Θυμάσαι Αννα;

[ΙΧΝΗΛΑΤΗΣ]

Θυμάσαι Άννα τους φτωχούς μας δρόμους,
που περπατούσαμε πατώντας πέτρα - πέτρα;
κι ανάμεσα χαράζαμε τα ονόματά μας
να ψάξουμε - θυμάσε;- τις μορφές μας.

Θυμάσαι Άννα τους φτωχούς καιρούς
και τα εκατόφυλλα τριαντάφυλλα
που `θελες πάντα να κρατήσεις;

Πές πως θυμάσαι Άννα,
Όλα τα σχέδια που κάναμε στα βράχια!
Εσύ σφυρί και γω καρφί.
Γραμμούλες και σπινθήρες.

Πώς δεν θυμάσαι Άννα
αυτή μου την αγάπη που σου έπλασα.
Την άδολη την παιδική.
Και τώρα κλαίς μονάχη!

Το δάκρυ σου λεμόνι που `σταξε
στις σάρκινης ψυχής μου το κοχύλι.
Το είδες Άννα;
Για σένα ζώ.

[Παντελής]

έτσι είναι ο έρωτας μικρό αγγελούδι.

 

καλημέρα και να αγαπιόσαστε.

[Βαιος Μεταξογιεννης]

Οι πιο ωραίες ιστορίες αγάπης είναι αυτές που δεν είχαμε το χρόνο να τις ζήσουμε.

Claude Lelouch, 1937-, Γάλλος σκηνοθέτης

[Ειρήνη]

Αποκλείεται να μην θυμάται αν χαράζεις τέτοια λόγια!!!

[Τάσος Π. Δασκαλάκης]

.

Ωραίο !!!!!!