Ποιητική γωνιά

Της ψυχής μας το στέκι

ΕΡΗΜΟΣ.....

Τι να πω για την έρημο!
Άμμος παντού.
Μόνο άμμος, καυτή και φωσφορούχα.
Τι να πω για την θάλασσα!
Αλμύρα και πέλαγος.
Και ο ορίζοντας γραμμή, που στέκει πάντα εκεί
μακρινός και απρόσιτος.

Τι να πώ για τον ουρανό!
Στέκει ακίνητος για πάντα
φυλακισμένος στα μαβιά του.

Πως να πω για τις σκέψεις,
που γυρνάνε πάντα στο ίδιο μέρος.

Για τους φίλους που έφυγαν
τις ψυχές που σώθηκαν.

Ίσως πω για σένα
δροσερή πηγή του μυαλού
και γάργαρο νερό.
Της καυτής ερήμου σώσμα.
Λύτρωμα του πελάγου.

....για τον Σπήλιο που έφυγε.....

Προβολές: 34

Μου αρέσει

Αυτό αρέσει σε 0 μέλη

Σχόλιο από τον/την agrafos στις 27 Νοέμβριος 2008 στις 17:57: τρυφερο

Σχόλιο από τον/την Nikolakakos Georgios (spartinos) στις 27 Νοέμβριος 2008 στις 20:04: καλο του ταξιδι!!!
καλησπερα Δημητρη

Σχόλιο από τον/την Ειρήνη στις 27 Νοέμβριος 2008 στις 20:22: "Ίσως πω για σένα
δροσερή πηγή του μυαλού
και γάργαρο νερό.
Της καυτής ερήμου σώσμα.
Λύτρωμα του πελάγου."

Πανέμορφο αφιέρωμα Δημήτρη!

Σχόλιο από τον/την ermioni στις 27 Νοέμβριος 2008 στις 20:58: Καλο του ταξιδι!!!
καλησπερα

Σχόλιο από τον/την ONEIRODROMIO στις 27 Νοέμβριος 2008 στις 22:25: Ίσως πω για σένα............

Σχόλιο από τον/την ΠΡΙΓΚΙΠΑΣ στις 28 Νοέμβριος 2008 στις 10:44: Της καυτής ερήμου σώσμα.
Λύτρωμα του πελάγου.
ΑΚΟΥΩ ΚΑΙ ΟΝΕΙΡΕΥΟΜΑΙ!!!!!!!!

Σχόλιο από τον/την Charis στις 1 Δεκέμβριος 2008 στις 20:06: ....για τον Σπήλιο που έφυγε.....
Ιδιαίτερα συγκινητικό, κυρίως για μένα, που συνοδοιπορούσαμε στον λογοτεχνικό χώρο, (ήταν μέλος του Συλλόγου μας), με τον αείμνηστο Σπήλιο.