Θα ποτίσω τη γή μου

μ'ένα δάκρυ στερνό

με οδηγό τη φυγή μου

και την άγια πληγή μου

το αντίο θα πώ...



Σε μι'άγάπη κλεισμένη

σε σκοτάδια υγρά

με το χτές διχασμένη

μια ζωή δικασμένη

στης ψυχής την πυρά...



Το λυγμό μου θ'αφήσω

στο στενό της κελί

λόγια μάγια θα λύσω

σκέψεις πλάνες να σβήσω

της καρδιάς τα γιατί...



Κι ας κοπώ κι ας ματώσω

στο αντίο μου αυτό

δεν έχω άλλα να δώσω

τι άλλο πια να… Συνέχεια

Παράξενο παιδί με βλέμμα χαραγμένο

τραγούδι λυπημένο

το πρώτο σου φιλί...

Το δεύτερο, κρασί, στα χείλη τα κλαμμένα

γνωστά γίναν τα ξένα

σε μια αναπνοή...



Φάνηκε η φυλακή στο χάδι το δειλό σου

και στο χαμόγελό σου

πίκρα παλιάς πληγής...

Στα λόγια στις σιωπές του φόβου ο καθρέφτης

και για τους δυό μας κλέφτης

αθώας μας στιγμής...



Αράξαμε μαζί στου πόθου το λιμάνι

εκεί που ο νούς τα χάνει

κι η σάρκα… Συνέχεια

Σκαρφάλωνε το κύμα στο λιμάνι

αρμύρα είχε νοτίσει τη ματιά

πιο πίσω μια αγάπη είχε πεθάνει

στου φρέσκου φθινοπώρου τα σκαλιά...



Το κόκκινο καράβι είχε λύσει

τους κάβους για τη μαύρη επιστροφή

το δάκρυ που αρνιόταν να κυλήσει

σαν κόμπος στο λαιμό είχε δεθεί...



Τα μαύρα του γυαλιά είχε φορέσει

το ψέμμα που είχε ανάγκη να κρυφτεί

αλήθεια σε ποιό βλέμμα να χωρέσει

στ'ασήμαντα βολεύτηκε κι αυτή...



Στο ίδιο το λιμάνι είχε… Συνέχεια

Ολοι μου λένε είσαι γκρεμός

Όλα σε σένα ο εχθρός ο ανελέητος χαμός

Κι όμως το είναι μου σπαράζει που δεν σ’έχω…



Ολοι φωνάζουν μακριά

Από την ψεύτικη γητειά την αγκαλιά σου

Κι όμως η σκέψη μου φωνάζει τ’όνομά σου



Όλα σε σένα νοσηρά

Ανήλιαγα λημέρια όσα μου τάζεις

Κι όμως εκεί θέλω να μπώ να με κοιτάζεις



Όλα για σένα ένα μη

Μια απαγόρευση αυστηρή η ύπαρξή σου

Όμως σκοτώνομαι για μια στιγμή μαζί σου…



Το αδιέξοδο… Συνέχεια