Τα σήμαντρα

άκουσα της καρδιάς,

στης εκκλησιάς τον ήχο

κι` είπα ψυχή μου

κράτησε,

ότι αγνό μαζί σου

μη το λερώνεις

το κορμί

μην την χαλάς

τη σκέψη.

Και θα` ρθει

κάποιο δειλινό

καρπούς θα

έχεις δρέψει.

Αν σε κακία

βρέθηκες

κι` αν πόνος

σε τυλίγει

κι` άνθρωποι

σε πλήγωσαν.

Η αγάπη,

να σ` ορίζει.

Ήρθανε…

Σαν σε αξιώσει ο θεός

να γίνεις κάποια μέρα μάνα,

θα` χεις αγάπη, θα` χεις φως

από Αναστάσιμη καμπάνα.

Θα σου χτυπά την χαραυγή

μες στη ζεστή αγκαλιά σου

σαν σου δίνει ένα φιλί

και λαχταράει η καρδιά σου.

Το  κυπαρίσσι, το δενδρί

του πλάτανου το κλώνι,

σου ζωγραφίζει με κερί

στο κάδρο μια ανεμώνη

Και πα'ιζουν δώδεκα βιολιά

και δέκα μαντολίνα,

με του παιδιού σου τα…

Σαν κιτρινίσει το χαρτί

και ψάχνεις μες στα φύλλα

γίνεται η ανάμνηση γιορτή

και σου φωνάζει, μίλα.

Μίλα, στα γράμματα, στο φως

μίλα στη κάθε μέρα

για να μερώσει ο καημός,

μια καθημερινή Δευτέρα.

Μέτρα τα φύλλα, διάβασε

όσα ποθεί η ψυχή σου,

μέτρα τα φύλλα, διάβασε,

ρομαντική την ύπαρξη σου.

Θυμήσου, χίλιες πληγές

πληγές και αναμνήσεις

όλων των χρόνων τις…

Τη διαβήκαμε

τη πέτρα

και μας ξέρανε

τα χείλη.

Στης ζωής τα

χίλια μέτρα

καθώς έπεφτε

το δείλι.

Περπατήσαμε στα

βάτα

κι` ήταν μέρα

μεσημέρι.

Και  τα λόγια

τα σταράτα

τα εκάναμε

μαχαίρι.

Της ζωής μας

τις διαβάσεις

είχανε βουνά

μεγάλα,

Είχαν πέτρες

και στουρνάρια

και μια

χωματένια

σκάλα.

Ρείκια,…

Δεν ήσουν ένα άσπρο κρίνο

μ` ένα λευκό χαράς φουστάνι

κι` ήταν παιδί, μικρό εκείνο

στο δρόμο με την πάχνη.

Δεν έλαμπες, σαν άστρο αυγής

κι` ούτε γελούσες μάνα

την ερημιά σου, της κραυγής

την σκέπαζε η καμπάνα.

Μια γκρίζα θύμηση θολή

μ` ένα μαντήλι, σφιχτά δεμένο

στόμα ξερό δίχως φιλί

κι` ένα στασίδι πεπρωμένο.

Μαύρη σκιά, όλο το βιός

στης ρυτίδας το βλέμμα

μήτε να υφαίνει…

εφυγες,πως μου'χεις λειψει

στο χιονια ενα σπουργιτι

ψαχνω,σκεφτομαι,ζητω

τοτε που ησουνα εδω

ηταν παντα Κυριακη

καθε μερα,μια γιορτη

εφυγες..τα χελιδονια

συ..δε φανηκες,αιωνια

θα με κυνηγαει η λυπη

τρυπωσε,σ'αυτο το σπιτι

δρομους παιρνω,περπαταω

μοναξια,σ'αποζηταω

απουσια και ενας πονος

νιωθω πως δεν εισαι μονος

ξεχασες τοση αγαπη

δεν απομεινε,εστω…

κοιταγα αποψε το καθρεφτη

τον απονο,των χρονων κλεφτη

ανησυχιες,παθη,ελπιδες

των παριων μου οι ρυτιδες

το δερμα που ηταν σφριγηλο

μαραθηκε με το καιρο

δυο ρυτιδουλες των ματιων μου

μαζι με ολο μου,το βιος μου

εφυγε η λαμψη που ειχα

φαρδηναν,λιγο και τα ρουχα

δεν προσεξα κι εγω λιγακι

ξερω,δεν ειμαι κοριτσακι

κοιταγα αποψε το καθρεφτη

μα εκεινος οτι βλεπω βλεπει

πενηντα…

ένα ποτάμι ξεχύθηκε η πίκρα μου.

αυτός ο μαύρος τοίχος εκεί μπροστά μου

μήτε μια χαραμάδα φως

μήτε μια σταγόνα βροχής στα όνειρά μου

η θάλασσα μακριά μου,ούτε τούτη να τη θωρώ

και έμεινε ένας καφές και ένα τσιγάρο

να δηλητηριάζει τα μέσα μου,την ύπαρξή μου

καλοκαιράκι χωρίς μία ανάσα,μια βουτιά

λίγο γαλάζιο

με τα ντουβάρια εκεί,πάντα εκεί,στη θέση τους

στο ίδιο μέρος,στην ίδια καρέκλα

χωρίς ελπίδα,για ένα ταξείδι…

διδάσκει τη παλιά

μαθαίνει, η μάνα δε μιλά

ακούει τη νέα τη γενιά

χείμαρρος,ο γυιός που εγέννα

άντρας πια

έμαθε πολλά καινούργια πράγματα

σοφά

ακούει η μάνα,δε μιλά

σοσιαλισμός,Μάρξ Λένιν

άλλοι μιλούν για αγορές

εδώ απλές είναι οι χαρές

του μάθαινε το κάθε τι

ρώταγε,έλεγε γιατί?

η μάνα δίπλα του σιμά

μεγάλωσε,είναι η νέα γενιά

άσπρισε η μάνα,δε μιλά

μα νιώθει μέσα της χαρά

τ'ανάθρεψε,το ντάντεψε

το…

νεραϊδες,ξωτικά θεριά

τότε που είμαστε παιδιά

στα μαύρα οι μάνες συζητούσαν

μας τρόμαζαν κι’αυτές γελούσαν

οι μοίρες,λέγανε τρείς μέρες

μοίραιναν στις φασκιές μωρά

για μας,πράγματα φοβερά

λέγαν,στο ρέμα οι νεράϊδες

στ’άσπρα βγαίνανε τα βράδια

κι εμείς κρυμμένα στα φουστάνια

λέγαν,για κείνο το στοιχειό

που ήταν απάνω στο βουνό

κεφάλια είχε δεκατρία

φωτιές,πύρινες ξερνούσε

φόβος και τρόμος μας περνούσε

φωνές μέσα απ’τα…

σε καμαρούλα μια σταλία

ένας γεράκος και μια γριά

πενήντα χρόνια είναι μαζί

μακρυά το ένα τους παιδί

περάσαν τόσα καλοκαίρια

ζαρώσαν τα δικά τους χέρια

τα γεροντάκια γίναν ένα

φόβο μονάχα έχουν ένα

μην έλθει ο χάροντας και πάρει

τον ένανε κανένα βράδυ

πως θα τ'αντέξουνε αυτό

παρακαλάνε το Θεό

μαζί μια νύχτα να ξαπλώσουν

και τη ψυχή να παραδώσουν

αντάμα και οι δυο…

σαν θα πεθάνω ένα βράδυ

θα κοιμηθώ θα βγω στον Άδη

χαρούμενη μια καλημέρα

θα πω στη μάνα το πατέρα

μα κείνο που΄χει σημασία

θα βρω ξανά τη Μεταξία

αιώνια ζωή μαζί της

γλυκά θ'ακούω τη φωνή της

πλάκες μη βάλεις με πλακώνουν

ούτε στεφάνι πλαστικό

γράψε μονάχα τούτο εδώ

(γαλήνη βρήκε η Γεωργία

που όταν ζούσε,αγαπούσε

όλο το κόσμο,τα παιδιά

ήθελε μονάχα να δίνει

οι…

θυμάρι,λεβάντα,δυόσμο

σου έφερα,έκανα δρόμο

σε δαντέλα σακουλάκι

δεμένα,μ'ένα ροζ φιογκάκι

στη γη τα μάζεψα για σένα

δώρα σου έφερα,με γειά  σου

άρωμα,στα πουκάμισα σου

θα βάλω μέσα και ένα φύλλο

του φθινοπώρου άγιο μύρο

όταν ανοίγεις να φορέσεις

άσπρο πουκάμισο ν'αρέσεις

σε βάφτισμα μοναδικό

σταυρό στα έχω περασμένα

καλά να είσαι

να'ρθεις το βράδυ

σάλτσα…

στο τραπεζάκι, μια κορνίζα

μια μορφή

ποτέ δεν είδα

γύρω της,τριγυρνάω

σκέφτομαι 

και της μιλάω

είν'ακριβή

μοναδική

όταν πέφτει

φως της μέρας

λέω,ο Πατέρας

μου'λειψε,τόσο καιρό

ταξείδεψε στον ουρανό

χρόνων ημουν,μόνο δυο

αναρωτιόμουν,έλεγα της μάνας

πως ηταν μάνα όταν ζούσε?

πονηρά γελούσε

μου απάνταγε,με αγαπούσε

η μάνα δεν ελεγε πολλά

είχα κι'εγώ κάποτε…

ενδοξότερο από τούτο το αλωνάκι

ειν' της πατρίδας τ'αγεράκι

αυτό που το μόλυναν,αστοί

έκαναν ένα λαό να αιμορραγεί

ενδοξότερο από τούτο το αλωνάκι

ειναι να'σαι Ελληνας,γεράκι

γεράκι,που πετά στα υψώματα

με τιμή να δοξάζει αυτά τα χώματα

ενδοξότερο από τούτο το αλωνάκι

ειν'της ιστορίας μας,το αυλάκι

τρανό,μέγιστο,ανδρειωμένο

και οχι στους μπάσταρδους παραδομένο

ενδοξότερο από τούτο το…