*

Το κύμα πυρωνόταν απ` το φως ,

στην άγονη γραμμή του παραδείσου ,

κι αν σε φοβίζει τουτη η νύχτα κι ο αχός ,

από το μεσιανό κατάρτι μου κρατήσου .



Φύκια , που `πλεξε γάσα ο αφρός ,

τιάρα θα φορέσω στα μαλλιά σου ,

και με κοράλλια που στολίζουν τον βυθό ,

ναό θα χτίσω να φυλάς τα όνειρά σου .



Άρτεμη , της ψυχής μου ομορφιά ,

πάντα παράλογα θ`ακους ότι σου λέω ,

αλλόκοτος κι αν είναι ο καιρός ,

δεν με φοβίζει ,…

*

Όνειρα  πλάθει  στο  μυαλό  γιά  μπλέ  γοργόνες

καθώς  με  τέχνη  συρματόγασες  ματίζει, 

κι  αν  τα  μαλλιά  του  γκρίζαραν  σκληροί  χειμώνες

ο  Αποστόλης ... στα  καράβια  του  αρμενίζει.

Του  βαπορίσιου  μεροκάματου  εργάτης

ναύτης  ταγμένος  στη  σκουριά  και  στον  αγώνα,

ένας  λοστρόμος  γεννημένος  ναυτεργάτης

που  γιά  τα  δίκια  πάλεψε  μισό  αιώνα.

Να  γνωριστούμε  θέλησε  κάποτε  η …

*

Πήρα πινέλα και βρώμικη παλέτα

να βάψω κόκκινες τις φαύλες εποχές …

ότι μου έκλεβε τις όμορφες στιγμές

να χρωματίσω της ψυχής τα μανιφέστα.



Σε μπλε καμβά με την αλμύρα ποτισμένο

της αλισάχνης πέπλο διάφανο θαμπό …

σ` ένα ντουβάρι μουχλιασμένο και υγρό

με μία πρόκα σκουριασμένη καρφωμένο.



Νεκρή εικόνα που στις θύμησες στοιχειώνει

ωχρή ανάμνηση που `καψε η φωτιά …

αφιόνι που έχυσε με λύσσα μια οχιά

στρεβλό γρανάζι που…

*

Στα τέσσερα του ορίζοντα σημεία ...

χρόνους ταξίδεψα, πίσω για να συνάξω ...

ότι σε μια στιγμή οργής κι απόγνωσης ...

σπονδή προσέφερα στους τέσσερεις άνεμους ...



Τους φόβους μου ... στην Τραμουντάνα ...για να τους παγώσει ...

τους εφιάλτες μου ... στον Σορόκο ... να τους βαφτίσει με άλμη ...

τις ενοχές μου ... στον Ζέφυρο ... για να τις εξαγνίσει ...

το όραμά μου ... στον Απηλιώτη ... να τον μυρώνει κάθε χάραμα ...



«Χίλια ...…