Ποιητική γωνιά

Της ψυχής μας το στέκι

Νοέμβριος 2008 Καταχωρίσεις ιστολογίου (131)

ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ

ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ

Ονομάζομαι Διαμαντής Παππάς

Γεννήθηκα στην Φλώρινα στις 13-6- Π.Χ και κατοικώ στην Θεσσαλονίκη.

Έχω εκδώσει δυο ποιητικές συλλογές με τίτλο «Οδοιπόροι»

και «Προσοχή στα σήματα» Μετά παράτησα τα ποιήματα και έπιασα τα τραγούδια. Καλά να πάθω.

Η πρώτη μου δισκογραφία ήταν το τραγούδι «Σκοτείνιασε και ερήμωσε»

σε μουσική του Ανδρέα Πρέζα και με ερμηνευτή τον Μιχάλη Βιολάρη.

Ακολούθησε <Στο Βόλο τα… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Διαμαντής Παππάς στις 18 Νοέμβριος 2008 στις 12:00 — 2 σχόλια

Που νάσαι έρωτα

Άλλη μια νύχτα χωρίς εκτόνωση

μες της καρδιάς μου την απομόνωση

κανείς κι απόψε δεν ψάχνει να με βρει

και η ζωή μου τις ώρες αφαιρεί.

Άλλη μια νύχτα που δεν είσαι πια κοντά μου

κι εγώ να παίζω τάβλι με την μοναξιά μου.

Ρ

Που νάσαι έρωτα να ψάξω να σε βρω

ποιες ανυπότακτες καρδιές να βασανίζεις

σε ποιο απόρθητο συχνάζεις οχυρό

και όταν θέλεις μόνο τότε ξεπορτίζεις.

Άλλη μια… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Διαμαντής Παππάς στις 18 Νοέμβριος 2008 στις 9:30 — 7 σχόλια

Έλιωνα μες τα μάτια σου

Έλιωνα μες τα μάτια σου
Που με γλυκοκοιτούσαν
Μα μπρος στα σκαλοπάτια σου
Τα όνειρα σκορπούσαν

Ήσουν αστέρι λαμπερό
Μου φώτιζες τα βράδια
Μα σαν μαχαίρι κοφτερό
Πλήγωνες τα σκοτάδια

Με το τραγούδι της σιωπής
Μιλούσες στην καρδιά μου
Μα οι σταγόνες της βροχής
σ'έσπρωχναν μακριά μου

Έλιωνα μες την φλόγα σου
Πού ‘καιγε το κερί μου
Κι έξω απ'την πιρόγα σου
Σκούριαζε η ζωή μου

Προστέθηκε από τον/την ermioni στις 18 Νοέμβριος 2008 στις 2:30 — 7 σχόλια

ΑΦΗΝΟΜΑΙ...

Τη θάλασσα κοιτώ

τους πόνους μετρώ

και γαληνεύω.

Δεν είσαι πια εδώ

απόμεινα κι εγώ,

το κύμα να θωρώ

και ν' αγναντεύω.

Αφήνομαι στο μπλέ

το χρώμα της , βαθιά

και ταξιδεύω.

Σε μέρη εξωτικά,

με μια ζεστή αγκαλιά

το σύμπαν μου γελά

και σε λατρεύω.

Γαλήνη στην ψυχή

ανάσα στο κορμί

κι ανατριχίλα...

Ναι, είμαι δυνατή

για μια καινούργια αρχή,

σα δέντρο που γεννά

καινούργια… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Νίκη-Αννα Π. στις 17 Νοέμβριος 2008 στις 12:30 — 7 σχόλια

Το 2012 (Χιουμοριστικό)

Το δυο χιλιάδες δώδεκα λένε στου Χαρδαβέλα,

θε να συμβούν περίεργα που θα μας έρθει τρέλα.

Οι πόλοι θα αντιστραφούν λένε με αγωνία,

και η όμορφη Ελλάδα μας θα γίνει Λαπωνία.

Οι πάγοι όλοι θα λιώσουνε και η θάλασσα θ’ ανέβει,

κι ο Αθηναίος στο Σύνταγμα σαρδέλες θα ψαρεύει.

Η Κηφισίας θα χαθεί, θα γίνει παραλία,

και θα γλυτώσουν κι οι οδηγοί απ’ την ταλαιπωρία.

Αρκούδες θα ‘χει πολικές τότε το Κολωνάκι,

φώκιες θα ρίχνουνε… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Γιάννης Πρεβενιός στις 17 Νοέμβριος 2008 στις 11:30 — 5 σχόλια

Σε θέλω όλο πιο πολύ

Σε θέλω όλο πιο πολύ κάθε λεπτό και ώρα,
όπως το χώμα το ξερό τη σιγανή τη μπόρα.

Η αγάπη σου στα μάτια μου σημάδι έχει κάνει,
όπως το χνώτο το ζεστό στο παγωμένο τζαμί.

Έχω ανάγκη να θωρώ τα μάτια τα μεγάλα,
όπως ζητάει το μωρό της μάνας του το γάλα.

Κι όπου κοιτάξει η ματιά μόνο εσένα βλέπει,
τα θέλω κυριάρχησαν και χάθηκαν τα πρέπει.

Σε θέλω όλο πιο πολύ δε ξέρω τι θα γίνω,
μου είσαι απαραίτητη σαν το νερό που πίνω.

Προστέθηκε από τον/την Γιάννης Πρεβενιός στις 17 Νοέμβριος 2008 στις 11:00 — 3 σχόλια

Πήρες το τρένο των επτά

Πήρες το τρένο των επτά

Και πίσω άφησες γραπτά

Ενα ψυχρό αντίο

Άφησες και τη μοναξιά

Να πλημμυρίζει την καρδιά

Το πολικό της κρύο

Μου άφησες τα όνειρα

Να πλέουν σε λασπόνερα

Με μια αγάπη σκάρτη

Όση τους έμεινε φωτιά

Με καίει σα λαβωματιά

Απ’το καυτό μου δάκρυ

Στα μάτια δεν με κοίταξες

Δεν είχες το κουράγιο

Κι όλα οσα μου έταξες

Σκορπίσαν στο μουράγιο

Πήρες το τρένο των επτά

Και δεν περνάνε τα λεπτά

Του χρόνου… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Nikolakakos Georgios (spartinos) στις 17 Νοέμβριος 2008 στις 8:30 — 9 σχόλια

Δεν είναι ο έρωτας αρρώστια να περάσει

Στο άγγιγμα αυτού του άνεμου σκορπάς

σαν ένα στάχυ από τον ήλιο ξεραμένο

πολύ μακριά σε φύσηξε ο βοριάς

να πάψω πρέπει πια να σε προσμένω

Σ’ αυτόν τον γαλαξία πάλι σ’ έχασα

ανάμεσα σε αστέρια είσαι κρυμμένη

μεγάλο στόχο της ζωής μου έθεσα

να μην σε ξαναδώ ποτέ θλιμμένη

(ρεφρέν)

Χαμογέλα λοιπόν μικρέ μου άγγελε

χαμογέλα να φωτίσει όλη η πλάση

σου ορκίζομαι να σ’ αγαπώ για μια ζωή

δεν είναι ο έρωτας αρρώστια να… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την ΓΙΑΝΝΟΥΛΗΣ ΛΑΟΥΔΗΣ στις 16 Νοέμβριος 2008 στις 22:00 — 7 σχόλια

Πραξικόπημα

Έφερε στο τόπο η χούντα,

τους τσολιάδες με τη φούντα,

χάσαμε το μπούσουλα.

Πάσσαραν οι συνταγματαρχαίοι,

που 'σται πρόγονοι αρχαίοι,

τσόντες με την Ούρσουλα.

Πρόσθεσε κι η ορθοδοξία,

σέβας, κύρος και αξία,

της επρέπαν φάσκελα.

Φτύναν αίμα οι εργάτες,

τήραγαν οι επιστάτες,

καθισμένοι ανάσκελα.

Διαφωνούντες καταραμένους,

κράταγαν φυλακισμένους,

σ' εξορίας στρατόπαιδα.

Τους δικούς τους… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Παντελής στις 16 Νοέμβριος 2008 στις 19:52 — 3 σχόλια

Στην αυλή της λογικής σου (Με τραγούδι)

Κάνε κλικ να το ακούσεις

Σφαλιστά τα παραθύρια της καρδιά σου

σφαλιστοί και οι φεγγίτες της ψυχής.

Της αγάπης μου η αχτίδα μια κρυφή έχει ελπίδα

μήπως βρει μια χαραμάδα για να μπει.

Σαν ζητιάνος κουρελής και οδοιπόρος

στην αυλή της λογική σου τριγυρνώ.

Που τετράγωνη θυμίζει, στη καρδιά μου μην ελπίζει

πουθενά ότι μπορεί να βρει το φως.

Στον… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Γιάννης Πρεβενιός στις 16 Νοέμβριος 2008 στις 19:00 — 7 σχόλια

Αν κάποτε

Αν κάποτε η τρελή ζητήσω

μια βόλτα εδώ πιο κάτω να με πας

τον κόσμο μη μας δει τον αγνοήσω

θελήσω να τους πεις πως μ αγαπάς

τι θα κάνεις γαλανά μου μάτια;

κι άμα στο πλάι σου ξαπλώσω

σ άσπρα σεντόνια μια βραδιά

του ύπνου τη γαλήνη σου να νιώσω

να πάψει πια να κλαίει αυτή η καρδιά;

το καλοκαίρι αν ερθω εκεί που κολυμπάς

στα κρύσταλα νερά που περιγράφεις

μαζί και στην ταβέρνα που θα φας

όλες τις χάρες του νησιού σου να… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Λέλια στις 16 Νοέμβριος 2008 στις 14:25 — 4 σχόλια

Είσαι για μένανε (Με τραγούδι)

Κάνε κλικ για να το ακούσεις

Είσαι για μένανε το κάτι άλλο

απ’ όλα τ’ άλλα το πιο μεγάλο,

όλα σου τα ‘δωσα και σου τα δίνω

φτάνει τα χείλι σου τα δυο να πίνω.

(Είσαι η ανάσα μου είσαι το αίμα μου,

κάθε εικόνα μέσα στο βλέμμα μου,

κάθε μου σκέψη για σένα είναι,

γι’ αυτό κοντά μου για πάντα μείνε.) δις

Είσαι για μένα χαρά και λύπη

πόνος… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Γιάννης Πρεβενιός στις 15 Νοέμβριος 2008 στις 15:00 — 8 σχόλια

ΑΠΟΛΥΤΗ ΣΙΩΠΗ!...

Απόλυτη σιωπή μπροστά στο τέλος,

η μοναξιά με σημαδεύει μ'΄ένα βέλος,

απ' τη φαρέτρα του έρωτά σου τραβηγμένο

και στο κομμάτια της καρδιάς μου καρφωμένο.

Φάνταζες ήλιος κι όμως έφερες σκοτάδι,

ήτανε κάλπικο το άγγιγμα, το χάδι!...

Δεν είχες τίποτα να πεις, ούτε να δώσεις

φοβόσουν μόνο, την καρδιά σου μην πληγώσεις.

Κι όταν σου είπα ''που σ' αγάπησα...συγνώμη''

λέξη δε βρήκες για να πεις, δεν είχες γνώμη.

Και τώρα έρχεσαι...τι μου… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Νίκη-Αννα Π. στις 15 Νοέμβριος 2008 στις 12:30 — 6 σχόλια

Ψάχνω για να βρω

Ψάχνω για να βρω λόγια να σου πω

λέξεις να σου γράψω πόσο σ’ αγαπώ.

Ψάχνω για να βρω νότες και ρυθμό

να σου τραγουδήσω της καρδιάς μου το καημό.

Είσαι η λαχτάρα, η επιθυμία,

του μυαλού εικόνα κάθε μου στιγμή.

Είσαι η αντάρα και η καταιγίδα

κι η καρδιά νομίζω πως θα εκραγεί.

Κλαίω και πονώ κάθε δειλινό,

τη μορφή σου βλέπω σύννεφο στον ουρανό.

Πέφτει δυνατή μέσα στη ψυχή,

στάλα στάλα νιώθω της αγάπης την βροχή.

Είσαι η… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Γιάννης Πρεβενιός στις 15 Νοέμβριος 2008 στις 1:00 — 4 σχόλια

Μουσικός Έρωτας

Θυμήσου την πρώτη μας φορά

που ενώσαμε τα χειλη

τα λόγια κάνανε φτερά

δεν ήμασταν πια φίλοι.

Ξεκίνησε το πιάνο σου μονάχο του να παίζει

το ντέφι εκείνο π' άφησες επάνω στο τραπέζι

ζήλεψε κι η κιθάρα σου κι ήρθε αναμεσά μας

να σταματήσει ήθελε εκεί τον έρωτά μας.

Θυμήσου που ακούμπησες

το ηλεκτρικό σου στόμα

και ξύπνησε απ' το λίθαργο

το κοιμισμένο σώμα.

Σηκώθηκαν οι νότες σου κι αρχίσανε τις τρέλες

κι όταν τις… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Λέλια στις 14 Νοέμβριος 2008 στις 15:41 — 7 σχόλια

Ελέγχεις τα συναισθήματα....

Τι θα απομείνει
από την δυνατή μας
σχέση,
όταν εσύ μπορείς
να ελέγχεις τα
συναισθήματα,
και εγώ, είναι
αδύνατο να το κάνω
αυτό, συνειδητά…

Μια ισχυρή διαταραχή,
μπορεί και μας κρατάει
ακόμα σε κάποια ισορροπία,
προτού έρθει η αστάθεια
και το τέλος πλησιάζει.

Προστέθηκε από τον/την santana στις 14 Νοέμβριος 2008 στις 12:11 — 5 σχόλια

Πόνος ολοσχερής...

Σκύψε πάνω από την
αγάπη μας και δες,
πόση ανάγκη χρειάζεται
να ζωντανέψει και πάλι,
αυτοπυρπολήθηκε και αποζητά
να νιώσει, ότι δεν πρόλαβε.
από την αρχή..

Θα γυρνάμε γύρω από
την ίδια ηδονή ξανά,
αυτούσιος ο πόνος
ζητάει να απορροφηθεί,
με μια κίνηση ολοσχερής.

Προστέθηκε από τον/την santana στις 14 Νοέμβριος 2008 στις 11:00 — 6 σχόλια

Μηδέν σημείο

Κατάντησε ένα φορτίο
ο έρωτας που νιώσαμε,
φτάσαμε στο μηδέν σημείο
και τον αποτελειώσαμε.

Στην τελευταία τρικυμία
σωσίβιο δε ρίξαμε,
έγιν' ο έρωτας θυσία
και στα βαθιά τον πνίξαμε.

Μέσα από κύματα σαράντα
πέρασε και κρατήθηκε,
τώρα δεν είπαμε αγάντα
και πια καταποντίστηκε.
-----
Ο έρωτας να επιζήσει
αδύνατον του αδυνάτου,
αν το Εγώ επικρατήσει
τον παραδίνει του θανάτου.

Προστέθηκε από τον/την Ειρήνη στις 14 Νοέμβριος 2008 στις 11:00 — 9 σχόλια

Ψυχικές δονήσεις...

Kάποτε που η εικόνα σου
άγγιζε τα σύνορα
της φαντασίας, μέσα από
κόκκινο φόντο, απλώνονταν
όλες σου οι αισθήσεις,
δεμένες με τις ψυχικές
μου δονήσεις..

Έπρεπε τότε που
υπήρχε η έντονη έλξη
να είχες έρθει,
την εποχή που
οι κρύες μέρες
είχαν απομονώσει
κάθε μου λογική,
τότε που ήταν παγιδευμένη
μόνο για εσένα..

Προστέθηκε από τον/την santana στις 14 Νοέμβριος 2008 στις 10:30 — 6 σχόλια

Σε μένανε ανήκει

Είπε ήλιος στο βοριά “Εγώ θα την ορίζω,

θα της μαυρίζω το κορμί και ας την τσουρουφλίζω.”

Κι ο βοριάς απάντησε “Εγώ θα την ορίζω,

θε να φυσάω δυνατά και θα την εδροσίζω.”

Η νύχτα το καυχήθηκε “Εμένα δεν γλυτώνει,

της λέω την καληνύχτα μου με το γλυκό τριζόνι.”

Kαι τότε δεν εβάσταξε και γέλασε η μέρα,

“Του κόκορα το λάλημα της λέει καλημέρα.”

Είπε η πόλη στο χωριό “Σε μένα ζει και μένει,

και από σε που ‘σαι μακριά τι άραγε… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Γιάννης Πρεβενιός στις 14 Νοέμβριος 2008 στις 1:02 — 4 σχόλια