Η γλώσσα περισπούδαστη συχνάζει στα σαλόνια

το ποίημα στέκει στη γραμμή προσμένει το βραβείο

ο δάσκαλος επίσημος γραβάτα και κουστούμι 

και το παιδί μισή σταλιά κρυμμένο στο θρανίο



Τα γράμματα ,τα άρματα σκώνει ο λαός κεφάλι

έτσι είπε ο Ερνέστο στα βουνά φυλάτε τα βιβλία

άμα σου το έχει η καρδιά αητός γίνεται ο σπίνος

γίνεται ο γέρος αστραπή και οι…

Προχωρείς μένα αδιάφορο βλέμμα

σένα κόσμο  βουτηγμένο στο ψέμα

πλησιάζεις στο σπίτι νυχτώνει

και η πόρτα αμέσως κλειδώνει

Ο ζητιάνος σου κτυπάει την πόρτα

εσύ κρύβεσαι και σβήνεις τα φώτα

απ’τις  γρίλιες κοιτάς και τρομάζεις

βλέπεις μια μορφή που της μοιάζεις

Και φοβάσαι πως έρχεται η μέρα

που τον ίδιο θα αναπνέεις αέρα

περιμένεις να έρθει η σειρά σου

όπως διατάξουνε τα αφεντικά σου

Σαν τρελή η καρδιά σου…