Στου μεθυσιού.

[ΙΧΝΗΛΑΤΗΣ]

Ανάποδα μου φαίνονται τα γράμματα κι οι λέξεις
θαρρείς με Σλάβική γραφή τα έχουνε γραμένα
απο καθρέφτη φέγγισμα αντικαθρεφτισμένα
άγνωστα λόγια που ρωτούν τί πρέπει να διαλέξεις.

Κι οι ήχοι γίναν βουητά σαν βούκινα σπασμένα
ξεκούρδιστα οκτάχορδα με φάλτσες συγχορδίες.
Σειρήνες μονοφωνικές, πολύβουες χορωδίες
τενόροι με μεγάφωνα, νταούλια τρυπημένα.

Στου μεθυσιού το ζάλισμα, ανάποδα τα βλέπεις
πότε θολά, πότε διπλά, πότε ανακατωμένα
μπροστά σου αυτά που κέρδισες αυτά που είναι χαμένα
στο άδειο κρασοπότηρο στην ερημιά της τσέπης.

Κι οι μουσικοί στα φάλτσα τους ακόμη επιμένουν
παίζουν τραγούδια άγονα και καταιδρωμένα
ποδοπατούν τα όργανα τα μισοτσακισμένα
στου πονεμένου την ψυχή μιά στάλα δεν προσμένουν.

Πιό μοναχός απο ποτέ χωρίς κανέναν γύρω
γεμίζω πάλι με πιοτό το γυάλινο ποτήρι
τσουγρίζω με την πάρτη μου, μου κάνω το χατήρι
να πιώ με μένα συντροφιά έναν ακόμη γύρο.

[ορφανιδης νικος]

πολύ καλό φίλε μου!!!καλησπέρα!!!

[NaTaSsA]

[ONEIRODROMIO]

Εσωψυχο........

[Nikolakakos Georgios (spartinos)]

Καταπληκτικο!!!
γεια σου Δημητρη

[Στιχοπλάστης]

[ermioni]

[Nefeli riga]

Κι οι ηχοι γίναν βουητά σαν βούκινα σπασμένα
Εχώ ακούσει τέτοιους ήχους...
Ζωντανό, ΩΡΑΙΟ!!!!
σε χαιρετώ.