Τι να πω για την έρημο!

Άμμος παντού.

Μόνο άμμος, καυτή και φωσφορούχα.

Τι να πω για την θάλασσα!

Αλμύρα και πέλαγος.

Και ο ορίζοντας γραμμή, που στέκει πάντα εκεί

μακρινός και απρόσιτος.



Τι να πώ για τον ουρανό!

Στέκει ακίνητος για πάντα

φυλακισμένος στα μαβιά του.



Πως να πω για τις σκέψεις,

που γυρνάνε πάντα στο ίδιο μέρος.



Για τους φίλους που έφυγαν

τις ψυχές που σώθηκαν.



Ίσως πω για… Συνέχεια

Αχτύπητος βαρύς καφές

στο χέρι το τσιγάρο

μέσ` στο μυαλό μου οι ενοχές

που όλες έρχοντ` απ` το χθές.

Στην μοναξιά στροφάρω.



Μιά ακόμη πίνω ρουφηξιά

απ` τον πικρό καφέ μου

τραβάω την τζούρα μου βαθιά

να φτάσει μέχρι τηνκαρδιά.

Που είσαι εαυτέ μου.



Βλέπω ανθρώπους να περνούν

-τ` αμάξια να κορνάρουν-

την μοναξιά να κυνηγούν

και όλα να τα προσπερνούν

στην θλίψη να μπαρκάρουν.



Μόνος μου μέσ` στην… Συνέχεια

Όταν θα ρθείς μετανιωμένη κάποιο βράδυ

δεν θα μπορέσεις να φωνάξεις στο σκοτάδι.



Όταν θα `ρθείς, σιγά την πόρτα θα μου κρούσεις

τόσο σιγά, που μόνο εσύ θα την ακούσεις.



Μόνη θα κάτσεις όρθια, σκυφτή και λυπημένη

θα στηριχτείς στην `ξώπορτα την κλειδαμπαρωμένη.



Μετά το χέρι σου πάλι θα ξανασφίξεις,

θα δοκιμάσεις -μάταια- την πόρτα να χτυπήσεις.



Δεν θα μπορέσεις! Θα σκιαχτείς πάλι να μου φωνάξεις

δεν θα `χει αέρα, ν` ανασάνεις… Συνέχεια

Πάλι θα φυσήξει ο άνεμος



εκεί που δεν θα περιμένουμε.



Στην άγρια κάψα του Σεπτέμβρη



και του μικρού καλοκαιριού!



Θα δροσίσει τις ψυχές

που λιγωμένες καίγονται.



Κι ύστερα, τα πλοία θα δέσουν στα λιμάνια



σβήνοντας πίσω τις γραμμές, που άφησαν.



Και σύ, σε πορεία τεθλασμένη

τυφλή και κουρσεμένη,



πάντα,



θ` αναζητάς την έξοδο απ` τον ίσιο διάδρομο

που βαδίζεις, χρόνια… Συνέχεια