Ποιητική γωνιά

Της ψυχής μας το στέκι

Ο ΠΟΝΟΣ

Μοιάζει με Ποτάμι η Ζωή,
ορμητικό που Κούτσουρα γεμίζει.
Τρέχει γοργά και με Βοή,
πάντα Μπροστά και πίσω δεν γυρίζει.

Λένε η Ζωή είναι μικρή,
Λίγη χαρά και Πόνο αρκετό χαρίζει.
Λέω ο,τι την Χόρτασα Πολύ,
γιατί πληγώθηκα βαριά στο Μετερίζι.

Ήταν αβάσταχτος ο Πόνος
Όταν ο Έρωτας μ᾽είχε βαριά πληγώσει.
Με σφυχτ᾽αγκάλιαζε ο Φόβος
κι εμπόδιζε την Πληγή μου να επουλώσει

Γινόταν Θρύψαλα η Καρδιά,
μα πάντα ερχόταν η Αγάπη από πίσω.
Μου έδινε Ανάσα και Φιλιά
και τα κομμάτια μου, βοηθούσε να κολλήσω.

Ο ίδιος Πόνος που μας γέννησε,
εμάς κι Ολόκληρη την Ζήση.
Μας δίδαξε μας Γέρασε,
μας έμαθε να Ψάχνουμε την Λύση.

© Copyright 2009 Λάζαρος Στέρτσος

Προβολές: 20

Μου αρέσει

Αυτό αρέσει σε 0 μέλη

Σχόλιο από τον/την Nikolakakos Georgios (spartinos) στις 23 Ιούνιος 2009 στις 10:53: Υπεροχο!!!
Λαζαρε την καλημερα μου

Σχόλιο από τον/την Έλλη στις 23 Ιούνιος 2009 στις 22:14: μα πάντα ερχόταν η αγάπη απο πίσω (γιατί άραγε;;;;;;;;)

μήπως επειδή είσαι μιά από τις μορφές της;
φιλιά αγαπημένε μου