Ποιητική γωνιά

Της ψυχής μας το στέκι

Ένα παιδί

Ένα παιδί μου δάνεισε για λίγο την καρδιά του

για να την νιώσω πως χτυπά πια είναι τα αισθήματα του

και ένοιωσα συναισθήματα που τα είχα ξεχάσει

και απότομα κατάλαβα το δρόμο είχα χάσει

Ένοιωσα πάλι να αγαπώ με χίλιους δυο τρόπους

άδολα και ανώφελα περαστικούς ανθρώπους

πλημύρισα χαμόγελα καθάριο είχα βλέμμα

με μιας χαθήκαν μέσα μου ο φθόνος και το ψέμα

Ένα παιδί με φόρεσε στα δυο μικρά του μάτια

και είδα με μιας τον κόσμο μου να γίνεται κομμάτια

είδα το μπλε στον ουρανό τη θάλασσα γαλάζια

τα αστέρια φεγγοβόλαγαν πολύτιμα σμαράγδια

Είδα πουλιά να κελαηδούν ελάφια να χορεύουν

ανέμελους σταυραετούς το δάσος να αγναντεύουν

ξεχύθηκαν τα δάκρυα γινήκανε ποτάμι

σαν σκέφτηκα ο άνθρωπος τι είναι ικανός να κάνει

Ένα παιδί με φώλιασε για λίγο στην ψυχή του

και διάβασα τις σκέψεις του τη δόλια προσευχή του

δε ζήταγε από το θεό αντίδωρο κανένα

σα μεγαλώσει ήθελε μη γίνει σαν εμένα

Προβολές: 156

Σχόλιο από τον/την Ειρήνη στις 6 Οκτώβριος 2011 στις 0:20: Χρήστο έμεινα ά-φωνη!!!!

Εκτός του ότι είναι άριστα γραμμένο είναι και πολύ γλυκό, συναισθηματικό, συγκινητικό!!!!!!!

Σχόλιο από τον/την Ειρήνη στις 6 Οκτώβριος 2011 στις 0:20: Ένα παιδί με φώλιασε για λίγο στην ψυχή του

και διάβασα τις σκέψεις του τη δόλια προσευχή του

δε ζήταγε από το θεό αντίδωρο κανένα

σα μεγαλώσει ήθελε μη γίνει σαν εμένα!!!!!!!!!!!!!!!!

Σχόλιο από τον/την Nikolakakos Georgios (spartinos) στις 6 Οκτώβριος 2011 στις 1:20: Καταπληκτικο!!!

Μπραβο Χρησταρα

Σχόλιο από τον/την Nefeli riga στις 6 Οκτώβριος 2011 στις 8:49: Ενα παιδί μου δάνεισε για λίγο την καρδιά του..!!!!!!!!

Μπράβο, μπράβο.!!!

Το ενιωσα το ποίημά σου.....πίστεψέμε. Συγχαρητήρια !

Σχόλιο από τον/την ANNINOΣ ΓΙΑΝΝΗΣ στις 6 Οκτώβριος 2011 στις 9:11: *

και ένοιωσα συναισθήματα που τα είχα ξεχάσει

και απότομα κατάλαβα το δρόμο είχα χάσει ...

*

Η κατεστραμενη παιδικη ηλικια δεν διορθωνεται ποτε . Το καλυτερο που μπορεις να ελπιζεις ειναι να επιβιωσεις .

( ... )

'Ομως , για την παιδικη ηλικια δεν υπαρχουν ετυμηγορίες , μονο συνέπειες και το αβάσταχτο , φωτεινό φορτίο της μνήμης ...

Χρήστο,

Κάθε σου κατάθεση ψυχής και μιά λυτρτωτική σπονδή εξιλασμού, στο θυσιαστήριο της νοιότης ... σε ευχαριστώ !

Σχόλιο από τον/την ANNINOΣ ΓΙΑΝΝΗΣ στις 6 Οκτώβριος 2011 στις 9:15: ( ... )

Ειχα αναγκη να ξανασυνδεθω , με το ειδος εκεινο του ανθρωπου , που θα μπορουσα να γινω . Επρεπε να γεννηθώ ξανα , να γνωρισθω με τον αγεννητο ανδρα και να τον οδηγησω εγω, απαλα, προς την ενηλικιωση και την ωριμοτητα ...

( ... )

Σχόλιο από τον/την Παντελής στις 6 Οκτώβριος 2011 στις 10:59: χαίρομαι να βλέπω γελαστά παιδιά και σκέφτομαι τα άτυχα,

μακάρι να αξιωνόμουνα να τους προσφέρω και το ελάχιστο και στα δυο.

καλημέρα σας Χρήστο.

Σχόλιο από τον/την jovanna tsapletton στις 6 Οκτώβριος 2011 στις 17:26: πανεμορφο Χρηστο... γεματο εικονες και συναισθημα.......

Σχόλιο από τον/την Βασίλης Ασπρογειάτης στις 6 Οκτώβριος 2011 στις 18:22: Συγκινητικό πολύ!!!!!!

Αφού δεν μπορούμε να γίνουμε ξανά παιδιά,

ας γίνει,

τουλάχιστον η αθωότητα ενός παιδιού,

οδηγός μας...