Ποιητική γωνιά

Της ψυχής μας το στέκι

Ιστολόγιο του/της Γιάννης Ποταμιάνος (115)

Κυριακή απόγευμα

Κυριακή απόγευμα

Του Γιάννη Ποταμιάνου

Άνοιξες τα χέρια σου

Και έφυγαν χιλιάδες πουλιά

Πέταξες και εσύ μαζί τους

Άνοιξες τα μάτια σου

Και κύλισαν ποτάμια δακρύων

Κύλισες και εσύ μαζί τους

Σκορπίζοντας την αρμύρα σου

Στην άκρη των χειλιών σου

Άνοιξες το στόμα σου

Έγινες τραγούδι

Και έφυγες

καβάλα στο ρεφρέν

Άνοιξες τα αυτιά σου

Άκουσες

τη δυστυχία του κόσμου

Και πήραν οι… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Γιάννης Ποταμιάνος στις 31 Ιανουάριος 2010 στις 19:19 — 12 σχόλια

Η Γένεση

Η Γένεση
Του Γιάννη Ποταμιάνου

Όταν έπεσε
η μεγάλη νύχτα
Αυτός έψαχνε
για το φως
Άρχισε να το μαζεύει
με αγάπη
Απ’ τα εναπομείναντα
καντηλάκια
Και δημιούργησε
τη μεγάλη έκρηξη
Κι έγιναν όλα φως
Συμπυκνώθηκαν
οι αυταπάτες του
σε ποιήματα

27 Ιανουαρίου 2010
Γιάννης Ποταμιάνος

Προστέθηκε από τον/την Γιάννης Ποταμιάνος στις 29 Ιανουάριος 2010 στις 8:56 — 13 σχόλια

Ο χωρισμός

Ο χωρισμός

Του Γιάννη Ποταμιάνου

Έφυγες

Μάζεψα τα κομμάτια μου

Τα μέτρησα ένα – ένα

με προσοχή

Τα ένωσα προσεκτικά,

Άλικες ψηφίδες

σε βυζαντινό μωσαϊκό

και περίμενα

Ο καιρός πέρασε

Οι πληγές επουλώθηκαν

Όμως εγώ,

κομμάτια νοιώθω

ακόμα

Και το βάρος μου,

σχεδόν αναλλοίωτο

παρέμεινε

Μόνο ένα μικρό γραμμάριο

μου λείπει

Θα μου πεις μικρό το κόστος

της απώλειας

Όμως οι… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Γιάννης Ποταμιάνος στις 27 Ιανουάριος 2010 στις 20:33 — 10 σχόλια

Ρακοσυλλέκτες ιδεών

Ρακοσυλλέκτες ιδεών

Του Γιάννη Ποταμιάνου

Με την αστραφτερή βεβαιότητα

της νιότης μας,

ερωτευτήκαμε αλλότριες αλήθειες

Όμως δραπέτευσαν τα οικόσημα

από τους πύργους

Χλευάστηκαν τα σύμβολα

στους θυρεούς

και τα συνθήματα εγκατέλειψαν

τις θεωρίες τους

Με ορφανές αλήθειες,

Αμήχανοι ατενίζουμε

την εκδίκηση των νικητών

Ρακοσυλλέκτες πλέον

Μας εκδικούνται

οι φανταχτερές μας φορεσιές

οι αζήτητες

Και τα παράσημα τα… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Γιάννης Ποταμιάνος στις 25 Ιανουάριος 2010 στις 21:00 — 12 σχόλια

Τα καράβια σου…

Τα καράβια σου…

Του Γιάννη Ποταμιάνου

Τότε είπε και γεννήθηκαν

τα μάτια σου

Ταξιδεμένα τα είδα,

και θαύμασα

την εικόνα και ομοίωσή σου

Και το βλέμμα σου έσπειρε

χιλιάδες όνειρα,

σε μίζερους κόσμους.

Άγριο άλογο με ολόρθη τη χαίτη

καλπάζεις στο λιβάδι

κερνώντας ψευδαισθήσεις.

Και το νέκταρ της ηδυπάθειας

ρέει άφθονο,

ξετρελαίνοντας τις μεθυσμένες

μέλισσες.

Γαλήνιοι οι αμφορείς, γεμάτοι

με… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Γιάννης Ποταμιάνος στις 22 Ιανουάριος 2010 στις 14:10 — 14 σχόλια

Η σύλληψη

Η σύλληψη

Του Γιάννη Ποταμιάνου

Αιωρείται

μέσα στο απέριττο φόρεμα

Ετοιμάζεται

το φυλακισμένο κορμί

Για την μεγάλη έκρηξη

Πετάει το χαλινάρι

του στήθους

Ολόγυμνη βαδίζει

το μονοπάτι της μοναξιάς

Και σωπαίνει

Ακολουθεί η κραυγή

Κατρακυλά η λάβα στο ηφαίστειο

Η μείξη των μοναξιών

ένωσε τα δάκτυλα

και τις ανάσες

Για να ριζώσει η αιωνιότητα

Στη λαίμαργη μήτρα

της ζωής

Και γλύκανε η… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Γιάννης Ποταμιάνος στις 17 Ιανουάριος 2010 στις 10:13 — 13 σχόλια

Το ναυάγιο

Το ναυάγιο

Του Γιάννη Ποταμιάνου

Ναυαγισμένο καράβι τσακισμένο

Σε ρούφηξε η θάλασσα

Και σ’ έφτυσε στην άμμο

Σαν κουκούτσι

Τουρίστες μαθητές και δάσκαλοι

Άφωνοι αγναντεύουν

Από ψηλά σαν θαλασσοπούλια

Το αφρισμένο κύμα

Να γλείφει το σκουριασμένο σου κουφάρι

Σε μηχανές και μνήμες αποτυπώνουν

Την εικόνα ενός θανάτου

Το θάνατο ενός ονείρου

Και ο μύθος προσκαλεί

Τη φαντασία μας σε γλέντι

Με… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Γιάννης Ποταμιάνος στις 11 Ιανουάριος 2010 στις 19:24 — 11 σχόλια

Βαδίζει προς την άνοιξη

Βαδίζει προς την άνοιξη

Του Γιάννη Ποταμιάνου

Πέταξε τα φουστάνια της

κι’ έμεινε ολόγυμνη

Οι αέρηδες σμιλεύουν

το κορμί της

Οι βροχές ξεπλένουν

τις αμαρτίες της

Απλώνει τα χέρια της

και αγκαλιάζει τον ουρανό

Δεν την τρομάζουν πλέον

οι θύελλες και οι καταιγίδες

Ότι περιττό είχε, το απέρριψε

Και η προσδοκία του χιονιού

δεν ταράζει τη γαλήνη της

Έχει συμφιλιωθεί πλέον

με το λευκό

Mε τ’… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Γιάννης Ποταμιάνος στις 9 Ιανουάριος 2010 στις 15:54 — 10 σχόλια

Ο ποιητής

Ο ποιητής

Του Γιάννη Ποταμιάνου

Ολόκληρος είναι ένα ταξίδι

Τα μάτια του

φουρτουνιασμένες θάλασσες

Αέρινος

Συντροφεύει τα πουλιά

Με όνειρα και χαρταετούς

Ξεχορταριάζει τα μονοπάτια

της γλώσσας

Τρέχει καβάλα σε δύο άλογα

Ισορροπώντας στις χαράδρες

της αμφισημίας

Με τις στερήσεις του, βάζει φωτιές

στους πόθους, τους αλλότριους

Διώχνει τα σκοτάδια

λάμποντας

Σκορπίζει φωτιά και στάχτη

Στο δισάκι… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Γιάννης Ποταμιάνος στις 6 Ιανουάριος 2010 στις 0:54 — 9 σχόλια

Προσμονές

Προσμονές

Του Γιάννη Ποταμιάνου

Αφού εξαργύρωσαν τις ηδονές

με προσευχές

Θυσίασαν χείλη κατακόκκινα

και πόθους σκοτεινούς

Μαχαίρι ανάμεσα στα πόδια τους

η στέρηση

Τώρα προσμένουν ανταμοιβή

στα μαραμένα σώματα

Μα πώς να ανθίσει η ροδιά

το καταχείμωνο;

Ο βοριάς περνάει ανάμεσα

στα σκέλια της

Παγώνουν οι επιθυμίες στο χιόνι

των μαλλιών

Όσοι σφάξατε τα όνειρα

με οράματα

Θρηνήστε τώρα τα… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Γιάννης Ποταμιάνος στις 2 Ιανουάριος 2010 στις 20:44 — 11 σχόλια

Ο καινούργιος χρόνος

Ο καινούργιος χρόνος

Του Γιάννη Ποταμιάνου

Ξαφνικά άρχισαν οι πόνοι,

Και τα περίεργα φουσκώματα

Τινάχτηκε από μέσα μου

Ένα πολύχρωμο αερόστατο

Και άρχισα να ανεβαίνω

στα σύννεφα

Τα δένδρα με χαιρετούσαν

Τα ποτάμια κυλούσαν

Οι σκύλοι αλυχτούσαν

Αδύνατο να κατέβω

Ίσως να με απογειώνουν,

σκέφτηκα,

εκείνα τα υπόγεια ρεύματα

της έμφυτης αισιοδοξίας μου

Και έφευγα

προς τον καινούργιο χρόνο,

καβάλα στο… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Γιάννης Ποταμιάνος στις 30 Δεκέμβριος 2009 στις 20:44 — 13 σχόλια

Στήλες άλατος

Στήλες άλατος
Του Γιάννη Ποταμιάνου

Μας κάλεσαν
οι καιροί
Και εμείς γυρίσαμε
Και παλέψαμε
Στα μονοπάτια της παλάμης
Αμφισβητήσαμε την μοίρα
Αλλά αυτοί
Στήλες άλατος μας άφησαν
Μετέωρες
Αδύναμες
Να ατενίζουμε την αδικία
του κόσμου

Όμως εμείς
το αλάτι μας σκορπάμε,
στον άνεμο
αμετανόητοι
Νοστιμίζοντας την Ιστορία

12 Σεπτεμβρίου 2009
Γιάννης Ποταμιάνος

Προστέθηκε από τον/την Γιάννης Ποταμιάνος στις 29 Δεκέμβριος 2009 στις 11:57 — 12 σχόλια

Αρμενίζοντας στα μάτια της …

Αρμενίζοντας στα μάτια της …

Δίδυμες λίμνες, τα μάτια της

γαλαζοπράσινες,

συννεφιασμένες

Και εγώ σε μια σχεδία γαντζωμένος

αρμενίζω

Χάνομαι στους καλαμιώνες

των βλεφάρων της

Προσμένω τον άνεμο να φέρει

τους αλήτες τ’ ουρανού, τα νέφη

Κι όταν ξεσπάσει η μπόρα

μαζί με τους χειμάρρους

…

Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Γιάννης Ποταμιάνος στις 25 Δεκέμβριος 2009 στις 19:30 — 12 σχόλια

Αχ αυτά τα μάτια της

Αχ αυτά τα μάτια της

Του Γιάννη Ποταμιάνου

Αχ αυτά τα μάτια της τα έκπληκτα

Τα αμήχανα, τα φοβισμένα

Που χάνονται στα όνειρα, στα βάσανα

τα πάθη

Ουρλιάζουν την αδυναμία τους

Κραυγάζουν την μοναξιά τους

Αχ αυτά τα μάτια της τα ευγενικά

τα υποταγμένα, τα ταπεινά

Που κρέμασαν σαν δάκρυα το θυμό τους

την απόγνωση, την θλίψη

Πόσο λαίμαργα προσμένουν την αποδοχή

Την επιβεβαίωση

Την κατανόηση

Αχ αυτά τα… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Γιάννης Ποταμιάνος στις 22 Δεκέμβριος 2009 στις 21:05 — 9 σχόλια

Μαζί σου

Μαζί σου

Του Γιάννη Ποταμιάνου

Πρώτα κατέρρευσε ο ουρανός

Ύστερα έσβησαν τ’ άστρα

Ένα - ένα

Κατάπιαν τον εαυτόν τους

Έγιναν μαύρες τρύπες

Και εσύ έκλαιγες

Στην άκρη του κρεβατιού

Και κατόπιν σκοτάδι

Ξάπλωσες δίπλα μου

Η μουσική έπαιζε

Και εσύ σφιγγόσουν πάνω μου

Και γελούσες

Και ύστερα έσμιγαν τα δάχτυλα

Και πετώντας δραπετεύαμε

Μακριά, πάντα νότια

Στο δρόμο των πουλιών

Στις ζεστές… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Γιάννης Ποταμιάνος στις 19 Δεκέμβριος 2009 στις 13:59 — 5 σχόλια

Στους δρόμους της Αθήνας

Στους δρόμους της Αθήνας

Του Γιάννη Ποταμιάνου

Αγωνιστήκαμε στους δρόμους

της Αθήνας

Στα βρώμικα πεζοδρόμια

με τις φυματικές νεραντζιές.

Μας κυνήγησαν μέσα στα πάρκα

Ανάμεσα στους βρώμικους θάμνους

Κάτω απ’ τις μαυρισμένες ακακίες

της Ακαδημίας.

Σταθήκαμε όρθιοι φωνάζοντας συνθήματα

και τραγουδώντας

Στα προαύλια, στις ταράτσες

και στα παράθυρα

Στη Νομική, στο Πολυτεχνείο,

στα προπύλαια

Το χειμώνα… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Γιάννης Ποταμιάνος στις 17 Δεκέμβριος 2009 στις 23:07 — 10 σχόλια

Νοσταλγίες

Νοσταλγίες

Του Γιάννη Ποταμιάνου

Γλυκιά που είναι η νοσταλγία

μιας άλλης εποχής

Μιας άλλης γλώσσας

Τραχιάς και ιδιόμορφης

Φτωχιάς σε επίθετα

Πλούσιας σε ρήματα

και ουσιαστικά

Άκρατο το συναίσθημα να ξεχειλίζει

Στα στολισμένα μάτια

Με διαμάντια

Και οι σιωπές να πλουτίζουν

εξομολογήσεις, ερωτικές

Γλυκιά που είναι η νοσταλγία

για το λιτό τραπέζι

με το καρό τραπεζομάντιλο

με τις ελιές και το… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Γιάννης Ποταμιάνος στις 14 Δεκέμβριος 2009 στις 23:59 — 8 σχόλια

Έτσι ήταν τότε

Έτσι ήταν τότε

Του Γιάννη Ποταμιάνου

Ακόμα θυμάμαι

εκείνο το απόγευμα

Που με κρατούσες απ’ το χέρι

Και τον απαλό άνεμο

να φέρνει τα μαλλιά σου

στο πρόσωπό μου

Θυμάμαι που τραγούδησες

στην θάλασσα

Και μας πήρε το κύμα

σε μακρινό ταξίδι

Παρέα με τους γλάρους

και τα χελιδονόψαρα

Έτσι ήταν τότε

Μιλάγαμε

σε πουλιά και ξωτικά

Έτσι ήταν τότε

Βαδίζαμε

πάνω στα κύματα

Έτσι ήταν… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Γιάννης Ποταμιάνος στις 13 Δεκέμβριος 2009 στις 12:07 — 6 σχόλια

Ουρλιάζει η μοναξιά

Ουρλιάζει η μοναξιά

Του Γιάννη Ποταμιάνου

Ουρλιάζει η μοναξιά

σαν Λύκος

στην πανσέληνο

Λικνίζεται σαν σημαδούρα

δεμένη

Σε ανοιχτό πέλαγος

Σκουριά είναι η μοναξιά

Σε ναυάγιο που εξόκειλε

Σ’ άγνωστη αμμουδιά

Όρθια στέκεται

σαν παλιός φάρος, σβησμένος

Εγκαταλειμμένος

Που βλέπει τα πλοία να περνούν

Ολόφωτα

Ανεμόμυλος στο πεντανέμι

χωρίς φτερά και στέγη

Που τον περιφρονεί ο… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Γιάννης Ποταμιάνος στις 12 Δεκέμβριος 2009 στις 0:08 — 8 σχόλια

Οι Δάσκαλοι

Οι Δάσκαλοι

Του Γιάννη Ποταμιάνου

Δάσκαλοι Προμηθείς

Κάθε βράδυ τάπητες υφαίνουμε,

Με ανεκπλήρωτα όνειρα

και τις στερήσεις μας

Κάθε πρωί τουφεκίζουμε τα όνειρά μας

Με την πλάτη στημένα στον μαυροπίνακα

Χρόνια ατέλειωτα στο ίδιο μονοπάτι

Με επιμονή χελιδονιού

Φωλιές χτίζουμε με λέξεις

Με ουσιαστικά, ρήματα και επιρρήματα

Κεντάμε με υπομονή, αράχνης

Συναρτήσεις και εξισώσεις

Εργαλεία… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Γιάννης Ποταμιάνος στις 7 Δεκέμβριος 2009 στις 19:47 — 4 σχόλια