροχή και ο αέρας

κουλουριασμένη η ψυχή με σελοφάν

να αποζητάει σαν τρελή το φως της μέρας

 Σε ένα μου σπίρτο  προσπαθώ να στηριχθώ

κάνε  το θεέ μου να ανάψει το τσιγάρο

μες τους καπνούς απ’το…

Υπάρχουν κάποιοι άνθρωποι που μάχονται τον Άδει

τουφέκια αρματώνονται  και βλέπουν στο σκοτάδι

απόκοτος της λευτεριάς ο Φώτος  ο Τζαβέλας

μια φάρα που είναι αθάνατη γενιά της φουστανέλας

αν πας απάνω στα βουνά αν κάνεις για το Σούλι

θα στέκεται αγέρωχος φυλώντας καραούλι

Υπάρχουν κάποιοι άνθρωποι στο χάρο δε λυγίζουν

βάζουν τα στήθη τους μπροστά δεν τον υπολογίζουν

μια φάρα που είναι αθάνατη γενιά της φουστανέλας

όταν…

Πάχνη χρυσόσκονης ,τα όνειρα τυλίγει

πρόσθετο βάρος και χωλαίνει η φτερούγα

χαροπαλεύει χρόνια τώρα η πεταλούδα

ψάχνοντας να βρει του παράδεισου αντικλείδι

Ο Aλαφροΐσκιωτος σιχαίνεται τα δώρα

τη φορεσιά του τη διαλέγει απ΄το πανέρι

ήρθε σα σίφουνας μια μέρα καλοκαίρι

και μολογάει κάθε φορά που βλέπει μπόρα

Ελάτε όξω στη βροχή και μη σας νοιάζει

το μεταξένιο  νυφικό άμα βαρύνει

να μη του βάλετε ποτέ…

http://www.youtube.com/watch?v=v-FPPeo5Y9Y&feature=related

Τον πήρανε χαράματα την τσίμπλα είχε στο μάτι

να πάει να σβήσει τη φωτιά προτού να απλωθεί

παιδί δεκαεξάχρονο το βγάλαν τρομοκράτη

γιατί είχε βάλει στο μυαλό να αντιπαραταχτεί

Παράλληλα αντίθετοι των δυο παιδιών οι δρόμοι

δίπλα στο άγχος για το βιος σε απέναντι γωνιά

του ενός περίσσευε η…

Κομματιασμένη Πατρίδα

Όταν σκεπάζανε τον ήλιο και τα αστέρια

και από τη θάλασσα ξέπλεναν το αλάτι

μας ξελογιάζανε ψεύτικα καλοκαίρια

αυτοί μπροστά και εμείς τραβιόμασταν στην άκρη

Όταν τα δέντρα μας τα κόβανε απ΄τη ρίζα

και τα σπαρτά μας τα ποτίζανε με αίμα

βάφανε ελεύθερα τα όνειρα μας γκρίζα

και μας ταξίδευαν με οδηγό το ψέμα

Όταν ποιήματα έντυναν νόθοι στίχοι

και οι ποιητές απολάμβαναν τους…

Όποιος προσμένει  χαραυγή σκοτάδι θα ανταμώνει

αν δεν κινήσει μοναχός στου ήλιου τα χωράφια

το πνεύμα το αδόκιμο μαύρη σκλαβιά ζυγώνει

θαρρεί μαζεύει  λούλουδα μα ζώνεται με αγκάθια

Όποιος περνιέται αθάνατος ζωή δε θα αντικρύσει

ο χρόνος γίνεται οχιά δαγκώνει σε μουδιάζει

έρμαιο ο νου σου καταντά  σε  αυτό το αλισβερίσι

ο νιος κρυμμένος γέροντας στο θάνατο πλαγιάζει

Όποιος ζητά την Άνοιξη ,Χειμώνας τον…

Φθαρμένο είναι το σώμα σου

μα ολάκερη η καρδιά σου

θαρρείς και κάτι σ’άγγιξε σημάδι θεϊκό

τα ξύλινα τα πόδια σου

γοργό βήμα σου δίνουν

και σαν αγρίμι χύνεσαι οσάν αερικό

Τα μάτια σου δε βλέπουν φως

και όμως εμάς μας βλέπεις

έχεις μιαν άλλη αίσθηση σαν κάτι μαγικό

η μοίρα όταν σε χτύπησε που ήσουν παιδί ακόμα

με δύναμη σε γέμισε σου βρήκε γιατρικό

δύναμη που πλημύρισε για πάντα τη ζωή σου

κάποιοι την…