Ποιητική γωνιά

Της ψυχής μας το στέκι

Wibertal Blues ...

Ο καφές μου ζεστός στο φλυτζάνι ,

σφάλμα μόνιμο η γυροπυξίδα ,

παλιός ντόκος σε κάποιο λιμάνι ,

παγωμένα τα μάτια σου είδα …

Κάποιες λέξεις μπορώ και διαβάζω

στων χειλιών σου την πέτρινη άκρη ,

τ` όνομα μου στο έντυπο βάζω …

μία σφραγίδα , χωρίς ένα δάκρυ .

Ξημερώματα στην Ταρραγκόνα

στο μυαλό δεν μπορεί να χωρέσει ,

το στερνό σου να δείνεις αγώνα

πριν το σώμα σου άψυχο πέσει .

Ταξιδεύεις προς την Ινδονησία ,

με παρέα σου μόνο τους γλάρους ,

σ`ένα στίγμα χωρίς σημασία …

δεν χρειάζεσαι πλέον τους φάρους .

* * *

« … σάπια φορτία και σκουριασμένα τα καταστρώματα ,

παλιοί μπουλμέδες που μας φυλάκισαν τον αέρα ,

και μεις τριγύρω σου , μοιάζαμε κέρινα ομοιώματα ,

στο ημερολόγιο σελίδα γύρισα , … άλλη μιά μέρα … » .

Ναι , έτσι απλά έφυγε ο Wibertal , μέσα σε μια στιγμή . Σαν πουλί ….

Σαν το μικρό πουλί που σκιάχτηκε στην αίσθηση του κυνηγού και βιάστηκε ν` αλλάξει κλωνάρι , έτσι και κείνος , πέρασε με μιάς απ` τη ζωή στο θάνατο . Η μήπως τάχα , συνέβη το αντίθετο και πέρασε από τον θάνατο στην ζωή ; Μήπως …; Ποιος τάχα μπορεί να γνωρίζει στα σίγουρα ; ...

Τότε έγινε σιωπή . H αμηχανία που της κυρίευσε , σε συνδυασμό με το έντονο σοκ μας ακινητοποίησαν στην θέση της λες και είμασταν παράλυτοι, κόβοντας μας κυριολεκτικά τα γόνατα και την μιλιά .

Στεκόμουν τώρα το ίδιο παγωμένος και ανέκφραστος όπως κι εκείνος , άφωνος …, νοιώθοντας ένα ρίγος στη ραχοκοκκαλιά μου . Η έκφραση στα μάτια των υπολοίπων μαρτυρούσε ότι το ίδιο αισθάνονταν και εκείνοι . Το κρύο χνώτο του θανάτου διάχυτο παντού , πλημμύριζε την καμπίνα και άγγιζε τις ψυχές της .

Αναμεσά μας σιωπηλός παρέστεκε ο Μαλαίκατ , που αν και αόρατος μπορούσες να νοιώσεις την σεπτή παρουσία του . Πειθαρχημένα περίμενε τη ώρα του , για να εκτελέσει το προαιώνιο καθήκον του . Είναι , κατά το κοράνι , ο ψυχοπομπός άγγελος - κάτι σαν τον Γαβριήλ – και υπεύθυνος για την φύλαξη της ψυχής του καθενός έως και την στιγμή της τελικής κρίσης από τον Αλλάχ …

* * *

Η ιστορία του Γουίμπερταλ είναι αληθινή ...

Αλήθεια , πόσα καλοκαίρια πέρασαν , θυμάσαι άραγε ;

Tarragona / Spain . 11^th July 2007

Προβολές: 136

Μου αρέσει

Αυτό αρέσει σε 5 μέλη

Σχόλιο από τον/την ANNINOΣ ΓΙΑΝΝΗΣ στις 27 Αύγουστος 2011 στις 20:02: *

Καλό Σαββατόβραδο σε όλη την όμορφη παρέα μας ...

Σχόλιο από τον/την Ειρήνη στις 27 Αύγουστος 2011 στις 22:59: Κάποιες λέξεις μπορώ και διαβάζω

στων χειλιών σου την πέτρινη άκρη ,

τ` όνομα μου στο έντυπο βάζω …

μία σφραγίδα , χωρίς ένα δάκρυ

Με σγραγίδα Γιάννη, τη δικά σου!!!!

Επίσης καλό Σαββατόβραδο και καλή Κυριακή!

Σχόλιο από τον/την Βασίλης Ασπρογειάτης στις 27 Αύγουστος 2011 στις 23:40: Θαυμάσιο Γιάννη

και εξαιρετικά συγκινητικό!!!!!!!!!!!!!!

Είσαι άνθρωπος,

με τρομερές εμπειρίες!!!!!!!!!!!

Καλό ξημέρωμα Γιάννη...

Σχόλιο από τον/την Nikolakakos Georgios (spartinos) στις 28 Αύγουστος 2011 στις 7:34: Θαυμασιο!!!

καλημερα

Σχόλιο από τον/την Κωνσταντίνος Μαλάμος στις 28 Αύγουστος 2011 στις 12:14: Εκπληκτικό ...............!!!!!!!!!!!!!!!!

Την Καλημέρα μου !!!!!!!!!!!!!!!!

Σχόλιο από τον/την Παντελής στις 28 Αύγουστος 2011 στις 13:23: η αλμύρα σημαδεύει κορμιά και ψυχές,

έχετε κάτι από τον Οδυσσέα.

καλά ταξίδια και καλά νέα Γιάννη.