Ποιητική γωνιά

Της ψυχής μας το στέκι

Νοέμβριος 2009 Καταχωρίσεις ιστολογίου (156)

κιθαρα

Κιθαρα που μου κραταγες
συντροφια τα κρυα βραδια,
κιθαρα πως μ’ αρνηθηκες
και ‘συ τη συντροφια σου;

Κιθαρα που μου μιλαγες
σαν φως απ’ τα σκοταδια,
τωρα πως μου ντυθηκες
τη κρυα αγγαλια σου;

Κιθαρα ψυχρη, αγαπη δεν δινεις
τις αδειες χορδες σου κι αποψε κρατω
κιθαρα ουτε εσυ δε μπορεις να με κρινεις
το ξερω δεν πρεπει μα την αγαπω.

Προστέθηκε από τον/την αισχυλος στις 4 Νοέμβριος 2009 στις 17:54 — 15 σχόλια

ΕΚΠΤΩΤΟΣ ΑΓΓΕΛΟΣ

ΕΚΠΤΩΤΟΣ ΑΓΓΕΛΟΣ

Έκπτωτος άγγελος,
στη ψυχή μου μέσα,
έχει άγια κι ιερά,
και κάνει τη μπαμπέσα.

Μία σε θρόνο κάθετε,
όπως τη πριγκηπέσα,
την άλλη παρασύρετε,
η πιο φτηνή μετρέσα.

Έκπτωτος άγγελος,
που σου μιλά μπέσα,
ζητάει τον Παράδεισο,
να φύγει από τη πρέσα.

+ 4/11/09
Παντελής Σ..

Προστέθηκε από τον/την Παντελής στις 4 Νοέμβριος 2009 στις 17:37 — 13 σχόλια

εχω κολλησει

Τελευταια εχω κολλησει

και συνεχεια το παιζω

και απ’ την πολυ τη χρηση

με πονουν τα δαχτυλα μου.

Θα αφησω τη δουλεια μου

και στο σπιτι θα κλειστω,

θα πεταξω τα κλειδια μου

το μπουφαν το κινητο.

Το μικρο το οργανακι

θα το παιζω με μερακι

και σκληρα θα το χτυπω.

θα το παιζω ολη μερα

θα μιλω με τον αερα

θα μιλω με τον θεο.

Τελευταια εχω κολλησει

μ’ εχασαν απο το στεκι,

αν μπορουσε να μιλησει

το… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την αισχυλος στις 4 Νοέμβριος 2009 στις 17:30 — 15 σχόλια

ΤΑ ΚΑΣΤΡΑ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ (ΜΕΛΟΠΟΙΗΜΕΝΟ ΑΠΟ ΔΗΜΗΤΡΗ ΠΑΠΑΓΕΩΡΓΙΟΥ)

Όσοι δεν ζήσαν της αγάπης την αλήθεια

στα φυλλοκάρδια την ζηλεύουν , την φθονούν ,

υπάρχει λένε μοναχά στα παραμύθια

κι όπου τη βλέπουν συνεχώς την πολεμούν.

ρεφ.

Μα της αγάπης είναι άπαρτα τα κάστρα

και στον γαλάζιο το βυθό ,

στον ήλιο και στον ουρανό ,

έχουν θεμέλια κι αόρατες τις πόρτες ,

οι πολεμίστρες τους ψηλώνουν μέχρι τ’ άστρα

οι έρωτες να σεργιανούν ,

με το φεγγάρι να μιλούν

με τους κομήτες και του… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την ΞΗΡΟΜΕΡΙΤΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ στις 4 Νοέμβριος 2009 στις 14:58 — 9 σχόλια

ΜΑΤΙΑ ΘΑΛΑΣΣΙΑ ( ΑΦΙΕΡΩΜΕΝΟ ΑΠΟ ΨΥΧΗΣ ΣΤΗ ΣΥΝΤΡΟΦΟ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΜΟΥ) ΑΚΟΥΣΤΕ ΤΟ ΜΕΛΟΠΟΙΗΜΕΝΟ ΑΠΟ ΔΗΜΗΤΡΗ ΠΑΠΑΓΕΩΡΓΙΟΥ

Είδα απ’ της ματιάς το δάκρυ ,

φως να φέγγει σε μιαν άκρη ,

κι ήσουνα εσύ ,

σαν γοργόνα μου γελούσες ,

με τα μάτια μου μιλούσες ,

χρώμα θαλασσί .

Ρεφ.

Μάτια θαλασσιά ,

στου Αιγαίου τα νησιά ,

μέσα σας θα ταξιδεύω ,

μάτια θαλασσιά ,

με κατάλευκα πανιά ,

στα νερά σας γαληνεύω .

Μεσ’ το μαύρο της ζωής μου ,

μεσ’ τη πίκρα της ψυχής μου ,

δώρο μου εσύ ,

έβαψαν , τα δυο σου μάτια ,

της καρδιάς μου τα… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την ΞΗΡΟΜΕΡΙΤΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ στις 4 Νοέμβριος 2009 στις 12:09 — 11 σχόλια

ΕΙΚΟΝΑ

Μες το μυαλό μου ταξιδεύει μια εικόνα

σ’ έν’ ακρογιάλι του νησιού ερημικό

που τα βρεγμένα τα μαλλιά σου σαν γοργόνα

μ’ ένα κοράλλι στόλισες χρωματιστό.

Ρεφ.

Σχημάτιζε το κύμα το κορμί σου

πάνω στην άμμο μ’ ένα βούϊσμα γλυκό,

ανάδινε φωτιά η ύπαρξή σου

και μ’ άλλο πλάσμα έμοιαζες εξωτικό.

./././././

Σαν δάκρυα τρέχανε της θάλασσας οι στάλες

στο φιλντισένιο το κορμί σου χορευτές

σαν και τις πρώτες του… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την ΞΗΡΟΜΕΡΙΤΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ στις 4 Νοέμβριος 2009 στις 12:01 — 11 σχόλια

Το σώμα που δεν έφτασε τη χώρα της αγάπης και δεν κοιμήθηκε ποτέ σε έρωτα γυαλό έχει πλεγμένο στα μαλλιά αγκάθινο στεφάνι και το κορμί του ντύθηκε χιτώνα πορφυρό Το στόμα που δεν πιάστηκε σε μιας πν…

Το σώμα που δεν έφτασε τη χώρα της αγάπης

και δεν κοιμήθηκε ποτέ σε έρωτα γυαλό

έχει πλεγμένο στα μαλλιά αγκάθινο στεφάνι

και το κορμί του ντύθηκε χιτώνα πορφυρό

Το στόμα που δεν πιάστηκε σε μιας πνοής τ' αδράχτι

κι άλλων χειλιών το δόσιμο ήτανε δανεικό

βάφει με αίμα το φιλί το δένει σε κατάρτι

κι έχει τον έρωτα ψηλά σαν κάτι ιδανικό

Τα χέρια που δεν ρίγησαν σ΄ άλλων χεριών το χάδι

και δεν αφέθηκαν ποτέ σ΄ένα ταγκό τυφλό

λένε πως… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την xrysa στις 4 Νοέμβριος 2009 στις 10:58 — 10 σχόλια

Υποκριτής

Θα έπρεπε να ντρέπεσαι

για όσα έχεις κάνει

κι ας μην το παραδέχεσαι

αυτό θα σε τρελάνει

Υποκριτής κατάντησες

να κλέψεις λίγη δόξα

το μόνο που κατάφερες

να μας πουλήσεις λόξα

Για γέλια και για κλάματα

είναι όσα διαβάζω

της νύχτας τα φαντάσματα

με κάνουν ν'αηδιάζω

Φίλος εσύ δεν πιάνεσαι

σε όλους το δηλώνω

μπορεί τώρα να χαίρεσαι

κι εγώ διπλά χρεώνω

© Copyright, Νικολακάκος Γεώργιος… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Nikolakakos Georgios (spartinos) στις 3 Νοέμβριος 2009 στις 17:13 — 8 σχόλια

Βίωμα

Ώρες σκυφτός πάνω από ένα βιβλίο εξατμίζομαι

η μέρα κατρακυλά.

Έξω απ’ το παραθύρι το απόγιομα μελώνει

Μια θαλπωρή αγκαλιάζει το δωμάτιο

Και τα μουδιασμένα μου άκρα την ευγνωμονούν

Υπέροχη αυτού του είδους η μοναξιά

Ανασαίνω βαθιά ως το είναι μου

Μικρή ανάπαυλα, μια γουλιά ζεστό καφέ

Κοιτάζω έξω πάνω απ’ τα γυαλιά μου

Τα χρώματα λιώνουν και σκουραίνουν

Άρτιο συναίσθημα πίσω απ’ τα μάτια

Στο βάθος του ορίζοντα μου φάνηκε πως… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Ηρακλής βαϊτσαρας στις 3 Νοέμβριος 2009 στις 15:03 — 7 σχόλια

Σύμπαντα Παράλληλα.

Ναι; Με λαμβάνεις;

Ναι;

Ωραία!Η συσκευή μου δείχνει πως δέχτηκες το σήμα!

Λοιπόν,δε χρειάζεται να πανικοβάλεσαι!Ηρέμησε...

Είμαι ο εαυτός σου και σου στέλνω μήνυμα από ένα παράλληλο σύμπαν!

Δεν είναι καταπληκτικό;Πίστεψέ με!

Ξέρω πως μπορεί να σου φαίνεται παράξενο αλλά έτσι είναι!

Μετά απο πειράματα και εξερευνητικές αποστολές σε μια περιστρεφόμενη μαύρη τρύπα και με την πολύτιμη βοήθεια των διαστημικών… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την ekptwtos στις 2 Νοέμβριος 2009 στις 17:00 — 5 σχόλια

Σμίξιμο και σπάσιμο

Κακόηχες λέξεις με

καλαίσθητα χρώματα ανάκατες

αντρόπιαστα καταθέτουν.

Όπλα γίνονται.

Θαμπής Ανυπαρξίας.

Υγρές κυκλοφορούν κι υποδέχονται

ευτυχείς τα ραγίσματα που προκαλούν.

Σμίξιμο και σπάσιμο.Παλιό και νέο.

Προσωρινό και διαχρονικό.

Γερό.Αντέχει στις φθορές.

Τα σκαμπανεβάσματα.

Φοράει πνοές.Κι ικανοποιημένο συνεχίζει.

Να λερώνει.Να πλέκεται.

Να εισπράτει.Να καταπίνει.

Τον χλευασμό.Την εξοικείωση.

Των κοινών… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την M alive s στις 2 Νοέμβριος 2009 στις 12:00 — 10 σχόλια

Ψυχή ... Ψυχές!!!

Ψυχή κλεισμένη σ’ ένα σώμα

θέλεις να βγεις και να πετάξεις,

κι ότι κακό συμβαίνει τώρα

σ’ όλο τον κόσμο να τ’ αλλάξεις.

Ψυχή παλεύεις μέρα νύχτα

την μοναξιά δεν την αντέχεις,

πέφτεις, σηκώνεσαι, λουφάζεις

και όπου δεις ελπίδα τρέχεις.

Ψυχή κοιτάζεις τον καθρέφτη

δεν σου ταιριάζει αυτό το σώμα,

το γκρίζο της ζωής σου θέλεις

να βάψεις πάντα μ’ άλλο χρώμα.

Ψυχές μισές φυλακισμένες

τ’ άλλο μισό τους ψάχνουν… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Γιάννης Πρεβενιός στις 2 Νοέμβριος 2009 στις 10:30 — 7 σχόλια

ΔΕ ΜΟΥ ΦΤΑΙΕΙ ΑΛΛΟΣ ΚΑΝΕΙΣ

ΔΕ ΜΟΥ ΦΤΑΙΕΙ ΑΛΛΟΣ ΚΑΝΕΙΣ

Δε μου φταίει άλλος κανείς,

για το στραβό χαρακτήρα,

μάνα ξέρω με πονείς,

μα πότε ρωτά η μοίρα.

Δε μου φταίει άλλος κανείς,

στο κατήφορο που πήρα,

και σε θεό απομηχανής,

δε του ζήτησα τη χείρα.

Δε μου φταίει άλλος κανείς,

που τα δάκρυα πλημμύρα,

και για να ‘με ειλικρινής,

δε σου άνοιξα τη θύρα.

Δε μου φταίει άλλος κανείς,

για τη λυπημένη λύρα,

και φίλος ή… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Παντελής στις 1 Νοέμβριος 2009 στις 23:30 — 10 σχόλια

Ποιητης μας ο Αισχυλος

Ειμαι μεγαλος ποιητης, πολυ μεγαλος

σ’ ολες τις χωρες τα εργα μου εχουν μεταφραστει

και γινεται παντα μεγαλος σαλος

οταν τα λενε χειλη, γνωστου τραγουδιστη.

Στον δρομο οταν με συναντανε οι διαβατες

με χαιρετανε σχεδον γονυπετεις

θεε μου λενε, εχω αυταπατες,

ή ειναι ο Αισχυλος ο μεγαλος ποιητης;

Οι γυναικες, διχως αστεια,

με θαυμαζουν και σαν αντρα,

στην Αθηνα σε μια πλατεια

μου στησαν και ανδριαντα.

Με μεγαλα γραμματα… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την αισχυλος στις 1 Νοέμβριος 2009 στις 22:02 — 11 σχόλια

Τα καλά γοργά περνάνε

Τελειώσανε οι διακοπές

Τελειώσαν τα ωραία

Ρουτίνα θέλει ο ναργιλές

Και όνειρα λαθραία

Μονότονα οι ώρες μας

Τώρα πια θα περνάνε

Οι νύχτες και οι μέρες μας

Δεν θα χαμογελάνε

Τα καλά γοργά περνάνε

Και οι πίκρες δεν αργούν

Με καημούς να μας κερνάνε

Κι αναμνήσεις που πονούν

Οι διακοπές τελειώσανε

Κι οι όμορφες στιγμές μας

Τα βάσανα αρχίσανε

Να κλέβουν τις χαρές μας

© Copyright, Νικολακάκος… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Nikolakakos Georgios (spartinos) στις 1 Νοέμβριος 2009 στις 20:00 — 9 σχόλια

Ένα «μπάμ»

Τόσα χρόνια

Δεν άλλαξε τίποτα.

Έμειναν όλα

Ίδια.

Καταστάσεις , ιδέες ,

Συναισθήματα

Απείραχτα.

Κι αν άλλαζαν για λίγο

Επανερχόταν

Με απίστευτη ευκολία

Στην αρχική τους θέση.

Για να σιγουρέψουν

Και να φιλοξενήσουν ,

Το ακρωτηριασμένο ,

Κι ήσυχο

Άλλοθι τους.

Παράλληλα δεν άλλαξε,

Κι η πιο άγρια… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την NaTaSsA στις 1 Νοέμβριος 2009 στις 0:20 — 10 σχόλια