Ο Ασβέστης κάτασπρος συνέπραττε με τις ηλιακές ακτίνες

διαχέοντας στην ατμόσφαιρα το φανταχτερό φως του ηλίου

Τα άνθη συνηγορούσαν στην φαντασμαγορία

περιλούζοντας τον αγέρα με το ευωδιαστό νέκταρ τους 

Ένας παράδεισος... με σάρκα και οστά.

Κατα Ματθαιον



(ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ 23)

27 Αλίμονο σ’ εσάς, γραμματείς και Φαρισαίοι υποκριτές, γιατί μοιάζετε με τάφους ασβεστωμένους, οι οποίοι απέξω βέβαια φαίνονται ωραίοι, αλλά από μέσα είναι γεμάτοι…

Περπατούσαν ολόγυμνοι από μπροστά μου, 

γύρισα το κεφάλι μου από την άλλη.

Ένας ξέκοψε και κοντοστάθηκε για λίγο ,

κάτι κρατούσε στα χέρια του δεν τολμούσα να κοιτάξω.

Πάρτο μου είπε το χρειάζεσαι να καλύψεις την ψυχή σου.

Το έπιασα στα χέρια διστακτικά. Φεύγοντας τον άκουσα να ψιθυρίζει 

αν δεν θέλεις να δεις την δυστυχία κλείσε τα μάτια σου να ξέρεις όμως

ότι εξακολουθεί να υπάρχει. 

Απομακρύνθηκα ιδρωμένος. 

Το πρώτο πράγμα που έκανα όταν ένοιωσα…

 

Είναι ο καθρέπτης που γοργά κρυφοκοιτάς

σαν αντικρίσεις μες τη γύμνια το κορμί σου

μέσα στα ρούχα σου νοιώθεις ασφάλεια χαμογελάς

φύλο συκής αυτό που κρύβει την ψυχή σου

Όταν ολόγυμνοι περνούν από μπροστά σου

κλείνεις τα μάτια σου αμέσως κοκκινίζεις

και αν είναι ελεύθερη στη θέα σου η καρδιά τους

είναι η ντροπή σου αυτό που βλέπεις και δακρύζεις

Χαρταετοί που δε θα δούνε ουρανό

είναι ο σπάγκος που κρατάς στα δυο σου χέρια

αποκομμένοι οι…