δεν ξερω εαν αυτο που ζω μπορω να το ελεγξω

δεν ξερω εαν σκεφτομε το μελλον

δεν ξερω εαν υπαρχει μελλον

δεν ξερω εαν υπαρχει ελπιδα και που να την βρω

δεν ξερω εαν πρεπει να ελπιζω

δεν ξερω εαν υπαρχει λυση

και αν υπαρχει που και πως θα την βρω

ενα πραγμα μονο ξερω

οτι υπαρχω οτι ζω

οτι αναπνεω

οτι και αν αυτο μου λεει

οτι και αν αυτο με οδηγει

οτι και αν αυτο μου δειχνει εναν δρομο

μια…

Στο κρυο τζαμι πλησιασα το προσωπο μου

η ζεστή ανασα μου θολωσε τις εικονες

ελαφρως με το μανίκι μου,σκουπιζοντας τίς φανέρωσα

η βροχη εξω εγλειφε το τζαμι

δικους της ηχους δημιουργούσε

ένα ρίγος ψύχους με διαπερασε

ο χειμώνας ηρθε και με αγγιξε θαρρώ

στην θυμηση μου ηρθε η ύπαρξη ενος παλτού απο χοντρο κασμίρη,

ακριβό δωρο απο φίλο παιδικό

τελευταία φορά δεν θυμόμουν πότε το φόρεσα

μα τωρα το κουρασμένο σωμα μου…

 Σε ενα σκοτεινο δωματιο το φως ανυπαρκτο

της ψυχης το διακοπτη ανουσια  αναζητουσα

το φως να ξεχυθει,

το σκοταδι να χαθει σε μια στιγμη

ποσο μισησα το σκοταδι

ποσο μισησα την σκοτεινη ζωη

ποσο λαχταρισα το φως

ποσο ικετεψα να το βρω

τιποτε δεν ειχα μεσα μου

ουτε  ζωη

ουτε  γελιο

ουτε  χαρα

ουτε  ελπιδα  

στο σκοτεινο δωματιο

το  ΦΩΣ μεσα μου με πλημμυρισε

ειχα…

ειμουν πολυ δεμενος με την μητερα μου

παει καιρος που εχάθη, και ειμαι βυθισμενος σε σκεψεις και αναμνησεις,

φωτογραφιες, περιέργως απέφυγα να βαλω στο σπιτι

τιποτα δεν ηθελα να μου θυμιζη το χαρουμενο παρελθόν ,το θλιβερό παρόν

τιποτα να μου φερνη , την μητέρα μπρός στα μάτια μου 

να μήν μπορει να μου μιλησει, να μην ακουω την φωνή της

ακόμα και τα όνειρα τα έσβηνα , λησμονιά επιζητούσα

οχι δεν το ηθελα αλλά το επραττα εβρισκα…

Το παλαιο σπιτι μας  προσφυγικο με κεραμιδια και χοντρο σοβα απο ασβεστη

δεν υπηρχε πια, κατεδαφίσθει και εχτίσθει νεα οικια απο μπετον

στην θυμηση μου, με εντονο τροπο ομως  ξανάρθε

αιτια η κολωνα, ακριβως απεναντι απο το σπιτι ,οπου επαιζα μικρος ,πολυ μικρος

καιρο, χροννια ολοκληρα, ειχα να επισκεφθω το πατρικο  μου σπιτι

στεκομουν και το φανταζομουν πως ηταν παλια πριν κατεδαφισθεί

αχνες εικονες στην αρχη, πιο εντονες μετα, η θυμηση…