Κοιταγα αποψε το καθρεπτη

[Αδαμοπουλου Γεωργια]

κοιταγα αποψε το καθρεφτη

τον απονο,των χρονων κλεφτη

ανησυχιες,παθη,ελπιδες

των παριων μου οι ρυτιδες

το δερμα που ηταν σφριγηλο

μαραθηκε με το καιρο

δυο ρυτιδουλες των ματιων μου

μαζι με ολο μου,το βιος μου

εφυγε η λαμψη που ειχα

φαρδηναν,λιγο και τα ρουχα

δεν προσεξα κι εγω λιγακι

ξερω,δεν ειμαι κοριτσακι

κοιταγα αποψε το καθρεφτη

μα εκεινος οτι βλεπω βλεπει

πενηντα επτα,τα χρονακια

δεν ειν'της νιοτης στολιδακια

τα εζησα,ηταν γεματα

καλα εβαδισα τη στρατα

μου'δωσε τοσα η ζωη

γλύκα,σοφια,απαντοχη

οταν νομιζω πως γερναω

το γιο μου μοναχα κοιταω

καθε ρυτιδα,το παιδι μου

το κυπαρισσι το δεντρι μου

κι ο συντροφος μου με κοιταζει

αλλη απο μενανε,δε βαζει

κοιταγα αποψε το καθρεφτη

και του ειπα,βρε μεγαλε ψευτη

καλα ειμαι και γερναω

και τις ρυτιδες μου αγαπαω

οτι κι αν δειχνεις δε πειραζει

να μ'αγαπουν,αυτο με νοιαζει

[Παντελής]

έτσι είναι η ζωή Γεωργία, να γερνάς στην ώρα σου είναι ευλογία!!!