Θα πιώ νερό στις ξέρες

[Αδαμοπουλου Γεωργια]

Δίψασα χθες το δειλινό,

τα ποτάμια στη πλάση,

μου είπαν στέρεψαν καιρό

κι` ειν τσίγκινο το τάσι.

Είδα στα ουράνια γκρίζο

κι` έψαξα χρώμα θαλασσί 

μου είπαν, μην ελπίζω

τέλειωσε του θεού κρασί

Έ ψαξα στάχυ χρυσαφί

ένα ρόδι στη ροδιά

κι` είπαν πως είχαν ξεραθεί

κι` είπα θεέ μου! τα παιδιά.

Έψαξα να βρω θάλασσα

να μπω να εξαγνιστώ

κι` είπα, ζωή δε χάλασα

άλλων, καρφιά κρατώ.

Περπάτησα στις ξερολιθιές

κι` έψαχνα μια πηγή

αγκάθια γύρω και οχιές

να` χω πάντα πληγή.

Περπάτησα το χάραμα

να φωνάξω. Ξημερώνει,

μια χαρακιά γι` αντάλλαγμα

στου κόσμου τούτη σκόνη.

Έγδαρα χέρια και ψυχή

στης γης συρματοπλέγματα

είχα γροθιά για προσευχή

σπαθιά, είχα για στέμματα.

Θ` ανοίξω μια πηγή

στα λιθάρια το δείλι

δυόσμο να έχω ευχή

κι` όσο μου σβήνουνε καντήλι.

Θα πιώ νερό στις ξέρες

μέσα στα βάτα στις οχιές.

Ξημερώνει, θα` ρθουν μέρες

να βουίζουν οι πηγές.

.

.