Ποιητική γωνιά

Της ψυχής μας το στέκι

Ο επικήδειος μιας πόρνης …

*
Την αρετή σου ψάχνεις μα προδίδεσαι
στης πρέζας την χαρμάνα βουτηγμένη ,
με δουλοπρέπεια να σέρνεσαι χαμένη
στους φαύλους εραστές σαν παραδίνεσαι .

Μιά κιβωτός που διάλεξε να μπει το φως
από τις γρίλλιες σκονισμένου παραθύρου ,
έτσι γεννήθηκες ... στην μήτρα του απείρου
του αληθινού και του ωραίου ουραγός .

Σε φθόνησε ο ευνούχος που σε βάφτισε
σταλαγματιές από λουλά μεταλαβαίνεις ,
κάνοντας έργα , διχως να ... καταλαβαίνεις
το γάλα σου το ειμαρμένο λάκτισε .

Κάποιοι απόκληροι , της σκέψης εκδορείς
σε παραδώσανε στον δήμιο σφαχτάρι ,
ξέπνοη `πόμενες ... σαν ήρωα κουφάρι
κατάματα το πεπρωμένο να θωρρείς .

Λαθραία πάντα ... κλοπιμαία η χαρά
παλεύεις άνισα με κείνη την κατάρα ,
ο κλήρος σου `λαχε νάσαι κόρη σε φάρα
που σκύλα γέννησε με αετού φτερά

Στην ιστορία μιά τυχαία αυλακιά
χατζούμη άροτρο όργωνε την ψυχή σου ,
διαμελήζοντας την παιδική ευχή σου
τις αμαρτίες σου ονόμασες προικιά .

Κοινή σε φώναζαν νεκροί και ζωντανοί
κι ας ζούσε μέσα στην καρδιά η παρθενιά σου ,
είχαν το χρώμα της ερήμου τα μαλλιά σου
κι ήταν το γέλιο σου εικόνα αυγινή .

Το πέταγμά σου , μαύρη πτήση στο κενό
φυματική σε σκοτεινό ιερατείο ,
ήταν τα χρόνια σου μονάχα εικοσιδύο
γυμνό κι αστόλιστο το μπούστο το φτενό .

Σε στοιχειωμένες , δίχως χρώμα οροφές
πόλεμο έδινες ... νικώντας την σκιά σου ,
φίδια τυλίγονταν στο σώμα τα μαλλιά σου
ωχρές παρέρχονταν οι φαύλες εποχές .

Στου ξεπεσμού σου την αφόρητη ντροπή
σα βδέλλα `ρχότανε κρυφά να φαρμακώσει ,
να κερματίσει και να αποδυναμώσει
κάθε αντίσταση … της κόκας το φιλί .

Στριφτά τσιγάρα με καπνά μαροκινά
παρακαλάς γιά ένα άγγιγμα της μάνας ,
θανάτου άρωμα , οσμή μαριχουάνας
μόλις βραδυάζει το ταξίδι ξεκινά .

Στων πεπραγμένων την ορμή αιμορραγείς
χαρακωμένες στο κορμί σου οι ημέρες ,
συντρίμια σκόρπια στης απόλαυσης τις ξέρες
των χίλιων φεγγαριών το φως αναπολείς .

Στου όμπιου την κολασμένη έκσταση
σκυφτή βυζαίνεις ασιάτικο αφιόνι ,
το κύτταρό σου με αναίδεια αλώνει
δίνοντας στην κενή ζωή σου έμφαση .

Με της ελπίδας το καντήλι σου σβηστό
νύφη του δαίμονα στην κόλαση ταγμένη ,
χαοτική ... με ηθική καθημαγμένη
σ` ένα πορνείο περιμένεις τον Χριστό .

Πάνω σε λαμπερές και καφετιές γραμμές
διαδρομές χαοτικές ο νους υφαίνει ,
ο διχασμός το ρυπαρό σου χθες ξεπλένει
στις κοκαΐνης τις λευκές οροσειρές .

Τ` ανήλιαγό σου ... ποθητό , στητό κορμί
δεν είχε ανάγκη από μύρο και φτιασίδια ,
τώρα στα έσχατα και στα αποκαΐδια
γροθιά χτυπάει στο μαχαίρι με ορμή .

Γυμνή ασκήτεψες δεκαετίες τρεις
σε βάθρο άλυκο σου στήσαν ανδρειάντα ,
με τέλι σ` έδεσαν και τρίχινο ιμάντα
γενειές σε πόθησαν ... αισίως δεκατρείς .

Σε μύριες κούρνιασες φευγάτες αγγαλιές
σπέρματα χύθηκαν καυτά στα σωθικά σου ,
μα κείνο που `κρυβες βαθειά μες την καρδιά σου
ήτανε μύρο από χίλιες πασχαλιές .

Ζητιάνα ... αόματη , προσεύχεσαι γυμνή
σε ατραπούς παραπατάς ερινυώδεις ,
φίλοι σου ήταν ο Ιησούς και ο Ηρώδης
με θαυμασμό και δέος ... το χαός σε εξυμνεί .

Στα βορινά παράλια της Αφρικής …
τρέχεις γυμνόστηθη στις όχθες του Βοσπόρου ,
στης παπαρούνας … στο ταξίδεμα του σπόρου
εκστασιάζεσαι ... το φως πολιορκείς .

Θυμάμαι ήτανε του Πάσχα Κυριακή
σακάτης ήλιος , ρούχα γιορτινά φορούσε ,
όσο κι αν σπάραζε η ψυχή κι αν προσπαθούσε
βαραθρονότανε `κείνη η ιαχή .

Περιπλανόμενος σε μαύρη καταχνιά
κάπου στο Κάϊρο ... θε νάτανε Φλεβάρης ,
μούπες δειλά ... ο θεριστής κι ο αλωνάρης
να μέβρουν θέλω σε αγγέλων γειτονιά .

Στα μέρη του Ισλάμ κάθε που βρίσκομαι
κάτι στα μέσα μου λειώνει τα σωθικά μου ,
σκίζει τη σάρκα μου ... πατάει τα ιερά μου
στης ιστορίας την κλεψύδρα αναλίσκομαι .

Του πόθου ιέρια ...του έρωτα θεά
βρέθηκα μέσα σου μιά νύχτα του Χειμώνα ,
με κείνη την κρυφή του νου κρυψώνα
με τρόπο μυστικό επικοινώνησα .

Στην κολυμπήθρα σου ήρθα να βαφτιστώ
ένας αιώνιος δεσμώτης του μοιραίου ,
υιός χωλός ... προσκηνητής του Ναζωραίου
στο αναπόφευκτο γυμνός να βυθιστώ .

Χωρίς να θέλω έκανα μιά προσευχή
δεν ξέρω αν θάπρεπε να σπάσω την σφραγίδα ,
μα λέω ότι σε κυκλώνα καταιγίδα
στον κόρφο σου έκλαψα ... σαν μάνα κι αδελφή .

Κι όλοι θα πουνε σαν σιγίσει ο αχός
λόγους πικρόχωλους ... το ρέκβιεμ μιας πόρνης ,
κι όταν εισπράξει τους δασμούς του ο τελώνης
θα καταπιεί το όραμα ... μαύρος καπνός .

Μιά γκρίζα νύχτα ... ξεδοντιάρα ... σκοτεινή
σαν φάρος έλαμψε αραβικό χατζάρι ,
κι ήρθε στο άτι του το μαύρο να σε πάρει
παρθένος πρίγκηπας ... εσένα τη φτηνή .

Αντικαθρέφτισμα ατόφιου ασημιού
η πούλια σ` έκλαψε και ο αποσπερίτης ,
θυσία ζώσα στον βωμό της Αφροδίτης
σαν η μορφή σου πήρε όψη αγριμιού .

Μόνη και άκλαφτη στο φως αναχωρείς
και χαυνωμένη τον Αχέροντα διαβαίνεις ,
στην όχθη αντίπερα σε δράκο ανεβαίνεις
αφού δεν βρίσκεται να σε υποδεχθεί κανείς .

<>

Ο επικήδειος αυτός πρόκειται ουσιαστικά γιά μία έμμετρη ωδή ... ένα βιωματικό "φόρο τιμής" θα τολμούσα να πώ ... στις "ψυχούλες" των λιμανιών ...
*
Γνώρισα πολλά αξιόλογα άτομα σε χαμαιτυπεία, καταγώγια και μέρη όπου συχνάζουν οι κοινωνικοί παρείες ...
*
Το όλον γράφτηκε κυριολεκτικά με μία ανάσα ... καθ οδόν από Αθήνα προς Κάιρο ... πηγαίνοντας να ναυτολογηθώ στο M/V ELVER ...
*
Τρίτη 3 Φεβρουαρίου 2010 <> 2100

Προβολές: 479

Μου αρέσει

Αυτό αρέσει σε 11 μέλη

Σχόλιο από τον/την ΟΔΥΣΣΕΑΣ Δ. στις 9 Μάρτιος 2012 στις 8:38: Δέξου την ταπεινή μου άποψη που ίσως και να λανθάνει: Πολύ "επιδεικτική" γλώσσα για ένα τόσο μεγάλο ποίημα και για ένα τέτοιο θέμα που από μόνο του έχει δυναμική. Κάπου στη μέση θα άγγιζες την τελειότητα. Παραμένει όμως πάντα ένα εξαιρετικό ποίημα που προβλήματίζει και ταξιδεύει την καρδιά και το νού μας. Συγχαρητήρια.

Σχόλιο από τον/την Ι στις 9 Μάρτιος 2012 στις 22:55: «Το όλον γράφτηκε κυριολεκτικά με μία ανάσα ... καθ οδόν από Αθήνα προς Κάιρο», λες.

Και είναι σαν να ήπιες ¨άσπρο πάτο¨ , ένα μπουκάλι Επικήδειο ολόκληρο καπετάνιε.

Μέθυσα μαζί σου, διαβάζοντάς σε.

Μέθυσα γλυκά και ξύπνησε με hangover η Λογική την επόμενη στιγμή.

Μπράβο και σε θαυμάζω. Καλά ταξίδια να έχεις, σε κάθε Θάλασσα!

Σχόλιο από τον/την ANNINOΣ ΓΙΑΝΝΗΣ στις 10 Μάρτιος 2012 στις 9:04: *

Σας ευχαριστώ πολύ ειλικρινά γιά το εύωσμο στίγμα σας ..

.

Καλό Σαββατοκύριακο !

Σχόλιο από τον/την Βασίλης Ασπρογειάτης στις 10 Μάρτιος 2012 στις 14:34: Καλέ μου φίλε Γιάννη

Καλως σε ξαναβρίσκω!!!!!!!!!!!!!!!

Σχόλιο από τον/την Αριάδνη Μεσογείτη στις 10 Μάρτιος 2012 στις 14:50: Έχεις τον απόλυτο θαυμασμό μου... Το ποίημά σου με καθήλωσε. Άλλο τόσο να ήταν, δεν θά'παιρνα τα μάτια μου από πάνω του... όπως και όλα τα άλλα σου που έχω διαβάσει βέβαια.

Σχόλιο από τον/την ΧΡΗΣΤΟΣ ΑΘΑΝΑΣΟΠΟΥΛΟΣ στις 10 Μάρτιος 2012 στις 21:16: Καλά ταξίδια καπετάν ποιητή!!!!

Σχόλιο από τον/την Nefeli riga στις 10 Μάρτιος 2012 στις 23:07: Το διάβασα και το ξαναδιάβασα.. ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΤΙΚΌ....

Εύχομαι καλά σου ταξίδια

Σχόλιο από τον/την ANNINOΣ ΓΙΑΝΝΗΣ στις 10 Μάρτιος 2012 στις 23:52: *

Έχοντας συναναστραφεί πολλές "Κυρίες" με Κάπα κεφαλαίο σε χαμαιτυπεία και μπέσα όση μαζεύουν δέκα σύγχρονοι "μοντέρνοι μάγκες" ένοιωσα πηγαία να αναβλύζει η ωδή αυτή, ως ύστατος φόρος τιμής στη ανώνυμη εφήμερη, περιστασιακή συντροφιά μας, στη γυναίκα σύντροφο, μάνα, αδελφή, και ερωμένη μας ...

Σχόλιο από τον/την Katia στις 11 Μάρτιος 2012 στις 3:35: ΥΠΕΡΟΧΟ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

Γιαννη να 'σαι καλα να ταξιδευεις ... να ταξιδευεις να γραφεις!!!