Ποιητική γωνιά

Της ψυχής μας το στέκι

Όλες οι καταχωρίσεις ιστολογίου (11,538)

Ανάρτηση Τρυφής

Δεν θα τινάξω

τα φρεσκοπλυμένα

του μυαλού μου

σήμερα,

είναι το σώμα σου

αποτυπωμένο

πάνω τους.

Θα μανταλώσω

τα παράθυρα

πριν φύγεις

την μυρωδιά σου

να φυλακίσω,

για να εμποτίσω

κάθε σπιθαμή

απ' άκρη σ' άκρη

όλους τους χώρους

που περπάτησα

με σένα μες την

σκέψη μου,

σ΄ όλα τα αντικείμενα

πνοή να δώσω

απ' την πνοή σου.

Τις πόρτες

θα ασφαλίσω

τίποτα ξένο

να μην… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Έλλη στις 3 Ιούλιος 2009 στις 16:00 — 5 σχόλια

THE CASE - Δημήτρης Άρνης

Προστέθηκε από τον/την D-Asimos στις 3 Ιούλιος 2009 στις 3:00 — 3 σχόλια

Σημεία στίξης άναυδα

Κάτω από έναστρο

ουρανό

ερημικού τοπίου,

όμοιου

με σάρκας μοναχικής,

τακτοποιούσα

τ' άστρα

επανατοποθετώντας τα

σε σχήματα

παυσίλυπα.

Τότε αναφάνηκες

εκ τού μη όντος

χωρίς να σε

προσμένω,

γαλήνια έγινες

ένα με τη γη

και εμένα.

Παράτησα

τον ουρανό

και στο απάνεμο

της αγκαλιάς σου,

κατέγραψα

με ακρίβεια

την εικόνα

της ανάσας σου

σε… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Έλλη στις 2 Ιούλιος 2009 στις 15:19 — 3 σχόλια

Που να σταθεί η αγάπη μας

Παλεύει ο ύπνος για να ‘ρθεί μα η σκέψη τον εδιώχνει,

ξύπνιο μένει και τα’ όνειρο στο κλάμα βαλαντώνει.

Η νύχτα μέρα έγινε κι ο νους δεν ησυχάζει,

Μέσα στα φύλλα της καρδιάς ο έρωτας κοχλάζει.

Φωτιά μου καίει τα σωθικά κι είναι βαρύς ο πόνος,

ψέμα φαντάζει τρομερό πως ειν’ γιατρός ο χρόνος.

Που να σταθεί η αγάπη μας κλαδιά για να απλώσει,

να κάνει όμορφη σκιά το νου μας να μερώσει;

Κοιτά ζερβά κοιτά δεξιά κι είναι… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Γιάννης Πρεβενιός στις 2 Ιούλιος 2009 στις 1:15 — 4 σχόλια

ΚΑΝΩ ΟΤΙ ΜΟΥ ΚΑΤΕΒΕΙ

ΚΑΝΩ ΟΤΙ ΜΟΥ ΚΑΤΕΒΕΙ

Κάνω ότι μου κατέβει,

η ματιά σου τη καρδιά κλέβει,

κι η ασφάλεια ας επέμβει,

με περιπολικά και λέμβοι.

Δεν περνά καν στη σκέψη,

ότι μπορεί να έχω σαλέψει,

όποιος δε μπορεί να με πιστέψει,

δε γνώρισε αγάπης στέψη.

Άφησα στην άκρη τα πρέπει,

την αλήθεια ο Θεός τη βλέπει,

με τ’ ολόλευκα σου πέπλα,

σε ζωγραφίζω στα τέμπλα.

Δεν περνά καν στη σκέψη,

η μανία να μ’ έχει… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Παντελής στις 1 Ιούλιος 2009 στις 23:46 — 4 σχόλια

ΑΝΑΣΑ

Απόψε στένεψε τούτο το δωμάτιο

και οι τέσσερις τοίχοι

γέρνουν απειλητικά προς τα πάνω μου .

Είναι που από παιδί φοβόμουν

τους διαλόγους μαζί τους .

Κι ας είχα τόσα πολλά να τους πω .

Το ποτήρι με το κρασί

έχει αδειάσει από καιρό .

Εσύ θα το πιες κάποιο βράδυ

από αυτά που κρυβόμουν

για να μη με δεις .

Όχι . Δεν ήθελα να με δεις .

Τα κομμάτια του σπασμένου καθρέφτη

θα είναι εδώ , για να στο θυμίζουν .

Απόψε όμως θα πάρω ανάσα… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Μιχάλης13 στις 1 Ιούλιος 2009 στις 11:39 — 3 σχόλια

Πρωινού ομορφιά

Από το πρώτο φώς
του πρωινού,
μέσα στην ησυχία
που λατρεύω,
μάταια προσπαθώ
να εντρυφήσω
στα "μαύρα γυαλιά"
του Barthes.
Ίσως γιατί διαγώνια,
απέναντι μου σκριβώς,
έξω στον κήπο
η γάτα του σπιτιού
-εδώ και ώρα πολύ-
με χάρη νωχελική
αιλουροειδούς,
ξαπλωμένη
πάνω στα ξύλινα
κάγκελα
έχει στραμμένα
πάνω μου
τα πράσινα λειβάδια
των ματιών της.

Προστέθηκε από τον/την Έλλη στις 1 Ιούλιος 2009 στις 9:00 — 3 σχόλια

H MONAKSIA ENOS ONEIROPOLOY.

Μεσάνυχτα....

Ένας άνεμος ξεχασμένος φυσα ακόμη μες τα μαραμένα λουλούδια μου.....

Η παγωνιά του διαστήματος γαντζώθηκε στο δέρμα,με κυρίευσε.....

Ακίνητος,πάνω σε μια ανάπηρη καρεκλα,κοιτώ απ το μικρό μπαλκόνι μου τα τρεμάμενα φώτα της πόλης,τις νυσταγμένες καμινάδες να βαριανασαίνουν,ξεφυσώντας αόρατο καπνό.....

Πανσεληνa όνειρα γλιστρούν απ τα παράθυρα των ανθρώπων,αιωρούνται ψηλά στην στρατόσφαιρα,διασχίζουν… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την ekptwtos στις 1 Ιούλιος 2009 στις 1:43 — 3 σχόλια

Χαμογελάκι

Χαμογελάκι μου γλυκό
στη σκέψη μου γυρίζεις,
και της φωνής σου η ηχώ
τ' αυτιά μου πλημμυρίζει.

Έχεις αγγελική φωνή
που την ψυχή ημερεύει,
φάρμακο μοιάζει δυνατό
που την καρδιά γιατρεύει.

Και το γλυκό σου το φιλί
ζωή θαρρώ μου δίνει,
κάθε μου πόνο και καημό
αμέσως μου τον σβήνει!!!

Προστέθηκε από τον/την Γιάννης Πρεβενιός στις 1 Ιούλιος 2009 στις 0:07 — 3 σχόλια

Θεόσταλτη παραφορά

Τίποτα δεν είναι

απειλητικό

όταν είσαι

κοντά μου.

Ούτε ο πρω'ι'νός

ήλιος,

το ουράνιο

τόξο,

ούτε το

νερό

της λίμνης,

ούτε ο αέρας

που ανασαίνω.

Κρύψε στη σκιά

το Άϋλο σου.

Γιατί η Νύχτα

έχει πολλά μάτια

κι ο Ουρανός

ζηλεύει.

Βγήκες

και κρύφτηκε

το φεγγάρι.

Έφερες

το χέρι μου

στο στόμα σου,

κάθισες

δίπλα μου,

και σίγασαν

οι… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Έλλη στις 30 Ιούνιος 2009 στις 15:30 — 3 σχόλια

Λίμνη Κύκλων λιμνάζουσα

Κρύψε με

μες τα μάτια σου

χάραξέ με

ανεξίτηλη

σε δικό σου

κρυφό

σημείο.

Να μην υφάνω

πέπλο τέτοιο

που μόνο

δέρμα

κρύβει.

Αφού,

ούτε το πρόσωπο

ούτε τα οστά

ούτε οι σάρκες

είμαι εγώ.

Δεν είμαι

τίποτα

απ'όλα αυτά

Εσύ

Πύλη

του ασυνείδητού

μου,

Θύρα

στην κάμαρη

του συνειδητού μου.

Έτσι

ορκίστηκα

στον Ουρανό

σιγή,

-αν… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Έλλη στις 29 Ιούνιος 2009 στις 22:30 — 3 σχόλια

Πριν τα μάτια μου κλείσω

Πριν τα μάτια μου κλείσω
Μια πνοή θα κρατήσω
Την καρδιά μου να γδύσω
Πίσω κάτι ν'αφήσω

Πριν τα όνειρα σβήσω
Στο θεό θα θυμίσω
Όσα είχα να ζήσω
Και μου τα πήρε πίσω

Απ'το δικό μου το θεό
Χάρη δεν θα ζητήσω
Και όλο μου τον ουρανό
Εγώ θα του χαρίσω

Πριν τα μάτια μου κλείσω
Ήλιους θα ζωγραφίσω
Τα σκοτάδια να σβήσω
Στο χώμα σαν γυρίσω

Προστέθηκε από τον/την ermioni στις 29 Ιούνιος 2009 στις 20:34 — 7 σχόλια

ΜΑΝΟΥΛΑ ΜΟΥ ΣΥΓΧΩΡΑΓΕ

ΜΑΝΟΥΛΑ ΜΟΥ ΣΥΓΧΩΡΑΓΕ

Μανούλα δεν σ’ ανάσανα,

μια στιγμή απ’ τα βάσανα,

απ’ όταν στο κόσμο μ’ έφερες,

χωρίς να βογκάς υπέφερες.

Μανούλα όταν με γένναγες,

απ’ ευτυχία χαμογέλαγες,

μα μέχρι πια που γέρασες,

μέσα κι απ’ τη φωτιά πέρασες.

Μανούλα δε παραπονέθηκες,

που σα τη σκλάβα παιδεύτηκες,

το σπλάχνο σου αγάπαγες,

έτσι πάντα γερά κράταγες.

Μανούλα μου συγχώραγε,

σ’ έχασα παρηγόραγε,

στο κόσμο που… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Παντελής στις 29 Ιούνιος 2009 στις 18:31 — 2 σχόλια

TO MANIFESTO TWN ONEIROPOLWN.

Βάλθηκα να συγκεντρώσω όλες τις σκόρπιες σκέψεις μου,αυτές που ναι γραμμένες πάνω σε χαρτάκια ξεχασμένα στις τσέπες φθαρμένων παντελονιών,παρατημένα ανάμεσα σε λεβιέδες ταχυτήτων,γαντζωμένα πάνω στις χορδές μιας σκουριασμένης κιθάρας,στον ραγισμένο καθρέπτη,καρφωμένα σε μισοζωγραφισμενα κάδρα,να τις τακτοποιήσω πάνω στο τετράδιο,όμορφα,συνθέτοντας τα κομμάτια των παραμιλητών μου. Αποφάσισα λοιπόν να γράψω για τον άνθρωπο,αυτό το τραγικό on που βρέθηκε… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την ekptwtos στις 29 Ιούνιος 2009 στις 13:49 — 4 σχόλια

STO DWMATIO.

Νύχτα.... Η άβυσσος με κυκλώνει.... Ο ανεξερεύνητος,εσωτερικός κόσμος της ψυχής μου δραπετεύει και υλοποιείται,μαύρη αιθέρια νυχτερίδα γεννάει οπτασίες ανάπηρες,βουβές σκεπτομορφες πλανιούνται στο δωμάτιο,λικνίζονται τρεμάμενες παραμορφώνοντας τους τοίχους.....

Κοιτάζω μες απ την τρυπα στο ταβάνι μου τα γρανάζια του σύμπαντος να γυρνάνε ασταμάτητα,απλήρωτοι αστροθεοι τα ρυθμίζουν σε βάρδιες νυσταγμένες,παραμιλούν πιωμένοι στο σκοτάδι παραπατώντας… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την ekptwtos στις 29 Ιούνιος 2009 στις 11:39 — 3 σχόλια

ENA KEIMENO GEMATO PYRETO.

Τρέμω ολόκληρος,χτυπώ τα ποδια μου νευρικά,ανατριχιάζω απ άκρη σε άκρη και γραφω ασταματητα με μάτια γουρλωμένα,ακίνητα........ Η πέννα καυτη σιγοκαιει τα σχισμένα δάχτυλα,πισω απ το χαρτί η πραγματικοτητα στρεβλωνεται,η φωτια των στίχων μου λαμπει σαν φάρος σε παραλληλα συμπαντα και κόσμους μυστικούς......

Σπαρταρώ και γραφω........χωρις διορθώσεις,με βουβες ανάσες για να μη μ ακούω..........

Παράφρονες θεοι σκυβουν πανω απ το κεφάλι… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την ekptwtos στις 29 Ιούνιος 2009 στις 0:56 — 3 σχόλια

ΠΑΙΧΝΙΔΙ

Χαράματα θα ‘ταν

σαν με ξύπνησαν φωνές παιδιών που παίζαν μπάλα

σε δρόμους που δεν έχω ταξιδέψει .

Στο ιδρωμένο βλέμμα τους

αντιφέγγιζε ο ουρανός .

Στα πόδια τους είχαν φτερά

αφού φορούσαν την ελπίδα κατάσαρκα

κάτω από το αθλητικό τους μπλουζάκι .

Χαρούμενες ιαχές , αναψοκοκκινισμένα πρόσωπα ,

φιλίες αιώνιες δεμένες με τα χρώματα μιας πλατείας .

Τότε σε αναγνώρισα μέσα στην αθωότητα

αυτού του πλήθους .

Ήσουν εσύ , δεν μπορεί να μην… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Μιχάλης13 στις 28 Ιούνιος 2009 στις 20:30 — 3 σχόλια

Σαν παλιό ρεμπέτικο

Μια ζωή με τρικυμίες

Σε μια θάλασσα πλατιά

Μ’άπειρες αδυναμίες

Μα ξεκάθαρα χαρτιά

Το χαμόγελο σπαθάτο

Σ’ένα κόσμο ψεύτικο

Και το βλέμμα μου φευγάτο

Σαν παλιό ρεμπέτικο

R

Όνειρα πικρά χαμένα

στη φωτιά σου πεταμένα

Μια ζωή μια κόλαση

Όνειρα θολά σβησμένα

στης ψυχής μου τα καμμένα

ψάχνω νά 'βρω όαση

Μια ζωή με ιστορίες

Και ταξίδια κοντινά

Με χαμένες ευκαιρίες

Μα με δυνατή… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Nikolakakos Georgios (spartinos) στις 27 Ιούνιος 2009 στις 19:00 — 4 σχόλια

Στην αγγαλιά του απείρου..

Κοιμήσου στα χέρια μου
στην αγγαλιά του απείρου,
σαν σε νανουρίζει
το σύνεφο της φαντασίας,
που ξεδιπλώνετε,
με τον ερχομό της απέραντης
συγκίνησης ...

εδώ που συμπέσαμε
μετακυλίονται
οι αχτίδες, όσες απέμειναν
απ' τα ορθάνοιχτά καθαρά σου
μάτια,
να σε συντροφεύουν στου ύπνου
σου, τις ανοιχτές φτερούγες.

στον γιό μου..

Προστέθηκε από τον/την santana στις 27 Ιούνιος 2009 στις 13:30 — 2 σχόλια

ΧΕΙΜΩΝΙΑΤΙΚΑ ΡΟΥΧΑ

Το ξέρω σε κούρασαν οι χειμώνες

να σε χτυπάει αλύπητα η βροχή .

Το ξέρω πως της νύχτας σου οι εικόνες

σου ‘χουν στοιχειώσει για πάντα την ψυχή .

Μα τώρα πια δεν είσαι μοναχή .

Βγάλε τα χειμωνιάτικα σου ρούχα

ήρθα την Άνοιξη μαζί σου να γνωρίσω

και το φαρμάκι στην καρδιά μου που ‘χα

το ‘κανα γέλιο για να στο χαρίσω .

Το ξέρω ότι κοίταζες τα αστέρια

κι έκανες κάθε βράδυ μια ευχή .

Το ξέρω πως σου πάγωσαν τα χέρια

γιατί δεν… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Μιχάλης13 στις 26 Ιούνιος 2009 στις 10:55 — 2 σχόλια