Μάνα νεκρή

[Γεωργαράς Νικόλαος]

Μετά από χρόνια αναπολώ και μια μορφή θυμάμαι,
μία μορφή που χάθηκε για πάντα απ’τη ζωή μου.

Το κλάμα έγινε ηχώ στ’αυτιά τα παιδικά μου,
και η ηχώ ανάμνηση, που στάζει πότε πότε
απ’το ρηχό ποτήρι της στη σκέψη όταν ζυγώνει.

Άραγε που να κρύβεται αυτή η αιθέρια όψη;
Σε ποιόν μακρύ ορίζοντα τα μάτια της κοιτούνε;

Τα δυο της μάτια, που θαρρώ σα νούφαρα σε λίμνη,
βυθίστηκαν και σβήστηκε το βελουδένιο χρώμα.

Όπως κι ο ήχος σβήστηκε απ’τη γλυκιά φωνή της.
Που το μυαλό το παιδικό, δεν πρόφτασε να σώσει,
από του χρόνου το ψυχρό, της ξεχασιάς δρεπάνι.

[Ειρήνη]

Αγαπημένο θέμα και θαύμα ποίημα!!!

[ΧΡΗΣΤΟΣ ΑΘΑΝΑΣΟΠΟΥΛΟΣ]

Μπραβο  Νικο,ειλικρινα μπραβο

[Παντελής]

καλημέρα Νικόλα, να θυμάσαι πάντα τη μάνα σου είναι τιμή σου.

[Nikolakakos Georgios (spartinos)]

Εξαιρετικο!!!

καλημερα

[Βασίλης Ασπρογειάτης]

!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

[ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΠΑΣΧΟΣ]

συγκλονιστικά συναισθηματα προκαλούν αυτά τα λόγια ψυχής, να είσαι καλά..καλή και όμορφη βδομαδα..

[Τάσος Π. Δασκαλάκης]

Εξαιρετικό !!!!!!!!!!!

 

 

Η κάθε "μάνα" Νίκο μας

Eίναι για μας πορεία

Kαι η φωνή θαυμάσια

Mιας προσφοράς ,μαγεία...

 

Μαγεία που αν δε φαίνεται

Γίνεται  πιο μεγάλη

Ζωής εις τον παράδεισο

Εις του Θεού αγκάλη !

 

Ανάλαφρα τα βήματα

Σε χώμα δεν πατούνε

Αγνά τα  μάτια της ψυχής

Αγγέλους απαντούνε!

 

Μαζί τους Τον δοξάζουνε

Γι` αυτό που προσδοκούνε

Και γεύονται με σιγουριά

Τη χάρη που ποθούνε!

 

Την καλησπέρα μου !

[Κατερίνα]

μάνα  αθάνατη!