Η ζωγραφια στην κολώνα

[γιωργος ιακωβου]

Το παλαιο σπιτι μας  προσφυγικο με κεραμιδια και χοντρο σοβα απο ασβεστη

δεν υπηρχε πια, κατεδαφίσθει και εχτίσθει νεα οικια απο μπετον

στην θυμηση μου, με εντονο τροπο ομως  ξανάρθε

αιτια η κολωνα, ακριβως απεναντι απο το σπιτι ,οπου επαιζα μικρος ,πολυ μικρος

καιρο, χροννια ολοκληρα, ειχα να επισκεφθω το πατρικο  μου σπιτι

στεκομουν και το φανταζομουν πως ηταν παλια πριν κατεδαφισθεί

αχνες εικονες στην αρχη, πιο εντονες μετα, η θυμηση μεγαλωνε

πισω πολλα χροννια θαρρω 38 η κολωνα εμπρος μου ,με γύρισε

ενα μικρο σχεδιο λαδομπογιας ,μικρος  καθώς ειχα ζωγραφιση

παραξενα  αναρωτιομουν ακομα εκει στεκοταν τον χρονο θαρρω ειχε νικηση

μητε αγερας μητε βροχη μητε ηλιος μητε κρυο το εσβησαν

ακομα εκει στεκοταν, απο το παιδικο χερακι μου φτιαγμενο

και εγω εκει στεκομουν αντρας πια, το σχεδιο κοιτουσα τοσο απλο

ενα τριγωνο πανω σε σε δυο ροδες σιγουρα αμαξι το φανταζομουν τοτε

ποιος ξερει; η παιδική  φαντασια

εγω πιά αλλαξα, το σπιτι αλλαξε, η γειτονια οπως ηταν εχάθη, οι ανθρωποι

οι παλαιοι που γνωριζα εχαθηκαν στου χρονου την δίνη,και του θανάτου

μα η παιδική ζωγραφια στην κολωνα ηταν εκει και απλά την κοιτούσα!!!!!