Αμετανόητα στιχάκια να μου γράφω

Κόκκινα γράμματα επάνω στο χαρτί

Εξιλεώνομαι και έτσι παραγράφω

Όλα τα λάθη μου, τις τύψεις, τα γιατί

Αναμοχλεύω τα ενθύμια του χρόνου

Παίρνω ανάσες κυνηγώντας τη βροχή

Γίνομαι ηγέτης της ψυχής μου και στο θρόνο –

Που αδρά μου χάρισα – με στέφω νικητή

Εκκολαπτόμενη η ιδέα πως με γνωρίζω

Αναρριχάται σαν αγιόκλημα απ’ τη γη

Όλους τους φόβους μου στη μέση τους χωρίζω

Και…

Ανέβηκα πάνω σε μια βουνοκορφή

κούρνιασα σε αετοφωλιά

είχα στη χούφτα φυλαχτό σπυρί

να ταξιδέψει στο βοριά

 …

Βρήκαν την πόρτα ανοιχτή

Έτσι το σκάσαν οι τρελοί

Και μαζευτήκανε σωρό

Λέγαν να φτιάξουνε χωριό

Τους κράζανε οι γνωστικοί

Χωριό πως θελαν οι τρελοί

Στον κόσμο όμως του τρελού

Δεν έχει μέρος γνωστικού

Μπόλικοι ήτανε Χριστοί

Σωκράτες , Δίκαιοι κουτοί

Άλλοι την είδανε σε τσε

Άλλοι κοιτούσανε στο χθές

Είχανε και ένα   Γκάντι

Που τον άκουγαν  σαν μάντη

Είχανε Βούδα κι…

Δεν είμαι ο Μαύρος Χλωμός Καβαλάρης των ονείρων

ούτε εμμονικός της θλίψης...της άγονης ομίχλης

δεν σπαράσσομαι από τους εφιάλτες των δακρύων

μήτε κραυγάζει ο νους πνιχτά με την πληγή της…

Αν είχα φτερά για να πετάξω

Δεν θα λυγούσα στην βροχή,

Θαρχόμουν νύκτα, απ το τζάμι να κοιτάξω,

Μήπως και δω, την όμορφη σου την ψυχή!..

Κι αν δεν σε δω,  θα ζω μ ελπίδες,

Μ ένα φιλί , σε μία ανεμώνα,

Νάναι μαζί σου, στις καταιγίδες,

Να λέει "-Γεια σου, κορίτσι του χειμώνα!."

Αν είχα ζωή να σου χαρίσω,

Δεν θα φοβόμουν να σου πω,

Να ρθεις ταξίδι, στ άστρα που θα σεργιανίσω,

Να με κοιτάς ,…

Τρικυμιώδεις άνεμοι όταν φυσούν στην κάρα,

παίρνω ανάποδες στροφές και όποιον πάρ' ο χάρος,

συνήθως στο τελείωμα με πιάνει μια τρομάρα,

να κάνω την ποιήτρια πού βρήκα τέτοιο θάρρος.



Σε δεκαπεντασύλλαβο λοιπόν κι όπου με βγάλει,

με τους φτωχούλες λέξεις μου ασύντακτες και χύμα,

στοιβάζω τα στιχάκια μου κι ας έχουν μαύρο χάλι,

με άλλα 'ντ' αλλά δηλαδή αλλά η ρίμα ,ΡΙΜΑ.



Όταν ανάποδες στροφές παίρνω εν τω κρανίω

κι αν το μελάνι μου σωθεί…

-τάμαθες τα νέα ψηλέα μου?

-ποιά απ όλα γείτονα?

-να μωρέ ,για την πρόταση του τσουλουφάτου σου λέω..

-ποιός “τσουλουφάτος”,για να καταλάβει και ο ποντικός μας στη φάκα?

-εκείνος δα ο πιτσιρικάς ,ο σύριζα αριστερά να πούμε..

-κατάλαβα,εννοείς τον Τσίπρα,γιά…

Μελαχρινή η ομορφιά που ονειρεύτηκα

Στάχυ στον ήλιο το βελούδινο κορμί της

Παλιό κρασί στα χείλι και γεύτηκα

Όλου του κόσμου τα γλυκά απ' το φιλί της…..

Φουρτουνιασμένη λιμνοθάλασσα τα χέρια του

Μια αγκαλιά που όλα τ' αστέρια αγκαλιάζει

Δύο φεγγάρια που ξενύχτησαν τα μάτια…

Κοιτάς  στα μάτια το παιδί σου

στέκεται ορθή μπροστά σου ολόκληρη η ζωή

ένα χαμόγελο του έχει γιάνει την πληγή σου  

και καθαγιάζει τη φθαρμένη σου ψυχή

Ένα του νεύμα το χρυσάφι όλου του κόσμου

μια αγκαλιά του η πιο μεγάλη ευτυχία

μοσχοβολάει στο άγγιγμα του άρωμα δυόσμου  

το πρώτο κλάμα η πιο μεγάλη δοξασία

Στέκεις για ώρες το κοιτάς στέκει και ο χρόνος

Άγιο πνεύμα νοιώθεις κοντά σου στο πλευρό σου

οι…

-ψηλέα μου,για κοίτα κατά κείθε !

-μπά, βλέπω καινούργιους γείτονες !

-έχουνε σκηνές αντί για κούτες παραμορφωμένε μου !

-είναι η μεσαία τάξη γείτονα,δεν βλέπεις τα κινητά τους !

-τώρα θα γίνουν ακίνητα να πούμε !

-κάτι θάγινε στα ξαφνικά για να έλθουνε στη χωματερή μας…

Δε θα ξεπλύνουν τις πληγές τα δάκρυα στα μάτια σου

δε  θα κωλύσουν οι ευχές τα διάσπαρτα κομμάτια σου

δε διώχνονται τα λάθη σου μονάχα στη συγνώμη σου

δε ξεκουράζεται η ψυχή στο καθαρό σεντόνι σου

Η αντίδραση σου φορεσιά ,φωτιά συνοδοιπόρος σου

στο ανάθεμα  δεν ξόφλησες δεν πλήρωσες το φόρο σου

δεν κρύβεται η απόκρυψη μες στα ασημένια ράσα σου

οι χρυσαφένιες προσευχές  απτήν καυτή ανάσα σου

Αν είσαι αετός ψηλά…

Μες το απυρόβλητο του χρόνου που γερνάει,

μέσα στου κόσμου την τεράστια φυσαλίδα,

μέσα από σμήνος μελισσών το φως περνάει,

για άλλη μια μέρα γράφει ακόμα μια σελίδα.



Μέσα στο άρρωστο κορμί γήινου μάγου,

που ξεπουλάει στο σφυρί την οικουμένη,

μέσα στα δάση του Διονύσου και του τράγου

χαμένη αχτίδα κάποιον ήλιο περιμένει.



Μέσα στο πέτρινο…

Γεια σου γυναίκα γύρισα, που είσαι στη κουζίνα;

έχω μια πείνα μάτια μου μπροστά μου που δε βλέπω

πάω λιγάκι να πλυθώ, πω - πω  μυρίζει φίνα

θα φάμε υπέροχο φαγί, το νιώθω, το προβλέπω

-Στο μπάνιο είμαι μα μη ’ρθεις γιατί το καθαρίζω

απ’ το πρωί δεν έκατσα λεπτό να πάρω ανάσα

σου λέω ξεπατώθηκα να πλένω να σκουπίζω

κι άνοιξε το παράθυρο, γιατί βρωμά ποτάσα

Πήγαινε στο καθιστικό, περίμενε δα λίγο

το κρέας είναι…

Η νύχτα μου χαμογελά

μου κλείνει και το μάτι

γλυκά μου παίρνει τα μυαλά

μεσάνυχτα και κάτι....

Τρελό με παίρνει στα βουνά

τρελό με πάει στην πόλη,

να μη χρειάζομαι αγκαλιά,

Θεό κι…

Προχωρούσε ανοίγοντας με τους αγκώνες ένα διάδρομο για εκεί που τ όνειρο μιας ζωής κείτονταν αμίλητο με μισόκλειστα τα ματιά στραμμένα στο ταβάνι…κάντε στην άκρη παρακαλώ..είμαι ο άντρας της.

Τρεμουλιαστοί ήχοι απο παγωμένα χείλια με ξεραμένο το λαιμό..Ξοπίσω του με βήματα γοργά ακολουθούσε ο γιός τους

Τα μαλλιά της απλωμένα.. νησίδα θανάτου σε μια κόκκινη λίμνη ...

Δίπλα της ένας οδοντίατρος που τον φώναξαν απο εκεί κοντά, κρατούσε ακόμα το άψυχο…

Είσαι ένας άνθρωπος ξένος απόψε…

Δεν σε ακούω πια

χαλύβδινοι, θωρακισμένοι τοίχοι

κραυγάζω δυνατά και πάλι

μα στη βοή η ανάσα βαρυγκωμάς…

ΤΙΣ ΕΞΥΠΝΑΔΕΣ ΑΛΛΟΥ

Τις εξυπνάδες αλλού,

Δεν είμαι καμιά σουρλουλού*,

Πήρα καλή ανατροφή,

Μ’ έκαμε η βιοπάλη σοφή.

Και θέλω άντρα μπεσαλή,

Με τη ψυχούλα του καλή,

Αλλιώς ας ψάξει άλλη να βρει,

Χαλάλι της οι θησαυροί.

Τις εξυπνάδες αλλού,

Δε ζητώ τη Χονολουλού,

Αν με ρωτήσεις το γιατί,

Γουστάρω το ίσιο στρατί.…

Απεραντη η ψευδαισθηση περιεκλεισε την πραγματικοτητα μας

μα το χειροτερο ηρθε οταν καταφερε να περιεχει και την αντιληψη μας

οσοι την βλεπουν με τα ματια της ψυχης , παραφρονες τους ονομαζουν

ξεχωριζουν καλα τις σκιες τους , βλεποντας τις αλλαγες που επιτελουνται

σιγα σιγα , σε ολα τα σημεια του oριζοντα μας

αγκαθινα συρματοπλεγματα κρατουν στα χερια τους , αυτα τους συνδεουν

σαν μετωπα σπερνουν για να στρεψεις το βλεμμα

Ειναι οι…