Ποιητική γωνιά

Της ψυχής μας το στέκι

Πάλι ξημέρωσε

Ένα ακόμα βράδυ σκοτείνιασε τις σκέψεις
Με χαμόγελο ψιθύρισε και σήμερα θ'αντέξεις
Γιόρτασε την απόγνωση και μ'έβαλε στην άκρη
Έβρεχε και λουζόταν με το κάθε δάκρυ

Έκρυψε το κλάμα με μαύρο πέπλο,βαρύ
να πιστέψω πως αν δε φαίνεται,έχει χαθεί.
επένδυσε τη νύχτα μουσικά με τόσα ουρλιαχτά,
όσα ποτέ δε θα'διωχναν χιλιάδες φυλαχτά.

Έστησε έναν ερωτικό χορό με λαγνία
και το κάθε αμάρτημα,συνόδευε η ειρωνεία.
Τραγική και ποτισμένη λαιμαργεία με κοιτούσε
ενώ ο μόνος θεατής παρακολουθούσε

Ένας καθρέφτης αριστοτεχνικά κρεμασμένος.
Αυστηρός κριτής και φανερά εκνευρισμένος
Έδειχνε πολλά,όμως τίποτα δεν έδωσε
κι έτσι,σαν διάλειμμα μικρό,πάλι...ξημέρωσε.

Προβολές: 64

Μου αρέσει

Αυτό αρέσει σε 0 μέλη

Σχόλιο από τον/την stixomanis στις 24 Ιανουάριος 2010 στις 22:41: υπεροχο!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

Σχόλιο από τον/την ΙΣΙΔΩΡΟΣ ΚΑΡΔΕΡΙΝΗΣ στις 24 Ιανουάριος 2010 στις 22:43: Υπέροχο!

Καλησπέρα.

Σχόλιο από τον/την morsecode στις 24 Ιανουάριος 2010 στις 23:31

Σχόλιο από τον/την Κατερίνα στις 25 Ιανουάριος 2010 στις 1:08: πετυχημένο κι όμορφο!!!

Σχόλιο από τον/την Ειρήνη στις 25 Ιανουάριος 2010 στις 1:34: Ένας καθρέφτης αριστοτεχνικά κρεμασμένος.
Αυστηρός κριτής και φανερά εκνευρισμένος

Ο πιο αυστηρός κριτής ο εαυτός....
Πολύ-πολύ ωραίο!!!

Σχόλιο από τον/την Γιάννης Ποταμιάνος στις 27 Ιανουάριος 2010 στις 0:09: Πολύ ωραίο και δυνατό!!!!
Καλό βράδυ

Σχόλιο από τον/την ANNINOΣ ΓΙΑΝΝΗΣ στις 27 Ιανουάριος 2010 στις 9:05: *

Ένας καθρέφτης αριστοτεχνικά κρεμασμένος.
Αυστηρός κριτής και φανερά εκνευρισμένος
Έδειχνε πολλά,όμως τίποτα δεν έδωσε
κι έτσι,σαν διάλειμμα μικρό,πάλι...ξημέρωσε ...

Στάθηκα μπρος τον εαυτό μου δικαστής
με ύφος βλοσυρό και οργισμένος
κι όταν στα μάτια κοιταχτήκαμε ξανά
τότε τον ρώτησα ... προς τι το μένος ...

Ο λόγος σου εύωσμος και η γραφή σου παραπέμπει σε ψυχικές περιοχές ανθισμένες ...

Καλημέρα ...