Το μεγάλο κύμα

[Γιάννης Ποταμιάνος]

Το μεγάλο κύμα   Έχω ξαπλώσει ανάσκελα                στη μυρωδιά του χόρτου Κι’ η λύπη στάζει διάφανη          δροσοσταλιά, απ’ τ’ αστέρια Αφού όλα γίνονται μακριά                                και χωρίς εμένα, φυλάω σ’ ένα κοχύλι την απόγνωση της θάλασσας                            στο μεγάλο κύμα   Εκεί άκουσα την κραυγή που μου ‘στειλε                           η απεραντοσύνη και στράφηκα στο έλασσον   Εκεί στο μυστικό δείπνο                                   της ασάφειας όπου το ηλεκτρόνιο χάνει                                   τη θέση του κι ο χάρος το σκοπό του   Εκεί ο νεκροζώντανος χάνομαι στο νόμο                του απροσδιόριστου που κρύβεται στη σταθερά                                του ελαχίστου   Όμως εσύ επιμένεις να ταξιδεύεις σαν κομήτης               λάμποντας την ουρά σου Κι ας μη σε κατοικώ εγώ                               εσύ υπάρχεις Κι όσο η ύπαρξη σου λαμπιρίζει ένα κεράκι θα φωτίζει                            την μοναξιά μου                                  27 Αυγούστου 2011                             Γιάννης Ποταμιάνος

[Τάσος Π. Δασκαλάκης]

.

Εξαιρετικό παιχνίδι της ποιητικής σκέψης

και της φωτεινής συντροφιάς της μοναξιάς !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

 

Καλό σου μεσημέρι !

[Nikolakakos Georgios (spartinos)]

Καταπληκτικο!!!

Γεια σου Γιαννη

[Κωνσταντίνος Μαλάμος]

Εξαίσιο .............!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

 

Την Καλησπέρα μου Γιάννη !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

[Βασίλης Ασπρογειάτης]

Ποίημα που σε αγγίζει!!!!!!!!!!!!!!!!

Συγχαρητήρια Γιάννη!!!!!

Καλησπέρα...

[Ειρήνη]

φυλάω σ’ ένα κοχύλι

την απόγνωση της θάλασσας

                           στο μεγάλο κύμα

 

Εκεί άκουσα την κραυγή

που μου ‘στειλε

                          η απεραντοσύνη

 

Απέραντα όμορφο Γιάννη!!!!

[Παντελής]

Δημιουργός ενός συμπαντικού ποιήματος!!!!!

 

καλό βράδι αγαπητέ Γιάννη.

[Κατερίνα]

πολύ ουσία Γιάννη!!!

 

φανταστικό

[Nefeli riga]

ΤΙ  ΛΕΞΕΙΣ!!!!!!ΠΟΙΗΣΗ!!!

Καλό σου ξημέρωμα.!